«Οδηγός αισιοδοξίας»: Οι 5 λόγοι που έστειλαν τον Ολυμπιακό στο Τσάμπιονς Λιγκ και…

Έβαλε τον πήχη ψηλά. Όπως ταιριάζει σε κάθε ομάδα που ξέρει ότι ο μοναδικός τρόπος για να πετύχει, είναι να ξεπεράσει τον ίδιο της, τον εαυτό. Δούλεψε μεθοδικά. Προσέφερε την αρτιότερη συνολική παρουσία ελληνικού κλαμπ σε καλοκαιρινούς προκριματικούς. Και εν τέλει δικαιώθηκε με κάτι που αρχικά έμοιαζε -αν όχι ανέφικτο- σίγουρα πολύ δύσκολο για την υλοποίηση του. Ο Ολυμπιακός του καλοκαιριού 2019. Κρατώντας ψηλά την ελληνική σημαία στο διεθνές ποδόσφαιρο.

Πως το έκανε; Προφανώς οι πρωταγωνιστές ξέρουν. Πως φάνηκε να το κάνει; Η ιστορία είναι αν μη τι άλλο διδακτική, από την παρατήρηση της. Ακριβώς γιατί με έναν τρόπο δείχνει τον δρόμο και για τα επόμενα. Η επιμονή, το χαμηλό προφίλ, η τεράστια συγκέντρωση: Αλλά και μια σειρά από ποδοσφαιρικά «δεδομένα» άξια αναφοράς. Για τους Πειραιώτες που όπως λέει και το we keep on dreaming moto τους, δεν σταματούν να ονειρεύονται.  Έχοντας πλέον μπροστά τους την Μπάγερν, την Τότεναμ και τον Ερυθρό Αστέρα η αποστολή τους διαφοροποιείται. Ο συντελεστής δυσκολίας επίσης. Μια φυσιολογική σκέψη αναφέρει ως σημαντική επιτυχία την κατάκτηση της 3ης θέσης του γκρουπ και την πρόκριση στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ. Στο ποδόσφαιρο όμως υπολογισμούς κάνουν όσοι στέκονται μακριά από το χορτάρι. Και ο Ολυμπιακός, όπως εξήγησαν τη Πέμπτη και ο Βαγγέλης Μαρινάκης αλλά και ο Πέδρο Μαρτίνς, αρέσκεται στα δύσκολα. Θα τραβήξει λοιπόν τον ανήφορο. Και όπου βγει…

Τι είχαν λοιπόν «αγωνιστικά» οι Ερυθρόλευκοι στα προκριματικά, και σαφώς τα θέλουν μαζί τους και στη φάση των ομίλων; Μια σύντομη καταγραφή θα μπορούσε να πηγαίνει κάπως έτσι.

1)Τρέξε Θρύλε τρέξε…
Ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς ως εδώ έχει την πειστική όψη μις κανονικής ευρωπαϊκής ομάδας. Και αυτό, λογικά φαίνεται πιο καθαρά στις  ευρωπαϊκές αποστολές του. Από το περασμένο καλοκαίρι ως εδώ: Οι δύο προκρίσεις σε ομίλους Γιουρόπα (2018) και Τσάμπιονς Λιγκ (2019), το κατόρθωμα επί της Μίλαν τον Δεκέμβρη, το αήττητο Καραϊσκάκη (7 νίκες, 2 ισοπαλίες). Ποιο είναι το κυρίαρχο «αγωνιστικό» στοιχείο που έχει επιβάλλει αυτό το νέο προφίλ;

Η δημιουργία ενός άκρως αθλητικού συνόλου, με πάρα πολλά τρεξίματα χωρίς τη μπάλα. Μια ομάδα που ξεκινά να αμύνεται από τον σέντερ φορ της (με τον Γκερέρο να αποδεικνύεται σε μετρ του είδους) και επιτίθεται με επτά ποδοσφαιριστές χάρη στο πλάτος που τις προσφέρουν οι ταχύτητες των ακραίων μπακ. Του κλασικού Ομάρ. Και του καταπληκτικού στα φετινά προκριματικά Τσιμίκα. Καμία ομάδα σε αυτό το μίνι καλοκαιρινό τουρνουά δεν έτρεξε περισσότερο από τον Ολυμπιακό.

Για να συμβεί αυτό προφανώς προηγήθηκε μια άκρως επιτυχημένη προετοιμασία. Για να διατηρηθεί στους ομίλους, χρειάζεται μια πολύ προσεκτική δουλειά μες την διακοπή του Σεπτέμβρη. Έχει ενδιαφέρον ότι σήμερα και όλας οι Πειραιώτες πρόσθεσαν έναν ακόμη ακραίο μπακ στο ρόστερ τους (Μπρούνο Γκασπάρ). Και γιατί προσθέτει μια λύση σε «βάθος», αλλά κυρίως γιατί ανεβάζει την «ποιότητα» στα άκρα.

2) Εν αρχή είναι ο κορμός
Πέρσι το καλοκαίρι οι Πειραιώτες ξεκίνησαν από την αρχή. Φέτος εμπιστευόμενοι τον περσινό κορμό τους, είχαν ως σημαντικότερο πλεονέκτημα την ομοιογένεια σε αυτό το σύντομο ταξίδι προκριματικών. Εννέα «παλιοί» στην εντεκάδα (Σα, Ομάρ, Μεριά, Τσιμίκας, Γκιγιέρμε, Μπουχαλάκης, Ποντένσε, Μασούρας, Γκερέρο) συν τον Καμάρα σε ρόλο 12ου. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Ο Ολυμπιακός παίζει κάθετα, βγάζει αυτοματισμούς, έχει προσθέσει κομπίνες και αποτελεσματικότητα στις στημένες μπάλες.

Και το κυριότερο. Δίνει μονίμως την αίσθηση «συνόλου». Έναν ενιαίο τρόπο σκέψης και αντίδρασης. Στις στιγμές που πιέζεται, σε εκείνες που επιτίθεται. Μια πραγματική ομάδα που αποδείχθηκε καλύτερη, από όσες βρήκε στο διάβα της αυτό το τόσο απαιτητικό καλοκαίρι. Την Κράσνονταρ των 150 εκατ ευρώ. Την Μπασακσεχίρ του Ρομπίνιο και του Αρντά. Την Βικτόρια των 7 βαθμών στους ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ της περασμένης σεζόν. Δεν το λες και εύκολο!

Φυσικά τώρα όλα θα είναι πιο δύσκολα. Η Μπάγερν και η Τότεναμ ανήκουν στα κλαμπ που μπορούν αυτή τη διαδρομή Τσάμπιονς Λιγκ να την πάνε ως το τέλος. Τα μπάτζετ τους, η ποιότητα τους ζαλίζουν. Αν όμως μπορείς να ποντάρεις σε κάτι απέναντι τους; Αυτό είναι το σύνολο σου. Μια ομάδα αποφασισμένη ακόμη και να υποφέρει για να πετύχει τον σκοπό της.

3) Το bonus του… πέρσι
Και όταν έχεις μια έτοιμη ομάδα: Έχεις και την άνεση να περιμένεις με υπομονή για να πάρεις κάτι από όλους. Από τους παλιούς, αλλά και τους άλλους που ήρθαν για να ενταχθούν σε κάτι ήδη δομημένο. Οι έμπειροι και ποιοτικοί Βαλμπουενά και Σεμέδο, αποκτήθηκαν νωρίς από το μεταγραφικό παράθυρο και μπήκαν στην εξίσωση από την πρώτη στιγμή. Όσο τα προκριματικά προχωρούσαν όμως τους ακολούθησαν και άλλοι.

Ο Ραντζέλοβιτς και ο Ελ Αραμπί, σκόρερ στα τέσσερα από τα έξι γκολ κόντρα στη Κράσνονταρ είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ο Πέδρο Μαρτίνς τους περίμενε να ετοιμαστούν. Δεν βιάστηκε. Δεν είχε λόγο να ρισκάρει. Η εντεκάδα ήταν ήδη θωρακισμένη. Και όταν πλέον έφτασε το πλήρωμα του χρόνου; Υπήρξε και αυτό το πολύτιμο bonus. Που ειδικά κόντρα στους Ρώσους, στην τελευταία μεγάλη αποστολή έκανε και τη διαφορά. Τώρα που τα πράγματα αλλάζουν; Αναμένονται και άλλοι.

Ο Σουντανί, οι φρεσκοφερμένοι από τις τελευταίες μεταγραφές Λοβέρα, Μπενζιά και Γκασπάρ. Τώρα με έναν τρόπο ο χρόνος είναι σύμμαχος.

4) Από όλους κάτι
Σε αυτές τις πέντε εβδομάδες, και τις έξι δύσκολες αγωνιστικές υποχρεώσεις ο Ολυμπιακός είχε μια πολυτέλεια για την οποία πρέπει ο προπονητής Μαρτίνς να καμαρώνει. Το πλεονέκτημα να πάρει κάτι από όλους. Και αν τα φώτα έπεσαν στον Βαλμπουενά, τον Σα, τον Σεμέδο, τον Ποντένσε, τον Γκιγιέρμε, τον Ραντζέλοβιτς κλπ; Τα ματς και η αθόρυβη δουλειά που έκαναν ο Μεριά, ο Τσιμίκας, ο Μπουχαλάκης, ο Μασούρας αλλά και λύσεις που έδωσαν όταν και όσο χρειάστηκαν ακόμη και ο Αβραάμ με τον Μπα που μοιράστηκαν στο Πλζεν τον χρόνο της μιας θέσης στόπερ λέει πάρα πολλά για την «οικονομία» αυτής της επιτυχίας.

Αν το καλοσκεφτεί ο μοναδικός που δεν εναρμονίστηκε ήταν ο Μπρούνο που τα δέκα λεπτά συμμετοχής στην Πόλη, έφεραν μια παράβαση πέναλτι. Και εκεί όμως «καθάρισε» ο Σα.  Ο Ολυμπιακός κράτησε το παθητικό του στο μηδέν ως το τελευταίο βράδυ, πήρε γκολ από οκτώ διαφορετικούς σκόρερ, είχε τη λύση στο ξαφνικό πρόβλημα με τον Γκερέρο στην Πόλη, και τον τραυματισμό του Αβραάμ στο Πλζεν. Είχε το «βάθος» που χρειάζονταν για μια τέτοια επιτυχία. Ήταν σταθερά μια ομάδα «κόμπακτ» που δεν έδινε θάρρος στον αντίπαλο.

Ήταν «φαρμάκι» στις κόντρες. Και είχε κάποιες εκρήξεις μέσα στο Καραϊσκάκη που… ο αντίπαλος πλήρωσε τοις μετρητοίς. Τρία γκολ σε δώδεκα λεπτά με την Βικτόρια που έκαναν το 1-0, 4-0. Άλλα τόσα για το ταξίδι 1-0, 4-0 στην Κράσνονταρ σε έντεκα λεπτά λίγες εβδομάδες μετά!

5) Δύναμη την… αδυναμία
Δέκα ημέρες πριν από την έναρξη των προκριματικών ο Ολυμπιακός έχασε τον MVP της περσινής σεζόν Κώστα Φορτούνη. Τον ποδοσφαιριστή πάνω στις ικανότητες του οποίου ο Μαρτίνς είχε και ξεκινήσει και φέτος να «σχεδιάζει» το μεσο-επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του.  Έδειξε αντανακλαστικά ο Πορτογάλος σε τούτη την δύσκολη «άσκηση» και κυρίως μέσα από την ποιότητα και την προσωπικότητα του Ματιέ Βαλμπουενά βρήκε την λύση. Ο Γάλλος δεν σκοράρει όπως ο Φορτούνης.

MUST READ

H «πτώση» του Ομπράντοβιτς: Τα 23 εκατομμύρια της Παρτιζάν και το... 2-8 (vids)

Πασάρει όμως όπως λίγοι στην Ευρώπη. Και θυσιάζεται για την ομάδα σε πράγματα μες το παιχνίδι που δύσκολα τα παρατηρείς. Τα μέτρα που κάνει χωρίς τη μπάλα, οι θέσεις που βρίσκεται στο γήπεδο όταν δεν τον περιμένεις. Η τρομερή ικανότητα του να ελέγχει τον ρυθμό, είτε πατώντας το γκάζι, είτε το φρένο: Πέντε ασίστ και 1 γκολ στα 13 των προκριματικών. Πιθανότατα ο MVP αυτού του μίνι τουρνουά. Αν ο Βαλμπουενά συνεχίσει στον δρόμο που ο ίδιος χάραξε; Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.