Η μετάφραση ενός 0-0

Πέρασε στα… ψιλά, αλλά μάλλον είχε μπόλικο ενδιαφέρον. Όχι τόσο για όσα συνέβησαν το βράδυ της περασμένης Τρίτης στη Doosan Arena και στο πρώτο μισό ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Βικτόρια (0-0), αλλά κυρίως σε ότι αφορά στο επόμενο. Σε αυτό που έρχεται το βράδυ στο Καραϊσκάκη. Εδώ που τελικά θα παιχθεί η ίδια η πρόκριση στην επόμενη φάση των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ.

Με τη λήξη του πρώτου ματς, οι δύο προπονητές ο Πέδρο Μαρτίνς και ο Πάβελ Βρμπα αφού χαιρετήθηκαν θερμά, λες και συνεννοημένοι υποστήριξαν ακριβώς το ίδιο θέλοντας να αποκωδικοποιήσουν την πρώτη μάχη. «Το μηδέν-μηδέν είναι καλό αποτέλεσμα» είπε το αφεντικό των Τσέχων, «το μηδέν-μηδέν είναι ένα καλό αποτέλεσμα για εμάς» είπε και ο Πορτογάλος τεχνικός των Ερυθρόλευκων. Πως γίνεται να συμφωνούν σε κάτι τέτοιο; Γίνεται μια χαρά. Και μεταξύ μας, έχουν και οι δύο απόλυτο δίκιο. Γιατί το 0-0 στο Πλζεν κρατά τον λογαριασμό ορθάνοιχτο και τις πιθανότητες πρόκρισης μοιρασμένες.

Για τον Ολυμπιακό η μετάφραση αυτού του πρώτου αποτελέσματος είναι εύκολη. Από τη στιγμή που άντεξε στο δύσκολο ημίωρο (30΄-60΄) και επέστρεψε στην Ελλάδα δίχως παθητικό, φτάνει μόνο να εκμεταλλευθεί την έδρα του. Όχι μια συνηθισμένη έδρα, αλλά έναν «παράγοντα» σε τέτοια ραντεβού πρόκρισης. Πρέπει απλά να νικήσει. Το έχει καταφέρει με καλύτερες αντιπάλους από την Βικτόρια άρα πολύ λογικά ο κόουτς Μαρτίνς υποστηρίζει πως το πρώτο ενενηντάλεπτο σχημάτισε μια καλή βάση για την ομάδα του. Της προσέφερε ένα πρώτο βήμα για την πρόκριση. Και βέβαια είναι όλα τα υπόλοιπα. Είναι η επιπλέον εβδομάδα που φέρνει την ομάδα σε καλύτερο δείκτη αγωνιστικής ετοιμότητας. Είναι η προσαρμογή απέναντι σε έναν αντίπαλο που πλέον δεν είναι… βίντεο, αλλά κάποιος που στάθηκε στο απέναντι μισό. Μικρές λεπτομέρειες με μεγάλη σημασία, όταν αυτά συμβαίνουν Ιούλιο μήνα.

Και για την Βικτόρια όμως δεν χρειάζεται κανείς να έχει ιδιαίτερες γνώσεις για να αντιληφθεί πως αυτό το 0-0 είναι μια βάση, για να συνεχίσει στο σχέδιο της. Οι Τσέχοι περνούν στην επόμενη φάση όχι μόνο με νίκη, αλλά και με όλες τις ισοπαλίες που έχουν γκολ. Ουσιαστικά δηλαδή έχουν το προνόμιο ερχόμενοι στα μέρη μας να παίξουν για δύο αποτελέσματα. Και κυρίως έχουν το προνόμιο να βασιστούν σε ένα αγωνιστικό στιλ που ταιριάζει γάντι στην περίσταση, αλλά και τις ικανότητες τους. Είπαμε: Δεν χρειάζεται να αλλάξουν το σχέδιο τους. Ένα καλά τακτοποιημένο παιχνίδι πίσω από τη μπάλα, που θα τους δώσει το δικαίωμα να «χτυπήσουν» στην κόντρα. Στο transition. Αυτό έκαναν επί της ουσίας και στο πρώτο ματς. Ολοκλήρωσαν την αναμέτρηση με 44% κατοχή, άρα με ξεκάθαρη διάθεση να αφήσουν τη μπάλα στον Ολυμπιακό, και την ίδια στιγμή είχαν 11 τελικές προσπάθειες (7 οι Ερυθρόλευκοι). Το ευρωπαϊκό αγωνιστικό μοτίβο της δευτεραθλήτριας Τσεχίας είναι δομημένο για αναμετρήσεις μακριά από το Πλζεν και όχι για εντός. Σε τέτοιο βαθμό που να εξηγεί μια χαρά, τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να είναι ανταγωνιστική στο περσινό Τσάμπιονς Λιγκ. Στον όμιλο με Ρεάλ Μαδρίτης, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ρόμα όπου συγκέντρωσε 7 βαθμούς. Οι Τσέχοι νίκησαν μέσα στη Μόσχα και ήταν ανταγωνιστικοί στη Μαδρίτη κόντρα στην Ρεάλ χάνοντας με 2-1.

Επιμένουμε λοιπόν πως ο λογαριασμός είναι ανοιχτός σε αυτό το «νοκ άουτ», που δικαιολογημένα θεωρείται ως το σημαντικότερο του καλοκαιριού. Εκείνο που δεν κρατά απλά ανοιχτό το μονοπάτι με τα αστέρια, αλλά κυρίως που εξασφαλίζει τους ομίλους Γιουρόπα Λιγκ από νωρίς αποβάλλοντας το άγχος της προκριματικής διαδικασίας. Ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη σκοράρει. Και μάλιστα πολύ. Στα περσινά ευρωπαϊκά του ματς με Λουκέρνη, Μπέρνλι, Ντουντελάνζ, Μίλαν και Ντιναμό Κιέβου έβαλε 17 γκολ! Έμεινε στο μηδέν μόνο με τη Μπέτις. Ουσιαστικά ο μέσος όρος του είναι κάτι λιγότερο από τρία γκολ ανά παιχνίδι στην εποχή Μαρτίνς. Η περσινή ομάδα όμως χαρακτηρίζονταν από μια σειρά «σκόρερ» που αυτή τη στιγμή δεν είναι στη θέση τους. Τον Κώστα Φορτούνη και τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο που έβαλαν τα 10 από τα 24 γκολ των Πειραιωτών στο περσινό ευρωπαϊκό ταξίδι. Τώρα τη δουλειά θα πρέπει να την κάνουν «άλλοι».

Και στην Τσεχία οι Πειραιώτες είχαν ευκαιρίες να σκοράρουν και μάλιστα περισσότερες από ότι θα ταίριαζε η εικόνα του παιχνιδιού. Ευκαιρίες όμως που έμειναν… ημιτελείς στην εκτέλεση. Υπήρξαν τουλάχιστον τέσσερις-πέντε στιγμές που ο Ολυμπιακός πάτησε «σωστά» στην αντίπαλη περιοχή, με προϋποθέσεις, αλλά που η τελική επιλογή δεν ήταν η αρμόζουσα. Δεν είναι παράξενο αυτό στο ποδόσφαιρο, ούτε αφορά στην ικανότητα. Συμβαίνει. Και συμβαίνει πολύ πιο εύκολα στην αρχή. Πολλώ δε μάλλον στο πρώτο επίσημο ματς της χρονιάς. Γιατί αυτό έδωσε ο Ολυμπιακός στο Πλζεν. Μόλις το πρώτο του παιχνίδι. Και αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπει κανείς. Δεν έχουν συνηθίσει οι Ελληνικές ομάδες να αγωνίζονται Ιούλιο. Όταν λοιπόν αυτό συμβαίνει απέναντι σε μια ομάδα που έχει ξεκινήσει το πρωτάθλημα της, άρα αναπόφευκτα έχει καλύτερο ρυθμό: Τότε δεν χρειάζεται να το πολυσκεφτείς. Κρατάς ότι προέκυψε, και πας στο επόμενο. Απόψε και όλας. Στο Καραϊσκάκη που όλα είναι διαφορετικά…