Ο «Μαυροπόδαρος» Καμύ και ο «Ξένος» Νόιερ

Ο Νόιερ αναμφίβολα αποτελεί έναν από τους κορυφαίους τερματοφύλακες στην ιστορία του αθλήματος. Είναι μάλιστα από τους ελάχιστους που «άγγιξαν» το επίτευγμα του Λεβ Γιασίν. Ο Σοβιετικός παραμένει ο μοναδικός γκολκίπερ που έχει βραβευτεί με τη «Χρυσή Μπάλα». Τα βραβεία όμως δεν έχουν και πολλή σημασία στην περίπτωση του Νόιερ.

Ο Γερμανός υπήρξε για μεγάλο διάστημα ο κορυφαίος στη θέση του και σίγουρα μπαίνει στις συζητήσεις για τον καλύτερο τερματοφύλακα όλων των εποχών. Η Μπάγερν συνεχίζει να τον εμπιστεύεται και του πρόσφερε νέο συμβόλαιο. Λίγο πριν «κλείσει» τα 39, ο Νόιερ –πιο ώριμος από ποτέ- γνωρίζει καλά ότι η θέση με το «νούμερο 1» θα κρύβει από πίσω της πολλή μοναξιά. Ο Αλμπέρ Καμύ το είχε καταλάβει νωρίτερα.

Διαβάστε επίσης: Μεντιλίμπαρ: «Πρώτη φορά συμβαίνει στην καριέρα μου…»

Τα παπούτσια του γκολκίπερ παραμένουνε καινούρια
Ήρθα σαν ξένος στη ζωή και ξαναφεύγω ξένος έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και τραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης τη δεκαετία του 70’. Κάπως έτσι ήρθε στη ζωή και ο Αλμπέρ Καμύ ως… ξένος. Γεννήθηκε ξένος και μεγάλωσε ως «Πιέ Νουάρ» (μαυροπόδαρος), όπως μειωτικά χαρακτηριζόταν κάποιος από τους Γάλλους, όταν προερχόταν από τη Βόρεια Αφρική. Ο Καμύ συνέχισε το μοναχικό του δρόμο και στις αλάνες του Αλγερίου, όταν και αποφάσισε να βρεί «στέγη» κάτω από τα δοκάρια που γαντζώνονταν στο χώμα.

Εκεί ο Γάλλος φιλόσοφος συνεχίζει να νιώθει αποξενωμένος από το σύνολο και ανήμπορος να συμμετάσχει ενεργά στον αγώνα. Απλά περιμένει πότε θα χρειαστεί να ενεργήσει. Ο ίδιος δεν το ξέρει, απλά περιμένει και παρατηρεί, όπως έκανε αργότερα και με το Σίσυφο, που τον έβλεπε να σέρνει αέναα την παράλογη μοίρα του. Ίσως ο Καμύ να μην θέλει να συμμετέχει στο παράλογο. Αυτό, βέβαια, είναι μια άλλη ιστορία.

Ο λόγος που ο ίδιος, άλλωστε, επέλεξε τη θέση κάτω από τα γκολποστ ήταν μια παιδική διέξοδος από το παράλογο ενός «κλειστού» ενήλικου μυαλού: Η αυστηρή γιαγιά του, ήλεγχε τα παπούτσια του μετά από κάθε αγώνα και απαιτούσε να βρίσκονται σε άριστη κατάσταση, έτσι ο νεαρός Αλμπέρ σκέφτηκε πως μόνο ένας τερματοφύλακας θα μπορούσε να καταφέρει κάτι τέτοιο.

Η μπάλα δεν πάει εκεί που την περιμένεις
Ο Καμύ ένιωθε τον ηρωισμό του τερματοφύλακα και αντιλαμβανόταν παράλληλα τις αξίες και τους κώδικες ηθικής μέσα από την άθληση.

«Είναι ένα παιχνίδι που επιτρέπει καλύτερα από κάθε τι άλλο να καταλάβεις τον χαρακτήρα των ανθρώπων», είχε πει, ενώ είχε μάθει ότι: «η μπάλα δεν πάει ποτέ εκεί που την περιμένεις».

Αυτό το έμαθε καλά και ο Μάνουελ Νόιερ μέσα από τη μοναξιά που βιώνει ένας τερματοφύλακας.

Την μοναξιά αυτή την ένιωσε πιο πολύ από ποτέ εκείνο το βράδυ της 12ης Ιανουαρίου του 2015. Η «χρυσή μπάλα» ίσως έπρεπε να πάει εκεί που δεν περιμέναμε. Ήταν κοινό μυστικό ότι ο Κριστιάνο Ρονάλντο θα τρίτωνε τις κατακτήσεις του. Στο βάθος όμως κάθε ποδοσφαιρικού μυαλού υπήρχε το «γιατί όχι, ο Νόιερ;».

Γιατί όχι ο Νόιερ;
Ίσως γιατί η φύση της θέσης του γκολκίπερ είναι τέτοια που δεν χωράει δάφνες. Μια μοναχική θέση που δεν παράγει, δεν δημιουργεί, αντιθέτως είναι προγραμματισμένη για να καταστρέφει.

Ή μήπως όχι;

Ο Νόιερ σε αντίθεση με τον Καμύ και τους συμβατικούς τερματοφύλακες, συμμετέχει στο παιχνίδι! Είναι από αυτούς που άλλαξαν την θέση. Την εξέλιξαν. Αν μπορούσε θα σκόραρε κιόλας. Μπορεί να μην του δίνεται η ευκαιρία να πατήσει την αντίπαλη περιοχή αλλά μπορεί και λειτουργεί ως αμυντικός όταν πρέπει, διαβάζοντας με οξυδέρκεια τις φάσεις, ενώ πέρα του ότι έχει τα κότσια να ντριμπλάρει και να προσποιείται, μπορεί και σημαδεύει τους συμπαίκτες του από την μια άκρη του γηπέδου στην άλλη.

Η θέση του γκολκίπερ γεννάει πολλές φορές και ένα αίσθημα αδικίας. Είναι αυτός που πρώτος θα τα «ακούσει» και που δύσκολα οι κόποι του θα βρουν αντίκρισμα. Μια στιγμή αρκεί για να χύσει ολόκληρη την καρδάρα με το γάλα.

Ο Νόιερ ξέρει το βάρος της θέσης που επέλεξε να υπηρετεί. Ξέρει, επίσης, ότι τα φώτα της δημοσιότητας είναι χαμηλωμένα στη μεριά που είναι στημένα τα δοκάρια, όταν από εκεί απουσιάζει η μπάλα.

Και μιας και μιλάμε για μπάλα, ας κλείσουμε με λίγα λόγια του μοναχικού «τερματοφύλακα της φιλοσοφίας», Αλμπέρ Καμύ:

«Τα λίγα πράγματα που γνωρίζω για την ηθική, τα έμαθα σε ποδοσφαιρικά γήπεδα και θεατρικές σκηνές, αυτά είναι τα πραγματικά μου πανεπιστήμια».

MUST READ

Ο φρενήρης ρυθμός της Παρί, η λειψανδρία στα γκαρντ και η... ευκαιρία του Ντόρσεϊ (vids)

Πηγή: In.gr