Ρουμενίγκε: «Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο για τους πλούσιους»

Το πρωί της Πέμπτης αναμένεται η απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχετικά με εάν η UEFA και η FIFA ασκούν το μονοπώλιο και πως άλλοι οργανισμοί μπορούν να δημιουργήσουν αγώνες από μόνοι τους, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Ένας από τους πιο ένθερμους αντιπάλους της ιδέας της ευρωπαϊκής Super League ήταν πάντα ο Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε, ο οποίος βρίσκεται επί του παρόντος στην εκτελεστική επιτροπή της UEFA μέχρι το 2025, καθώς και στην επιτροπή της γερμανικής ποδοσφαιρική ομοσπονδία (DFB) για να ακολουθήσει τη διαδικασία ανασυγκρότησης της εθνικής ανδρών.

• Διαβάστε επίσης: Το «ποτέ ξανά» του Καρβαλιάλ και η απόφαση για τον Ατρόμητο

Αναλυτικά όσα δήλωσε: 

«Έπαιζα ποδόσφαιρο και ξέρω πότε χάνεις. Έχεις χάσει και πρέπει να το αναγνωρίσεις», είχε πει ο Ρουμενίγκε όταν οι πρόεδροι των προτεινόμενων συλλόγων είχαν παρουσιάσει το έργο της ευρωπαϊκής Super League.

Μήνες μετά δεν έχει αλλάξει γνώμη: «Η ήττα της ευρωπαϊκής Super League βρίσκεται στα γεγονότα, στην άρνηση της Ευρώπης στο έργο. Το μόνο που λείπει είναι η νομική επιβεβαίωση», είπε σε συένετυξή του στην ιταλική εφημερίδα «La Gazzetta dello Sport».

Ο Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε δεν ανησυχεί για το μέλλον του ποδοσφαίρου: «Ήμουν το βράδυ που ανακοίνωσαν την ευρωπαϊκή Super League. Ήταν δώδεκα, μάταια είχαν προσπαθήσει να πείσουν εμάς και άλλους, ήταν στα πρόθυρα να χωρίσουν. Σκέφτηκα: «Κι αν κάνουν πραγματικά την επανάσταση; Θα ήταν χάος». Σε δύο μέρες έσκασε η φούσκα. Ήμουν στο γήπεδο για την Μπάγερν και ο Τσέφεριν μου έστελνε μηνύματα κάθε πέντε λεπτά για να μου πει: Τσέλσι, Λίβερπουλ, Σίτι αποσύρθηκαν… Τελείωσε».

Και συνέχισε: «Η λέξη Super τα λέει όλα: θέλει να είναι ανώτερη από τα πάντα. Από το πρωτάθλημα, το Champions League, στο ποδόσφαιρο. Μπάγερν; Δεν ήρθαν σε μένα εκείνη την ώρα, αλλά δοκίμασαν τον Όλιβερ Καν, τον ορισθέντα διάδοχό μου. Εγώ, ο Ούλι Χένες και ο πρόεδρος Χάινερ είπαμε: «Ποτέ μαζί μας! Θέλουμε να κερδίζουμε, αλλά με κανόνες». Το σκέφτηκε και η Παρί Σεν Ζερμέν».

Για τη συμπεριφορά του Αντρέα Ανιέλι, τότε προέδρου της Γιουβέντους, ενός από τους τρεις συλλόγους που πίεσαν περισσότερο για τη ευρωπαϊκή Super League, μαζί με την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης, και ο οποίος έχει ήδη εκφράσει την επιθυμία του να αποχωρήσει από το έργο, τόνισε:

«Δεν ήμουν σε θέση να μιλήσω με τον Αντρέα από την Κυριακή που αποσύνδεσε το κινητό του. Υπήρχαν φήμες ότι δεν ερχόταν στο Μοντρέ και δεν ανταποκρινόταν. Δεν νομίζω ότι είχε το θάρρος να πει αυτό που έκανε. Καταλαβαίνω ότι ο κορωνοϊός ανάγκασε τους συλλόγους να επιταχύνουν, κάποιος ήθελε φρέσκα χρήματα, αλλά αυτή η παρουσίαση δεν ήταν επαγγελματική. Δεν τον καταλαβαίνω και λυπάμαι σαν άνθρωπος.

Ήταν πρόεδρος της ECA, ήταν στην εκτελεστική επιτροπή της UEFA, ήταν πρόεδρος μιας Γιουβέντους ανάμεσα στους πέντε κορυφαίους συλλόγους στον κόσμο. Έχασε τα πάντα. Ακόμα και η εικόνα. Τα πήγαμε καλά, αλλά όταν του είπα ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο οικονομία, δεν σκέφτηκε όπως εγώ. Τώρα απομένει μόνο η παρουσία δύο ισπανικών συλλόγων στην ευρωπαϊκή Super League. Η Γιουβέντους είναι εκτός, τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται. Ίσως θα έπρεπε να είχαμε καταλάβει καλύτερα τον Φλορεντίνο (Πέρεθ), έχει πάνω απ’ όλα οικονομικό όραμα.»

Σε ερώτημα για το τι θα σήμαινε μια διοργάνωση όπως η ευρωπαϊκή Super League για τα εθνικά πρωταθλήματα, σημείωσε:

«Θα ήταν το τέλος των πρωταθλημάτων όπως μάθαμε να τα ξέρουμε. Όταν ήμουν στην Ίντερ δεν υπήρχε αγώνας συγκρίσιμος με το ντέρμπι. Το ίδιο και στη Μπάγερν, τίποτα όπως η Ντόρτμουντ και τώρα η Λεβερκούζεν. Τα πρωταθλήματα υπάρχουν για μια ζωή, για πολλές ζωές. Είναι οι ρίζες του ποδοσφαίρου. Ο Μπλάτερ μου είχε δώσει ένα δέντρο που έλεγε: «Κάλε, κοίτα, οι ρίζες είναι τα πρωταθλήματα και οι λίγκες πρωταθλήματα. Στον χαμηλότερο κλαδί τα ευρωπαϊκά κύπελλα, όπου πας αν προκριθείς. Μετά οι εθνικές ομάδες που παίζουν Μουντιάλ και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Πιο ψηλά, η UEFA, στην Ευρώπη και η FIFA»».

Ο Ρουμενίγκε δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να υπάρξουν και αραβικές ομάδες στην ευρωπαϊκή Super League:

«Το πλάνο A, με τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, ήταν απλώς ένα άλλοθι: στόχος τους είναι να συμπεριλάβουν Άραβες, Αμερικανούς και να διοργανώσουν ένα διεθνές τουρνουά. Χάνονται οι ρίζες. Πρωτοβουλίες αυτού του τύπου έχουν όλες απορριφθεί πολιτιστικά, ποδοσφαιρικά και οικονομικά. Η UEFA προσφέρει το καλύτερο δυνατό τουρνουά, το νέο Champions League των 36 ομάδων θα είναι ακόμα πιο θεαματικό και ανοιχτό. Είδατε τους εορτασμούς της Κοπεγχάγης;

Ήταν να τερματίσει τελευταία, προκρίθηκε και γι’ αυτούς φαινόταν Χριστούγεννα. Να κερδίζουν πάντα οι ίδιοι; Όχι στο ποδόσφαιρο υπάρχει το αδιανόητο, το συναίσθημα. Όχι τα μαθηματικά. Κανείς στη Γερμανία δεν θα πήγαινε στην ευρωπαϊκή Super League, θα γινόταν επανάσταση οπαδών. Για εμάς η αξία υπερισχύει. Αν είσαι καλός, κερδίζεις. Εκεί αγοράζεις τη θέση σου στη Λίγκα γιατί είσαι πλούσιος και κερδίζεις ακόμα κι αν δεν κερδίσεις. Δεν είναι για εμάς. Είμαι μεγάλος και έχω δει πολλά: η εικόνα, τα χρήματα και η αλληλεγγύη δεν ήταν ποτέ καλύτερα. Ιδανική ισορροπία. Από τη στιγμή που πρέπει να μοιραστούν τα κέρδη, όλοι θα ήθελαν περισσότερα, είναι αλήθεια, αλλά στο τέλος φτάνουμε σε συμφωνία. Η αλλαγή για χάρη της αλλαγής δεν θα είχε νόημα.

MUST READ

Η «κρυφή ατζέντα» με το Final Four – Τελικά τι συμβαίνει με την Euroleague;

Το ποδόσφαιρο πρέπει να προστατεύεται και η πολιτική να βοηθά. Ένα άλλο μοντέλο θα προκαλούσε μόνο ζημιά. Το ποδόσφαιρο είναι ένα κεντρικό φαινόμενο της κοινωνικής ζωής. Εκατομμύρια άνθρωποι πηγαίνουν στο γήπεδο το Σαββατοκύριακο. Τώρα όμως η πολιτική πρέπει να καταλάβει και κάτι άλλο που με ρώτησε ο Αμερικανός ιδιοκτήτης της Λίβερπουλ: «Γιατί στην Αμερική επενδύω και κερδίζω και εδώ κάθε χρόνο κερδίζω και τα έξοδα αυξάνονται;». Εδώ είναι το πρόβλημα: κερδίζεις, εισπράττεις, αλλά οι μισθοί και οι μεταγραφές αυξάνονται. Πήγα στις Βρυξέλλες για να ζητήσω παρεμβάσεις και πάντα μου απαντούσαν όχι: «Η αγορά πρέπει να είναι ελεύθερη»».