Η Μάντσεστερ Σίτι βρίσκεται για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελικό Champions League, με τον Πεπ Γκουαρντιόλα να είναι και πάλι ο άνθρωπος που άλλαξε το ποδόσφαιρο...
H Μάντσεστερ Σίτι έγραψε ιστορία το βράδυ της Τρίτης, καθώς νίκησε με 2-0 την Παρί Σεν Ζερμέν στο Etihad και προκρίθηκε για πρώτη φορά στον τελικό του Champions League. Οι πολίτες έκαναν πράξη το όνειρο μιας δεκαετίας και θα βρεθούν στο τέλος του δρόμου με στόχο την κατάκτηση του πολυπόθητου τροπαίου με τα αυτιά.
Από τον Δεκέμβριο και μετά η Σίτι προχωράει με το γκάζι πατημένο, έχει μόνο «μελανό» σημείο τον αποκλεισμό από το Κυπέλλο με την Τσέλσι και πάει για το treble, αφού έχει ήδη κατακτήσει το Λιγκ Καπ, είναι «αγκαλιά» με το πρωτάθλημα (θέλει τρεις βαθμούς) και βρίσκεται στον τελικό του Champions League. Μια ομάδα που είναι κομμένη και ραμμένη για τον Πεπ Γκουαρντιόλα, με τον Καταλανό τεχνικό να έχει δημιουργήσει ένα σύνολο για το ποδόσφαιρο που ο ίδιος πρεσβεύει και αντιπροσωπεύει.
Ο Πεπ έγραψε ιστορία χθες το βράδυ με τη Σίτι, όμως και πάλι το έκανε με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Με ποδόσφαιρο κυριαρχίας, κατοχή μπάλας και με ένα παιχνίδι που χαίρεσαι να βλέπεις. Αλλά και ακόμη μια καινοτομία. Μια καινοτομία που είχε δοκιμάσει από πέρσι, αλλά από τον Δεκέμβρη χρησιμοποιεί συχνά πυκνά. Ο Γκουαρντιόλα αλλάζει ακόμη μια φορά το ποδόσφαιρο, αφού παίζει χωρίς επιθετικό, χωρίς κλασικό φορ, ούτε καν ψευτοεννιάρι.
Στο ματς με την Παρί Σεν Ζερμέν ο Καταλανός είχε τον Ντε Μπρόινε σε κάτι ότι πιο κοντά σε επιθετικό, ενώ στον πάγκο είχε τους Αγουέρο, Ζεσούς, Τόρες και Στέρλινγκ. Ο Βέλγος έχει παίξει αρκετά συχνά εκεί φέτος, αλλά ουσιαστικά κινείται σαν επιθετικός μέσος και την περιοχή τη γεμίζουν οι πλάγιοι επιθετικοί που χθες ήταν ο Μαχρέζ και ο Μπερνάρντο Σίλβα. Το «οικοδόμημα» του Γκουαρντιόλα λειτουργεί αρμονικά και από τον Δεκέμβριο και μετά είναι ασταμάτητο.
Ο τεχνικός των πολιτών έχει καταφέρει να φτιάξει μια φονική μηχανή στην επίθεση που είναι συμπαγής στην άμυνα και κυνική όταν χρειαστεί. Και όλα αυτά πολλές φορές χωρίς κλασικό φορ, ή μάλλον καλύτερα χωρίς καν επιθετικό, αλλά με αρκετούς πολύ ποιοτικούς μεσοεπιθετικούς που έχουν εξαιρετική επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα. Και ο Ντε Μπρόινε και ο Μαχρέζ, αλλά και οι Μπερνάρντο Σίλβα, Γκουντογκάν, Στέρλινγκ, Ρόντρι σκοράρουν με άνεση, κάτι που δείχνει και στον ίδιο τον Γκουαρντιόλα πως ο επιθετικός δεν είναι απαραίτητος όταν όλα λειτουργούν στην εντέλεια.
Το αξιοσημείωτο όμως είναι ότι ο Γκουαρντιόλα έπαιζε χωρίς φορ, ή με ψευτοεννιάρι από την εποχή που ήταν στην Μπαρτσελόνα. Το είχε κάνει τόσο με τον Μέσι, ο οποίος τερμάτισε τον όρο, αλλά και με παίκτες όπως ο Πέδρο και ο Φάμπρεγκας. Και στην Μπάγερν όμως ο Μίλερ επί χρόνια ήταν σε έναν αντίστοιχο ρόλο, ενώ πριν από 1-2 χρόνια και στη Μάντσεστερ Σίτι είχε επωμιστεί αυτό τον ρόλο και ο Μπερνάρντο Σίλβα πριν τον τελειοποιήσει φέτος, είτε με τον Πορτογάλο, είτε με τον Ντε Μπρόινε είτε με τον Μαχρέζ.