Ολυμπιακός: Αυτάρκεια, στην εποχή της χειρότερης κρίσης!

Ο κορωνοϊός αλλάζει τον πλανήτη. Αλλάζει την καθημερινότητα των ανθρώπων. Αλλάζει όλα όσα γνωρίζαμε έως τώρα. Αλλάζει την οικονομία. Και φυσικά επηρεάζει και το ποδόσφαιρο. Με τις συνέπειες να είναι ακόμη απροσδιόριστες. Και με πολλούς συλλόγους να προσπαθούν να πείσουν την UEFA να κάνει… σκόντο στο Financial Fair Play για έναν χρόνο, ώστε να μπορέσουν να «σωθούν». Να μην υποστούν τις κυρώσεις που προβλέπουν οι κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Ο ΠΑΟΚ είναι μία από τις ομάδες που ευελπιστούν ότι η UEFA θα δώσει… χάρη στους παραβάτες. Και, είτε θα παγώσει τις τιμωρίες είτε θα τις επιβάλει με… αναστολή. Προσβλέποντας σε μελλοντική αλλαγή του οικονομικού τους στάτους, είτε σε εξορθολογισμό των εσόδων/εξόδων τους.

Την ίδια στιγμή ο Ολυμπιακός παρακολουθεί με… αδιαφορά τη συγκεκριμένη υπόθεση. Και ο λόγος είναι πάρα πολύ απλός: Οι Ερυθρόλευκοι αποτελούν έναν από τους συλλόγους-παράδειγμα για την UEFA στο κομμάτι του Financial Fair Play. Μια ομάδα που τηρεί τη συντριπτική πλειοψηφία των κανόνων του FFP. Η μοναδική ομάδα από τόσο «μικρή» ποδοσφαιρική αγορά, που ξοδεύει δυσανάλογα πολλά χρήματα σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματός της, αλλά παρά ταύτα καταφέρνει να ισοσκελίζει τα +/- του ισολογισμού της, όντας ένα εταιρικό «διαμάντι», ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η αντίληψη ο «λεφτάς πρόεδρος» πρέπει «να τα… χώνει για να φέρνει παικταράδες», είναι παλαιολιθική. Και επικίνδυνη για τις ομάδες. Η εξάρτηση από πρόσωπα, από το πορτοφόλι του προέδρου είναι ριψοκίνδυνη και έχει αποδειχθεί στην πράξη καταστροφική για συλλόγους που ξαφνικά είδαν τους «χορηγούς» τους να αποχωρούν και να ζητούν τα… δανεισμένα λεφτά ή να αφήνουν δυσβάσταχτα ανοίγματα.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης την ημέρα της παράδοσης-παραλαβής, είχε κάνει μία δήλωση που πολλοί άκουσαν, λίγοι αξιολογήσαμε και ελάχιστοι περίμεναν ότι θα υλοποιήσει: «Παίρνω το ρίσκο να προσφέρω πολλά χρήματα ώστε ο Ολυμπιακός να έχει επιτυχίες. Φιλοδοξώ και το εννοώ να είμαι ο τελευταίος μέτοχος του Ολυμπιακού που θα κάνει μια τέτοια θυσία. Πρέπει ο Ολυμπιακός να στηριχτεί οικονομικά από τον κόσμο του, από την δυναμική του. Έχω στόχο να γίνει ο Ολυμπιακός αυτάρκης. (…) Έχω ένα όραμα για τον Ολυμπιακό και η διάρκεια του είναι μακροχρόνια. Είμαι ρεαλιστής. Ποδόσφαιρο παίζουμε, το αποτέλεσμα μετράει».

Ο Ολυμπιακός του 2020 είναι μια ομάδα αυτάρκης. Δεν έγινε τυχαία. Ούτε… κατά λάθος. Εγινε με πλάνο. Με συγκεκριμένη στόχευση. Με επιμονή, υπομονή, δουλειά. Με ρίσκα, μεγάλα ρίσκα. Με λάθη, αποτυχίες, αστοχίες, οι οποίες όμως έγιναν οδηγός και μάθημα.

Ο Ολυμπιακός της εποχής Μαρινάκη έφτασε να πουλάει ποδοσφαιριστές με 10-15-20 εκατομμύρια ευρώ. Και να… κατακρίνεται για αυτό. Από φίλους και εχθρούς, που αδυνατούν να καταλάβουν ή απλώς δεν θέλουν να αποδεχθούν ότι για κάθε έναν Ποντένσε που πωλείται με 20 εκατομμύρια, τρεις άλλοι «Ποντένσε» θα επιλέξουν να φορέσουν τη φανέλα του Ολυμπιακού. Κάτι που φυσιολογικά δεν θα σκέφτονταν καν για οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα.

Ο Ολυμπιακός της εποχής Μαρινάκη ξεκίνησε την πορεία του στην κρίση. Στην κορύφωσή της. Το 2010. Τότε που κανείς δεν ενδιαφερόταν να πάρει στα χέρια του το καράβι. Με χρέη, χωρίς ρόστερ αξιώσεων, απέναντι στον πιο δυνατό Παναθηναϊκό της 20ετίας, με επιχειρηματίες-κολοσσούς στη διοίκησή του. Αυτός ο Ολυμπιακός, δέκα χρόνια μετά, μετά από δύο απώλειες πρωταθλημάτων και μετά από σημαντικές κρίσεις, κατάφερε να βγει αλώβητος. Με οικονομικές θυσίες της διοίκησης, αλλά και σωστή δουλειά σε όλους τους τομείς.

Ο Ολυμπιακός της εποχής Μαρινάκη είναι αυτάρκης. Και θα συνεχίσει να είναι. Αλλά παράλληλα έχει μια διοίκηση που έχει αποφασίσει ότι εάν χρειαστεί, θα βάλει όσα πρέπει, για να βγει το καράβι από την (όποια πιθανή) φουρτούνα. Τα πάνω από 100.000.000 € που έχει βάλει ο Μαρινάκης αυτή τη 10ετία, είναι χρήματα που δημιούργησαν σε μεγάλο βαθμό αυτό το μικρό «θαύμα» που έχει επιτύχει ο σύλλογος. Ενας σύλλογος με λειτουργικό κόστος σχεδόν 60.000.000 € τον χρόνο, που παρόλα αυτά, δεν έχει ανάγκη το βαθύ πορτοφόλι του μεγαλομετόχου του. Αυτάρκεια το λένε. Και (πρέπει να) είναι το όνειρο κάθε οπαδού για την ομάδα του.

Πώς τα κατάφερε; Η απόφαση του Βαγγέλη Μαρινάκη να επενδύσει στην ευρωπαϊκή ανέλιξη του Ολυμπιακού, ήταν βασικός πυλώνας του σχεδίου. Ο Ολυμπιακός δεν έγινε απλά ένα σημαντικό κλαμπ στην Ευρώπη, με συνεχείς παρουσίες στους ομίλους του Champions League και στο Europa League. Ανέδειξε πρόσωπα, στελέχη, πήρε μέρος σε κρίσιμες και σημαντικές αποφάσεις στα κέντρα που καθορίζουν το μέλλον του σπορ. Εγινε σημείο αναφοράς στην ECA, αποκτώντας δυνατή φωνή δίπλα στα τέρατα του ποδοσφαίρου.

Κατάλαβε ότι το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Και ειδικά για μια ελληνική ομάδα, ο εγκλωβισμός, θα ήταν καταστροφικός. Η μεταγραφική εξωστρέφεια του Ολυμπιακού ήταν απόφαση Μαρινάκη, που υλοποιήθηκε από τον ίδιο και τους συνεργάτες του. Μια απόφαση ζωτικής σημασίας για τον σύλλογο. Μια απόφαση που άλλαξε το στάτους του. Διότι όταν πουλάς στην ελίτ, η ελίτ σε σέβεται και ο καλός παίκτης σε επιλέγει. Γιατί θα κάνει το επόμενο βήμα. Είπαμε, το παράδειγμα «Ποντένσε», είναι ενδεικτικό. Και δείχνει και τη δύναμη του Ολυμπιακού.

Ενας σούπερ ταλαντούχος Πορτογάλος, αποδέχθηκε πρόταση του Ολυμπιακού αντί οποιασδήποτε άλλης ομάδας στην Ευρώπη. Και μέσω του Ολυμπιακού έγινε για πρώτη διεθνής με την Εθνική Πορτογαλίας (σ.σ. όπως και οι Σα, Σεμέδο), πήρε μεταγραφή στην Πρέμιερ Λιγκ και εκτόξευσε τις απολαβές του. Αυτή η διαδρομή είναι απλή στην καταγραφή, αλλά εξαιρετικά δύσκολο να την επιτύχεις. Ο Ολυμπιακός της εποχής Μαρινάκη, το πέτυχε.

Αντί επιλόγου, μια μικρή πρόσθεση, που εξηγεί πολλά για τι σημαίνει για έναν παίκτη που αγωνίζεται στον Ολυμπιακό. Εάν οι Ερυθρόλευκοι αποφάσιζαν σήμερα να πουλήσουν τα πιο βαριά χαρτιά τους, θα μπορούσαν εύκολα να βάλουν στα ταμεία τους ένα ποσό που δίχως σκληρές διαπραγματεύσεις θα ξεπερνούσε τα 100.000.000 €. Χρήματα από την ποδοσφαιρική περιουσία του συλλόγου. Μια μικρή σύγκριση με το τι ισχύει στις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες, εξηγεί τις αποστάσεις…

ΥΓ. Προσεχώς, θα γίνει και μια… λογιστική αποτίμηση αυτής της 10ετίας. Για να γίνει και πιο σαφές τι σημαίνει να είσαι καλός καπετάνιος στο καράβι που αναλαμβάνεις να κυβερνήσεις.