Ολυμπιακός: Κρίνοντας δίκαια…

Δεν είναι η Τότεναμ. Όπως δεν είναι και το Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ της Κυριακής. Τέσσερις φορές –μίνιμουμ- θα παίξουν φέτος. Ας αρχίσουν και οι δύο να συνηθίζουν στην ιδέα.

Αλλού εντοπίζεται το πρόβλημα των Ερυθρόλευκων μπαίνοντας στον τελευταίο μήνα δράσης του 2019. Και αυτό δεν αφορά στα αποτελέσματα, αλλά στην ίδια την πρόοδο του πρότζεκτ που τρέχει εδώ και ενάμιση χρόνο. Στην κατανόηση του εγχειρήματος, συνολικά. Διότι όπως φαίνεται συνηθίσαμε τόσο πολύ στα ασυνήθιστα που πλέον τα θεωρούμε δεδομένα.

Δεν συμμετέχει ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα που συμμετέχουν οι άλλοι. Το βλέπεις να συμβαίνει αυτό κάθε αγωνιστική με χαρακτηριστική συνέπεια. Όπως βεβαίως δεν συμμετέχουν οι άλλοι στο Τσάμπιονς Λιγκ που συμμετέχει ο Ολυμπιακός.

Επίσης δεν υπάρχει άλλο κλαμπ στην Ελλάδα με 13 διεθνείς. Και αυτά δεν είναι υποθέσεις. Είναι δεδομένα που αποφασίζουν τον πραγματικό συντελεστή δυσκολίας.

Ο ΠΑΟΚ χθες είχε ένα σχετικά εύκολο απόγευμα στην Τούμπα, εκεί που η ΑΕΛ έγινε η πέμπτη ομάδα φέτος στην Σούπερ Λιγκ 1 που φεύγοντας εξέδωσε ανακοίνωση για τη διαιτησία και το περίφημο VAR. Ήδη έχει αφιερωθεί στην προετοιμασία του για το Καραϊσκάκη. Θα έχει μια κανονική εβδομάδα με θέα σε ένα σημαντικό ματς. Αυτό που θέλει και μπορεί.

Ο Ολυμπιακός είναι στο Λονδίνο για να αντιμετωπίσει την περσινή φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ, στην εντός έδρας «πρεμιέρα» του Μουρίνιο. Για μια παρτίδα που μπορεί εύκολα να κάνει την κατάσταση για εκείνον ακόμη πιο δύσκολη έπειτα από το μικρό… κάζο στη Νέα Σμύρνη.

Την Κυριακή δεν έγινε προπόνηση για όσους έπαιξαν με τον Πανιώνιο. Την Τετάρτη δεν θα γίνει για όσους παίξουν στην Αγγλία. Ουσιαστικά για τους Πειραιώτες το ματς της Κυριακής θα ξεκινήσει από τη Πέμπτη. Και ακόμη το «φόντο» παραμένει άγνωστο.

Στο μεταξύ τις τελευταίες τρεις εβδομάδες είναι ζήτημα να έχουν γίνει στον Ρέντη δύο-τρεις προπονήσεις με όλους τους ποδοσφαιριστές παρόντες. Και αυτή η συνθήκη δεν χαλάει μόνο τον ρυθμό αλλά την ίδια την καθημερινότητα μιας ομάδας. Την συγκέντρωση. Την σκέψη της.

Με τον Πανιώνιο έπαιξαν δέκα διεθνείς που έλειπαν δύο εβδομάδες και ο Βαλμπουενά που πέρασε το προηγούμενο διάστημα κάνοντας ατομικές προπονήσεις για να ξεπεράσει τον τραυματισμό του. Δεν υπάρχει κουμπί να το πατήσεις στο ποδόσφαιρο. Υπάρχει όμως η ψυχραιμία να συγκρίνεις όμοια πράγματα και δεδομένα. Και ως εδώ για τον Ολυμπιακό και τους άλλους όλα είναι ανόμοια.

«Αν πριν από λίγους μήνες έλεγε κάποιος ότι θα βρισκόμαστε εδώ, απέναντι σε τόσο σπουδαίες ομάδες και θα είμαστε στην πρώτη θέση στο πρωτάθλημα, πιστεύω ότι θα ήταν ευχαριστημένος. Εχουμε δουλέψει πάρα πολύ και είμαστε εδώ για να βγάλουμε αντίδραση και να κάνουμε μια νέα αρχή». Τα είπε προ ολίγου ο Πέδρο Μαρτίνς στο Λονδίνο. Πιθανότατα θέλοντας να απαντήσει σε όλους εκείνους που εδώ και ένα 48ώρο έχουν αρχίσει να κουβεντιάζουν για το… μέλλον του, σε μια ακόμη επικοινωνιακή επίθεση που δέχεται ο Ολυμπιακός –λες και αν αποφασίσει να αλλάξει προπονητή θα θελήσει πρώτα να διαβάσει τα «λάθη» του νυν στο διαδίκτυο από διάφορους-.

Κυρίως όμως θέλοντας να θυμίσει στο ερυθρόλευκο κοινό το πώς είναι να κοιτάζεις από μακριά την μεγάλη εικόνα.

Το Σάββατο στη Νέα Σμύρνη εμφανίστηκε μια ομάδα που δεν αξίζει να πάρει το πρωτάθλημα. Δε στη φάση του γκολ του Εμμανουηλίδη απορείς γενικώς. Όχι μόνο για την ικανότητα, αλλά για το ίδιο το ένστικτο μιας σειράς ποδοσφαιριστών υψηλού επιπέδου. Ο Σεμέδο σε ένα «φτηνό» πούλημα της μπάλας που μετέτρεψε μια ερυθρόλευκη κατοχή σε «διεκδίκηση». Ο Γκερέρο που ίσως να του έγινε φάουλ, αλλά που σίγουρα δεν έκανε φάουλ για να «κόψει» το επιθετικό transition του Πανιωνίου. Οι μέσοι που «έλειπαν» από τη θέση τους. Οι στόπερ που είχαν… ανοίξει στα άκρα. Ο τερματοφύλακας με λάθος βήματα που άφηναν τη εστία του ακάλυπτη. Ακόμη και ο Τσιμίκας που ήταν ο μοναδικός που αντέδρασε σωστά, γλίστρησε και έπεσε στο χορτάρι. Μια χορογραφία λάθους που επέτρεψε στους Κυανέρυθρους να πετύχουν γκολ στην κόντρα! Στο 88΄. Με τον Ολυμπιακό να προηγείται. Γκολ να «λιώνει» το video.

Τα λάθη όμως γίνονται. Συμβαίνουν. Και ο στόχος είναι να μην ξανασυμβούν. Η χρονιά είναι μαραθώνιος, όχι κούρσα ταχύτητας. Και ως εδώ ανηφόρα έχει μόνο για τον Ολυμπιακό καθώς άλλη ομάδα μας δεν συμμετέχει στα κύπελλα Ευρώπης. Να θυμηθούμε την εικόνα των Πειραιωτών πέρσι στο φινάλε της σεζόν με ένα ματς την εβδομάδα, να βάλουμε και την εικόνα των άλλων όσο οι Ερυθρόλευκοι παίζουν φέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και να κάνουμε μια σύγκριση εκεί. Θα μοιάζει ασφαλέστερη. Και σίγουρα δικαιότερη.

Δεν είναι ο Ολυμπιακός φαβορί για την κατάκτηση (και) του φετινού πρωταθλήματος. Είναι η καλύτερη ομάδα που συμμετέχει στο πρωτάθλημα. Αυτά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει αδυναμίες, ότι δεν υπάρχουν και για εκείνη περίοδοι «ντεφορμαρίσματος». Ότι δεν θα κάνει γκέλες. Μια ομάδα που δεν έχει τον Φορτούνη. Που έχει αφήσει τον Λάζαρο πίσω στον Φλεβάρη. Που εδώ και δυόμισι μήνες στερείται μια επιλογή σαν αυτή του Σισέ. Που μόλις καλώς όρισε πίσω τον Ματιέ Βαλμπουενά.

Μια ομάδα που κανείς δεν ξέρει τι θα τις συμβεί αύριο το βράδυ. Αλλά που όπως και να έχει πρέπει να είναι υπερήφανη για όσα καταφέρνει εδώ και ενάμιση χρόνο ξεκινώντας από την αρχή. Σε έναν τόπο που για εκείνη φυσάει κόντρα…