Ο Ολυμπιακός ανέβηκε σκαλοπάτι με την φετινή παρουσία του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Όποιος δεν το βλέπει ή είναι «άμπαλος» ή είναι η δουλειά του να μην βλέπει θετικά πράγματα για τον Ολυμπιακό. Και ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει στο Γιουρόπα.
Παίζει στο Μόναχο «κλειστά», οργανωμένο «ταμπούρι» για να συγκρατήσει τον Γερμανικό «χείμαρρο». Χάνει 2-0, με πρώτο γκολ στο 70΄και δεύτερο στα χασομέρια, στο 91΄. Γκρίνια από τους… ειδικούς πως «δεν ανοίχτηκε, έπαιξε φοβισμένα, πονάνε τα μάτια» και διάφορα άλλα γραφικά (κατά την γνώμη μου). Και όλα αυτά τα άκρως… άμπαλα για ματς στο Αλιάνζ Αρένα με την Μπάγερν που τρεις μέρες μετά ρίχνει τεσσάρα στο χαλαρό στη Ντόρτμουντ. Που δεν κράτησε μπάλα και αυτή… Και πριν είχε ρίξει 7 στο Λονδίνο στην Τότεναμ και χθες έριξε 6 στον Αστέρα στο Βελιγράδι. Την Μπάγερν που ο Ολυμπιακός στο Καραισκάκη της έβγαλε το λάδι, προηγήθηκε και μείωσε σε 2-3 κυνηγώντας μέχρι τέλους την ισοφάριση.
Παίζει στα ίσια στο Λονδίνο. Απέναντι στην Τότεναμ που όσο «κάνει» ο Κέιν «κάνει» όλος ο Ολυμπιακός. Την φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ, με ψυχολογία στα ύψη μετά τη νίκη επί της Γουεστ Χαμ και με τον Μουρίνιο στον πάγκο. Μπαίνει μέσα ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς και την «πιάνει από το λαιμό». Που σε πονεί και που σε δέρνει για 45 λεπτά! Γκολάρα ο Ελ Αραμπί, γκολάρα και ο Σεμέδο (τακουνιά του Γκιγιέρμε) και 0-2 «σβηστά» με ευκαιρίες και για τρίτο γκολ και με μια Τότεναμ ζαλισμένη από τις «ερυθρόλευκες» γροθιές έτοιμη να παραδώσει πνεύμα. Με τον Μουρίνιο να κάνει αλλαγή στο 28΄και να ανεβάζει όλη την ομάδα πάνω χωρίς αποτέλεσμα. Δίνοντας χώρο περισσότερο στον Ολυμπιακό που «καλπάζει».
Και έρχεται το τραγικό λάθος του Μεριά για να γίνει το 1-2 και κυρίως να δώσει ψυχολογία στους τελειωμένους μέχρι τότε Άγγλους.
Και ξεκινά το δεύτερο με το 2-2 του Κέιν (φάουλ δεν δόθηκε αλλά αυτά πες συμβαίνουν…) στο 50΄και λες πάει τελειώσαμε. Από μια γκέλα ολκής του Μεριά «καταστράφηκε» το ματς.
Και όμως ο Ολυμπιακός αντιδρά και συντεταγμένα, παίζοντας ξανά καλύτερο ποδόσφαιρο μεταφέρει το παιχνίδι στην περιοχή της Τότεναμ. Και παίζει καλά, ψάχνει το 2-3. Όταν στο 73΄την ώρα που ο Βαλμπουενά περιμένει για την είσοδο του στο ματς γίνεται το 3-2, τότε πια παραδίδεις «πνεύμα». Το τελικό 4-2 είναι ένα από τα πιο άδικα αποτελέσματα του Ολυμπιακού στην Ευρώπη με ευθύνη… δικιά του. Τέτοια εντυπωσιακή εμφάνιση και τόσο τρανταχτά λάθη.
Το συμπέρασμα πάντως από τους «γνωστούς-άγνωστους»… άμπαλους το ίδιο. Γκρίνια, μιζέρια και το κλασικό… δεν κάνει ο Μαρτίνς. Βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος. Ο Ολυμπιακός στα τέσσερα ματς με Μπάγερν και Τότεναμ έπαιξε και πάλεψε, ανέβηκε στο επίπεδο τους, δεν προσπάθησε να παίξει… εθνικοαπευλευθερωτικά για να πάρει π.χ. το 0-0 με την Μπαρτσελόνα στο Καραισκάκη. Μεγάλο αποτέλεσμα βεβαίως αλλά με εικόνα άμυνας 90 λεπτά.
Ο Ολυμπιακός είπε «θα παίξω με τους κορυφαίους ως κορυφαίος» και μπορεί να πήρε μόλις ένα βαθμό αλλά τα κατάφερε. Έπαιξε ως μεγάλη ευρωπαική ομάδα, ανέβηκε σκαλοπάτι με αυτά τα ματς. Στο Βελιγράδι ήταν το λάθος, που και εκεί δυστυχώς ο Μεριά μέσα στις φάσεις ήταν. Δεν τον πήγε το Τσάμπιονς Λιγκ τον Τυνήσιο δυστυχώς.
Αλλά το… Βελιγράδι διορθώνεται στο Καραισκάκη την τελευταία αγωνιστική. Δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στις δύο ομάδες. Το είχα γράψει μετά το Μόναχο. Ο Ολυμπιακός θα περάσει έγραψα χωρίς μα και μου. Ήμουν σίγουρος πως θα περάσει «τρένο» η Μπάγερν από το Βελιγράδι, είμαι σίγουρος πως θα ηττηθεί ο Αστέρας στο Φαληρικό γήπεδο.
Και η σούμα θα γράφει 4 βαθμούς και πρόκριση στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ. Και με «γεμάτες» εμφανίσεις απέναντι στα μεγαθήρια που οι… άμπαλοι δεν βλέπουν και δεν κατανοούν. Γιατί έναν βαθμό πήρε ο Ολυμπιακός με Μπαρτσελόνα και Γιουβέντους πριν δύο χρόνια, έναν πήρε και με Μπάγερν, Τότεναμ. Συγκρίνεται όμως την εικόνα, τις εμφανίσεις, τον αέρα, το πλάνο και αν δεν βλέπετε διαφορά μην ξαναδείτε μπάλα. Δεν το «έχετε».
Όσο για την.. αγαπημένη κουβέντα, τον Μαρτίνς τα πράγματα είναι απλά. Προφανώς και κάνει λάθη, ένα από τα πιο σοβαρά είναι το ότι δεν έχει καταφέρει να «τσιτώσει» την ομάδα και στα ματς πρωταθλήματος, εκεί που η ομάδα είναι πολλές φορές ασόβαρη όπως στην Νέα Σμύρνη. Όμως έναν προπονητή τον κρίνεις συνολικά. Βάζεις τα συν και τα πλην και αποφασίζεις. Και η ζυγαριά γέρνει ακόμη για τα καλά στα συν.
Και αν δεν νικήσει τον ΠΑΟΚ, λένε πλέον οι περισσότεροι, τι θα γίνει; Και ποιος είναι ο ΠΑΟΚ που θα «αποφασίσει» για τον προπονητή του Ολυμπιακού λέω εγώ. Αν νικήσει τον ΠΑΟΚ θα πάρει το πρωτάθλημα; Αν χάσει (φτου σκόρδα) θα χάσει το πρωτάθλημα; Εννοείται πως η δουλειά του είναι να πάρει το πρωτάθλημα. Εννοείται πως πρέπει και στο πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός (ειδικά εκτός έδρας) να αποδίδει καλύτερα. Εννοείται πως και ο ίδιος πρέπει να «ξεθολώσει» από την πίεση και να κάνει καλύτερη διαχείριση υλικού. Εννοείται πως φέτος δεν αρκεί μόνο το καλό ποδόσφαιρο αλλά πρέπει να παρουσιάσει και αποτελέσματα. Και εννοείται πως στο Καραισκάκη πρέπει να νικήσει τον ΠΑΟΚ και να επιστρέψει στην μοναξιά της κορυφής. Ο ΠΑΟΚ ναι μεν είναι ο μοναδικός του αντίπαλος για το πρωτάθλημα αλλά η νίκη αν έρθει θα είναι μια απλή νίκη, τρεις βαθμοί.
Οτιδήποτε όμως άλλο συμβεί δεν μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάρρευση ενός πλάνου που – διάολε – αν δεν «άμπαλος» ή δεν είναι η δουλειά σου να μην «βλέπεις» τα θετικά του Ολυμπιακού, έχει πιάσει και αποδίδει καρπούς συνεχώς, και μπορεί να οδηγήσει στην επίτευξη του βασικού στόχου της ομάδας.
Εν κατακλείδι, φεύγοντας από το Λονδίνο ο Ολυμπιακός μένει με την πίκρα πως δεν πήρε τίποτα αλλά με την περηφάνια πως έπαιξε κοιτώνας στα μάτια την μεγάλη του αντίπαλο. Έβγαλε αντίδραση (ήταν σίγουρο καθώς οι παίκτες το βλέπουν διαφορετικά το Τσάμπιονς Λιγκ) και τώρα καλείται να παρουσιαστεί πανέτοιμος για ένα ακόμη σημαντικό παιχνίδι.