Ολυμπιακός: Ο πειρασμός του «παραπάνω»

Δεν συμβαίνει συχνά. Και είναι απολύτως λογικό. Για φτωχό συγγενή κουβεντιάζουμε. Για το απαξιωμένο ελληνικό ποδόσφαιρο που έχει πάρει τον κατήφορο για την 18η θέση του ranking και ετοιμάζεται να παίζει με τα μαγιό προκριματικούς γύρους από τα τέλη Ιούνη. Για τη χώρα μας που ξεκίνησε με πέντε εκπροσώπους και έμεινε με έναν από τα τέλη Αυγούστου στα κύπελλα Ευρώπης. Πόσες απαιτήσεις να έχεις; Πόσες φιλοδοξίες να καλλιεργηθούν; Και το κυριότερο; Σε τι περιβάλλον να ανθίσουν;

Δεν έχει κλείσει 24ώρο από την παράσταση του Ολυμπιακού στο Λονδίνο, που θα έπρεπε να σχηματίζει χαμόγελα ως τα αυτιά και ήδη ο καθένας με το κοντό και το μακρύ του. Όχι, παριστάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει. Αλλά τελικά δίνοντας την εντύπωση πως όντως δεν καταλαβαίνει. Ακόμη και τα αυτονόητα: Τον ίδιο τον συντελεστή δυσκολίας σε μια διοργάνωση που αν το ρόστερ σου δεν κοστολογείται περί το ένα δισ ευρώ δεν ελπίζεις ρεαλιστικά σε πρόκριση στα νοκ άουτ. Ρίξτε μια ματιά στη σχετική λίστα και θα καταλάβετε.

Ναι, έχασαν οι Ερυθρόλευκοι. Από την περσινή φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ. Προσπαθώ να θυμηθώ όμως πότε άλλη- ελληνική ομάδα σε αυτό το επίπεδο έκανε ανάλογη εμφάνιση και ειλικρινά δεν μου προκύπτει. Με ποδόσφαιρο αληθινό. Εκείνο που κοιτάζεις τον αντίπαλο στα μάτια. Που τον κοντράρεις σε ότι κατηγορία διαλέξει. Στην ταχύτητα, στον ρυθμό, στην κυκλοφορία, στο παιχνίδι δίχως τη μπάλα, στις ευκαιρίες. Σε ματς από εκείνα που σου δίνουν την εντύπωση πως έχουν προνόμιο να βλέπουν μόνο οι Άγγλοι στην Premier League κάθε εβδομάδα. Και άλλος κανείς Σαββατοκύριακα. Μόνο Champions League όλοι οι άλλοι. Μάλλον ο Ολυμπιακός του Σίλβα τελευταίος. Στο Λονδίνο. Σεπτέμβρη του ΄15. Σε εκείνο το απίθανο 2-3 με την Άρσεναλ. Και εκεί όμως οι περισσότεροι θυμούνται την νίκη. Όχι τον τρόπο…

Η Τότεναμ είναι στο top 5 της Premier League. Το ρόστερ της αποτελεί τον κορμό της εθνικής Αγγλίας. Άλλαξε τον Ποκετίνο με τον Μουρίνιο στον πάγκο. Αυτή την Τότεναμ λοιπόν ο Ολυμπιακός όχι μια, αλλά δύο φορές μέσα σε 75 νύχτες σκαρφάλωσε και έφτασε στα μέτρα της. Στο Καραϊσκάκη την τούμπαρε εκείνος από 0-2. Στο Λονδίνο το έκαναν οι Άγγλοι και μάλιστα με ολική ανατροπή.

O Ολυμπιακός που σε αυτό το διάστημα, μια άλλη βραδιά στο Φάληρο κοίταξε στα μάτια και τη Μπάγερν Μονάχου. Αυτή τη μηχανή του φόβου που έβαλε επτά στην Αγγλία και έξι στη Σερβία, αλλά στα μέρη μας έφτυσε αίμα για το τρίποντο.

Φυσικά έχουν σημασία και τα αποτελέσματα. Ο φακός όμως είναι παραμορφωτικός αν μείνεις αποκλειστικά σε αυτά. Σα να ακυρώνεις το ίδιο το παιχνίδι. Λες και δεν αγαπάς το ποδόσφαιρο.  Οι Ερυθρόλευκοι έφτασαν στους ομίλους από το μονοπάτι μη πρωταθλητών. Πέντε αγωνιστικές μετά, όποιος είδε την προσπάθεια τους αποκλείεται να θεωρεί την παρουσία τους εκεί τυχαία. Είναι ομάδα Τσάμπιονς Λιγκ όταν το τραπέζι χωρά ακόμη 32. Είναι ομάδα που με λίγη τύχη θα μπορούσε απόψε να κάνει ακόμη υπολογισμούς για τους «16». Στο ποδόσφαιρο του 2019 αυτή είναι κατάκτηση για έναν εκπρόσωπο της Ελλάδας.

Για τον πρώτο που σου δίνει την εντύπωση πως αν συνεχίσει στο Γιουρόπα Λιγκ και με έναν τρόπο συντηρηθεί σε αυτή την κατάσταση τον Φλεβάρη μπορεί να πάει τη βαλίτσα πέρα από τα συνηθισμένα. Δεν έχουν να ζηλέψουν οι Πειραιώτες κάτι από πολλούς άλλους. Αρκεί να συνεχίσουν με αυτόν τον τρόπο. Και να πάψει η τύχη να τους γυρίζει την πλάτη σε καθοριστικές στιγμές.