Ο Γάλλος επιστρέφει στην Πόλη του

Δεν ήταν η μπάντα που έπαιξε τα πάντα, όπως ο Γκιγιέρμε. Δεν καθάρισε την μπουγάδα της πρόκρισης, όπως ο –τόσο πολύτιμος όσο και υποτιμημένος- Μιγκέλ Άνχελ Γκερέρο. Δεν έμεινε στο γήπεδο καν ως το φινάλε, καθώς πολύ λογικά –για την εποχή και όχι μόνο- ο Πέδρο Μαρτίνς τον απέσυρε στο 65΄θέλοντας να αλλάξει σχηματισμό αλλά και ταχύτητα αντίδρασης στο transition που… έρχονταν. Παρά ταύτα;

Ο Ματιέ Βαλμπουενά έδειξε πως ξέρει καλά να κρατά τον λόγο του. Εκείνη την «εγώ σας στέρησα μια πρόκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ το 2012, εγώ θα την φέρω πίσω»  ατάκα του προς την διοίκηση του Ολυμπιακού, το απόγευμα των υπογραφών, μια χαρά την υπερασπίστηκε την περασμένη Τρίτη: Στον «πρώτο» καλοκαιρινό τελικό με την Πλζεν.

Μια δική του εκτέλεσε κόρνερ αποτέλεσε την ασίστ για το 1-0. Και με έναν τρόπο από εκεί ξεκίνησαν όλα, για το ταξίδι στην Πόλη του. Για το επόμενο εμπόδιο. Την επόμενη πρόκληση στον δρόμο για τα αστέρια. Σειρά τώρα η Μπασκσεχίρ. Ζευγάρι που και αυτό ξεκινά από το 50%-50%. Τρομερά ποιοτικό το ρόστερ των Τούρκων. Μεγάλη η απειρία τους, και κυρίως το «έλλειμμα έδρας» που προκύπτει από το «έλλειμμα οπαδών» ενός νεοσύστατου κλαμπ, δημιούργημα μιας πολιτικής ζαριάς του «Σουλτάνου» Ερντογάν.

Αν λοιπόν κάποιος ξέρει καλά τα κατατόπια της Πόλης και τα όποια… μυστικά του τουρκικού ποδοσφαίρου; Ο Γάλλος σταρ των Ερυθρόλευκων. Μια διετία πέρασε εκεί. Τον έμαθαν καλά (και τον αποθέωσαν), τους έμαθε καλά και εκείνος. Λεπτομέρεια από εκείνες που βάζουν υποψηφιότητα με την ένδειξη «σημαντική».

Γιατί ο Βαλμπουενά στα 35 του είναι κάτι σαν προπονητής στο γήπεδο. Φαίνεται από τον τρόπο που παίζει. Κυρίως όμως από τον τρόπο που περπατά στο χορτάρι. Δεν χαρίζει ούτε «βήμα» παραπάνω. Δεν τον… τρέχει τον αντίπαλο. Τον διαβάζει. Δημιουργεί από τις αδυναμίες που βρίσκει, όχι πια από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του.  Δεν «σπαταλά» ενέργεια θέλοντας να… μπιζάρει την κερκίδα.

Το παιχνίδι του είναι μεστό.  Λειτουργικό για το σύνολο. Κάποιος που κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του, και μαζί καλύτερη την ομάδα. Αν δεν είχε τραυματιστεί ο Κώστας Φορτούνης πιθανότατα ο ρόλος του θα ήταν διαφορετικός. Ο αρχηγός όμως δεν είναι «εδώ». Και αυτή τη χρονική συγκυρία, τη δουλειά του πρέπει να την κάνει ο Γάλλος.

Στα δύο χρόνια του στην Τουρκία, ο Βαλμπουενά με τα χρώματα της Φενέρ αγωνίστηκε 71 φορές. Ο τρόπος που τον αποχαιρέτησαν οι γείτονες ήταν συγκλονιστικός στο τελευταίο ματς. Και ακόμη πιο ιδιαίτερα τα λόγια τους: «Μας έδειχνες πάντα την αξία της μάχης. Είναι μέλος της οικογένειας μας. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ».

Ναι, είναι βέβαιο πως κάποιοι φίλοι της Φενερμπαχτσέ στην Πόλη το βράδυ της Τετάρτης θα είναι με τον Ολυμπιακό. Για τα μάτια του… Ματιέ. Για τον δικό τους άνθρωπο. Για τον μεσο-επιθετικό των Ερυθρόλευκων που είναι βέβαιο πως ήδη άνοιξε μια κουβέντα με τον Πέδρο Μαρτίνς. Για όσα περιμένουν τους Πειραιώτες κόντρα στην Μπασακσεχίρ. Για τον τρόπο παιχνιδιού της τουρκικής ομάδας. Για τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες της. Είναι «δώρο» για κάθε προπονητή τέτοιοι ποδοσφαιριστές. Όχι μόνο για τις παραστάσεις τους. Αλλά κυρίως για τον τρόπο που καταλαβαίνουν το παιχνίδι. Για τις πληροφορίες που μπορούν να προσφέρουν. Και για το δικό σου μισό γήπεδο, και για το απέναντι.

Κάτι σαν δεύτερος προπονητής: Με ποδοσφαιρικά παπούτσια.

MUST READ

Με επιστροφές αλλά χωρίς Έσε ο Ολυμπιακός κόντρα στην ΑΕΚ

Ο Μαρτίνς που πριν από λίγο έμαθε πως εάν και εφόσον μπορεί μέσα στον Αύγουστο να επιστρέψει στην πατρίδα του, για να αντιμετωπίσει την Πόρτο, είναι λογικό για την πρώτη μάχη με τους Τούρκους να σκέφτεται πολλά. Αν και σπανίως αλλάζει για να προσαρμοσθεί στον αντίπαλο, η ποιότητα της Μπασακσεχίρ σίγουρα τον βάζει σε πειρασμό: Για μια 4-3-3 διάταξη. Χωρίς τον Βαλμπουενά και το κίνητρο του Γάλλου στη γειτονική χώρα, οι πιθανότητες θα ήταν περισσότερες. Με τον Γάλλο όμως στην Πόλη του, μάλλον δεν είναι το ίδιο. Το κίνητρο που λένε…