Όταν μπορείς να γράψεις ιστορία, το κάνεις…

Η 5^η αγωνιστική του Champions League βρίσκει τον Ολυμπιακό να αναρωτιέται. Αυτό το «what if» είναι ενοχλητικό.
* Εάν είχε νικήσει (όπως άξιζε) την Τότεναμ στην πρεμιέρα.
* Εάν είχε νικήσει (όπως άξιζε) τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι.
* Εάν δεν είχε χάσει από την Μπάγερν Μονάχου στο Φάληρο.
* Εάν ο Μεριά απλά έδιωχνε την μπάλα σε μια φάση προπόνησης στο Λονδίνο.
* Εάν ο Βούλγαρος διαιτητής είχε υποδείξει το φάουλ στον Τσιμίκα στη φάση του 2-2.

Με τα εάν δεν κάνεις δουλειά, όμως. Ο Ολυμπιακός απέδειξε με την παρουσία του, με το ποδόσφαιρο που έπαιξε, ότι είναι ομάδα επιπέδου Champions League. Ότι είναι ομάδα που δίκαια βρέθηκε στην παρέα της ελίτ. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα από το γεγονός ότι τους κόντραρε στα ίσια. Και άξιζε, έπρεπε να έχει περισσότερους βαθμούς.

Αυτή είναι η μία διαπίστωση, που προφανώς και δεν μπορεί να την αμφισβητήσει κανείς. Και σαφώς δεν αναφέρομαι στην εγχώρια ορδή γραφικών, που έχουν άποψη για κάτι που δεν γνωρίζουν ή έχουν ξεχάσει πώς είναι  να συμμετέχεις στο Champions League. Τα troll είναι αποδεκτά σε καταστάσεις χαβαλέ, όχι σε μια ρεαλιστική καταγραφή.

Η δεύτερη διαπίστωση είναι το… προφανές: Ο Ολυμπιακός αποδείχθηκε αυτοκαταστροφικός στο Champions League. Πλήρωσε ατομικά λάθη (Μπενζιά, Μεριά, Σεμέδο), πλήρωσε κακές διαιτητικές αποφάσεις (έξω με Αστέρα, μέσα με Μπάγερν, έξω με Τότεναμ), αλλά πέρα από αυτά, πλήρωσε την έλλειψη κυνισμού. Ο ένας βαθμός δεν αποτυπώνει σε καμία περίπτωση ό,τι συνέβη σε αυτά τα 5 παιχνίδια των ομίλων. Αλλά αυτό «γράφει» ο βαθμολογικός πίνακας.

Η αναμέτρηση με την Τότεναμ στο Λονδίνο ήταν η πιο σκληρή γροθιά στο στομάχι. Διότι ο Ολυμπιακός έπειθε για 45 λεπτά ότι «την έχει». Ότι είναι έτοιμος, αποφασισμένος, σωστά προετοιμασμένος για να κάνει κάτι μεγάλο. Κάτι σπουδαίο. Να γράψει ιστορία. Και όταν μπορείς να γράψεις ιστορία, το κάνεις. Δεν κάνεις τέτοια λάθη. Διότι δεν είναι αναστρέψιμα.

Στο «παρακάτω», τώρα, τα πράγματα είναι απλά. Ο Ολυμπιακός είναι μέσα σε όλους τους στόχους του. Πρώτος στο πρωτάθλημα, παρά το ολίσθημα με τον Πανιώνιο. Και με ρεαλιστικές πιθανότητες να συνεχίσει την πορεία του στο Europa League. Δύο στόχοι που ουσιαστικά παίζονται τις επόμενες 15 ημέρες, μέσα στο σπίτι του:
* Την 1^η Δεκεμβρίου με τον ΠΑΟΚ στο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
* Την 11η Δεκεμβρίου με τον Ερυθρό Αστέρα, πάλι στο Φάληρο.

Η αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ είναι «χωρίς επιστροφή». Η νίκη είναι αδιαπραγμάτευτη. Όχι μόνο διότι θα επαναφέρει μόνο στην κορυφή τον Ολυμπιακό. Αλλά γιατί οι παίκτες και το τεχνικό επιτελείο πρέπει να δώσουν μια ηχηρή «απάντηση» κυριαρχίας. Να επιβεβαιώσουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο ότι είναι η καλύτερη ομάδα. Και ότι ο Ολυμπιακός θα πάρει αυτό το πρωτάθλημα. Κόντρα σε όσα συμβαίνουν γύρω από το ποδόσφαιρο…

Το ματς με τον Ερυθρό Αστέρα είναι κάτι άλλο. Ένα παιχνίδι που κρίνει την ευρωπαϊκή συνέχεια. Μόνο αποδεκτό αποτέλεσμα είναι η νίκη. Μόνο αυτή εξασφαλίζει την παρουσία στους «32» του Europa League. Και με βάση την ποιότητα, τη δυναμική, την εικόνα των δύο ομάδων, κάθε άλλο αποτέλεσμα πλην της νίκης θα είναι μη αποδεκτό.

MUST READ

Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός: Τα επόμενα παιχνίδια στην Ευρώπη και το πρόγραμμα μέχρι το φινάλε των League Phase

Γενικώς από εδώ και πέρα ο Ολυμπιακός θα πρέπει να γίνει περισσότερο ρεαλιστής. Και οι παίκτες και ο προπονητής. Η δουλειά που γίνεται στο Ρέντη είναι εξαιρετική και αυτό φαίνεται από το ποδόσφαιρο που παίζουν οι Πειραιώτες. Αλλά καλώς ή κακώς, ο Ολυμπιακός είναι ομάδα αποτελεσμάτων. Είναι ομάδα νικών και τίτλων. Και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανείς. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πίεση και τις απαιτήσεις, στις οποίες πρέπει να ανταποκριθούν όλοι όσοι εργάζονται στον μεγαλύτερο και πιο «δύσκολο» αθλητικό οργανισμό της χώρας.