Γιατί δεν θέλει κανείς τον Ζοσέ Μουρίνιο

Για πολλά χρόνια υπήρξε ο καλύτερος. Ο ένας και μοναδικός. Ο κορυφαίος προπονητής στον κόσμο. Και ενώ η βασιλεία του Ζοσέ Μουρίνιο έμοιαζε από εκείνες που δεν θα τελειώσουν ποτέ; Ξαφνικά ο Πορτογάλος ζει έναν προσωπικό εφιάλτη. Μια ελεύθερη πτώση. Η απόλυση από την Τσέλσι, αυτή από την Γιουνάιτεντ που πλέον έχει βρει την υγεία της στο πρόσωπο του Σόλσκιερ, σήμερα και το… χαστούκι από τη Μαδρίτη. Από την απόφαση της Ρεάλ να επαναφέρει στον πάγκο της τον Ζινεντίν Ζιντάν, και όχι τον Special One.

Και όλα αυτά με τους haters να ξεσαλώνουν στα social media. Γλεντάει το twitter τις τελευταίες ώρες, από την στιγμή της ανακοίνωσης της συμφωνίας για την επιστροφή του Ζιζού στο Μπερναμπέου. Γλεντάει για το ένα ακόμη πάθημα του Μουρίνιο που πραγματικά είναι άγνωστο αν θα βρει τον τρόπο να σώσει την καριέρα του. Είναι μόλις 56 ετών. Και μοιάζει να εκπροσωπεί την… προϊστορία!

Πως προέκυψε όλο αυτό; Με τον κλασικό τρόπο. Η αποτυχία είναι αποτυχία. Και όταν συνδυάζεται με την αλαζονική συμπεριφορά ενός ανθρώπου τότε το μείγμα που προκύπτει είναι εκρηκτικό. Δεν άλλαξε ο άνθρωπος Μουρίνιο. Πάντα έτσι ήταν. Άλλαξαν τα αποτελέσματα του. Εκείνα είναι που έφεραν την αμφισβήτηση. Εκείνα έφεραν τις διαδοχικές απολύσεις. Εκείνα σχηματίζουν αυτό το παράξενο «στραπάτσο» ενός αληθινού σούπερ σταρ.

Ο Πορτογάλος εκπροσωπούσε ανέκαθεν μια σχολή ποδοσφαίρου στα όρια του κυνικού. Οι ιδέες του δεν εκσυγχρονίστηκαν ποτέ, ακόμη και όταν συνάδελφοι του όπως ο Γκουαρντιόλα, ο Κλοπ, ο Βαλβέρδε και άλλοι πολλοί επέβαλλαν ένα «στιλ» που το δικό του ποδόσφαιρο το έκαναν… φύλλο και φτερό.

Όλοι οι προαναφερόμενοι έχουν προσεγγίσει το παιχνίδι με σαφώς πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Μοιάζουν καλύτεροι άνθρωποι. Μοιάζουν σαφώς πιο χαρισματικοί στην επικοινωνία με τους ποδοσφαιριστές τους. Δείχνουν να νοιάζονται παραπάνω για το κλαμπ, την ομάδα, τους οπαδούς. Στοιχεία που ο Special One δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ. Να τα καταλάβει. Πολλώ δε μάλλον να εναρμονιστεί μαζί τους. Στις ήττες φταίνε πάντα οι άλλοι και ποτέ οι ίδιοι. Στις νίκες όλα ξεκίνησαν από εκείνον. Κάποια στιγμή όλο αυτό θα κούραζε. Το πλήρωμα του χρόνου μοιάζει να έφτασε.

Εξαιρώντας ίσως την Ίντερ που είναι υποχρεωμένη να ζει με τις αναμνήσεις, καμία «πρώην» του Ζοσέ δεν θα τον ήθελε πίσω. Παράλληλα το κασέ του (κάτι για 20 εκατ ευρώ έλεγαν αυτές τις ημέρες στην Μαδρίτη) δεν συνάδει με τον προπονητή που είναι ο Πορτογάλος την τελευταία τριετία. Αν ο Μουρίνιο θέλει 20 εκατ ευρώ τον χρόνο για λογαριασμό του, πόσα άραγε θα πρέπει να ζητήσει ο Γκουαρντιόλα;

Και μεταξύ μας; Δεν νομίζουμε πλέον ότι ο Ζοσέ μπορεί και να τα… φέρει αυτά τα ποσά, πίσω στο κλαμπ. Η δημοφιλία του είναι σε ιστορικά χαμηλά, πολλοί πρωτοκλασάτοι ποδοσφαιριστές δεν θέλουν να συνεργαστούν μαζί του, ενώ οι απαιτήσεις του σε μεταγραφικά μπάτζετ κλπ είναι ομολογουμένως απλησίαστα.

Πραγματικά θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε την επόμενη αποστολή της καριέρας του. Πότε θα προκύψει. Που θα προκύψει. Και κυρίως πως θα τελειώσει. Σε μια συγκυρία που γενικώς το «φινάλε» μοιάζει πιο κοντά από ποτέ για τον Πορτογάλο τεχνικό.