Ο Μπουφόν γράφει στον Τζίτζι. Ο σπουδαίος τερματοφύλακας γράφει στο παιδί που μόλις ξεκινάει την καριέρα του. Και τα όσα λέει σε καθηλώνουν.
Ο Τζίτζι Μπουφόν σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση για τη ζωή του. Ο σπουδαίους Ιταλός τερματοφύλακας έγραψε γράμμα στον 17χρονο εαυτό του, περιγράφοντας με τρόπο που καθηλώνει όλα όσα έζησε, όλα όσα πέρασε μέχρι να φτάσει στο σημείο της απόλυτης καταξίωσης. Λόγια από καρδιάς, που περιγράφουν το ξεκίνημα, την κατάθλιψη, το λάθος του με την ακροδεξιά και τα όνειρα που συνεχίζουν, ακόμα και στα 41 του χρόνια, να υπάρχουν.
«Ετοιμάζεσαι να γίνεις ποδοσφαιριστής και νομίζεις ότι ξέρεις τα πάντα. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι δεν ξέρεις απολύτως τίποτα.
Ενώ θα έπρεπε να είσαι σπίτι, να έχεις πιεί το γάλα σου και να πέφτεις για ύπνο, είχες βγει σε κλαμπ. Ήπιες μια μπύρα και αποφάσισες να ξεφύγεις γιατί πίστευες ότι είσαι άτρωτος. Σύντομα θα είσαι έξω από το κλαμπ, θα τσακώνεσαι με τους αστυνομικούς και σε παρακαλώ, μην κατουρήσεις στην ρόδα του περιπολικού γιατί δεν θα το πάρουν καθόλου καλά ούτε οι αστυνομικοί ούτε οι άνθρωποι του κλαμπ… Θα ρισκάρεις να χάσεις όλα αυτά τα οποία δούλεψες…
Θα τα βάλεις με τρία στοιχεία που μπορούν να γίνουν πολύ επικίνδυνα. Τα χρήματα, τη φήμη και τη δουλειά των ονείρων σου.
Από τη μια, είναι αλήθεια πως ένας τερματοφύλακας χρειάζεται αυτοπεποίθηση γιατί ένας προπονητής πάντοτε θα επιλέγει εκείνον που δεν φοβάται, από εκείνον που είναι πιο τεχνικά άρτιος.
Από την άλλη, όμως, ένας άνθρωπος που θεωρεί ότι δεν φοβάται τίποτα, μπορεί να ξεχάσει ότι έχει νου. Έχει μυαλό. Αν σκέφτεσαι μονάχα το ποδόσφαιρο σε όλη σου τη ζωή, τότε η ψυχή σου θα επιδεινωθεί. Θα φτάσεις σε σημείο να πέσεις σε κατάθλιψη και δεν θα θες να φύγεις από το κρεβάτι.
Θα γελάς τώρα που στα λέω, αλλά θα σου συμβεί σε εξαιρετικό σημείο της καριέρας σου. Όταν νομίζεις ότι έχεις τα πάντα στη ζωή. Θα είσαι 26 ετών, ο τερματοφύλακας της Γιουβέντους και της εθνικής Ιταλίας. Θα απολαμβάνεις χρήματα και σεβασμό. Ο κόσμος θα σε φωνάζει Σούπερμαν.
Όμως δεν είσαι Σούπερμαν. Είσαι απλά ένας άνδρας όπως οι υπόλοιποι. Και η αλήθεια είναι ότι το επάγγελμα αυτό μπορεί να σε κάνει ρομπότ. Να γίνει… φυλακή η καθημερινότητά σου. Θα πηγαίνεις για προπόνηση, θα γυρίζεις σπίτι, θα βλέπεις τηλεόραση, θα πέφτεις για ύπνο. Και ξανά πάλι την επόμενη μέρα. Είτε χάνεις, είτε κερδίζεις στο γήπεδο. Θα επαναλαμβάνεται. Ένα πρωινό θα σηκωθείς από το κρεβάτι και τα πόδια σου θα τρέμουν. Θα είσαι τόσο αδύναμος που δεν θα μπορείς να οδηγήσεις. Θα πιστέψεις πως είναι κούραση ή ίωση αλλά θα κάνεις λάθος. Το μόνο που θα θέλεις εκείνες τις μέρες είναι να κοιμάσαι.
Στην προπόνηση, κάθε προσπάθεια για κάποια απόκρουση, θα σου φαίνεται τρομερά δύσκολη. Για εφτά μήνες, θα δυσκολεύεσαι να βρεις κάτι ν’ απολαμβάνεις στη ζωή σου…
Στη ζωή δεν είναι το παν η φήμη και τα χρήματα. Πρέπει να φροντίσεις την ψυχή σου. Να βρεις μια έμπνευση μακριά από το ποδόσφαιρο. Αν μπορώ να σου δώσω μια συμβουλή, είναι ν’ ασχοληθείς με τον κόσμο γύρω σου από νεαρότερη ηλικία. Θα σώσεις τον εαυτό σου και θα γλιτώσεις την οικογένειά σου από πολλές ανησυχίες.
Ένας τερματοφύλακας πρέπει να είναι θαρραλέος, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι και αλαζόνας.
Στα βαθύτερα σημεία της κατάθλιψής σου, θα σου συμβεί κάτι όμορφο. Ένα πρωινό, αντί για το δρόμο που συνηθίζεις να κάνεις, θα επιλέξεις να πας σε ένα διαφορετικό εστιατόριο στο Τορίνο. Αυτό θα σου δείξει μια άλλη πλευρά της πόλης. Θα περάσεις μπροστά από ένα μουσείο. Η αφίσα θα λέει CHAGALL. Δεν γνωρίζεις από τέχνη, αλλά έχεις ακούσει ξανά το όνομα…
Έχεις πράγματα να κάνεις. Είσαι ο Μπουφόν. Όμως, ποιος πραγματικά είναι ο Μπουφόν. Ποιος είσαι; Ξέρεις;
Αυτό το κομμάτι, είναι το πιο σημαντικό. Πρέπει να μπεις σε αυτό το μουσείο, αυτή τη συγκεκριμένη μέρα. Θα είναι μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις που πήρες στη ζωή σου.
Όταν θα είσαι νέος, στην Πάρμα, θα κάνεις κάτι που μόνο στην αλαζονεία σου θα οφείλεται. Θα φορέσεις ένα μπλουζάκι πριν από ένα σημαντικό ματς, για να δείξεις στους συμπαίκτες σου και τον κόσμο ότι είσαι ηγέτης. Ότι έχεις προσωπικότητα. Ότι είσαι θαρραλέος. Το μπλουζάκι θα γράφει “Θάνατος στους δειλούς”.
Νομίζεις ότι είναι φράση που δίνει κίνητρο και δεν γνωρίζεις ότι είναι σλόγκαν ακροδεξιάς νοοτροπίας. Είναι ένα λάθος που θα προκαλέσει πόνο στην οικογένειά σου. Όμως, τα λάθη είναι σημαντικά γιατί σου υπενθυμίζουν ότι είσαι άνθρωπος. Θα σου θυμίσουν ξανά και ξανά ότι δεν ξέρεις τίποτα, φίλε μου. Το ποδόσφαιρο θα προσπαθήσει να σου δείξει ότι είσαι ιδιαίτερος, όμως, πρέπει να θυμάσαι ότι δεν ξεχωρίζεις από έναν μπαρτέντερ ή έναν ηλεκτρολόγο, με τους οποίους έχεις και φιλία ζωής.
Αυτό θα σε τραβήξει μακριά από την κατάθλιψη. Δεν θα θυμάσαι ότι είσαι ιδιαίτερος, αλλά το ότι είσαι ίδιος με όλους τους υπόλοιπους. Δεν το αντιλαμβάνεσαι τώρα, αλλά σου λέω ότι το αληθινό κουράγιο είναι να δείχνεις αδυναμία και να μη ντρέπεσαι γι’ αυτό.
Αξίζεις το δώρο της ζωής, Τζίτζι. Να το θυμάσαι… Το μοναδικό για το οποίο έχω μετανιώσει είναι ότι δεν άνοιξα τους ορίζοντες του μυαλού μου νωρίτερα…
Στα 41, αισθάνεσαι την ίδια φωτιά να καίει μέσα σου. Δεν θα είσαι απόλυτα ικανοποιημένος. Ακόμα κι αν έχεις πιάσει στα χέρια σου το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα ψάχνεις τη σεζόν που δεν θα δεχθείς κανένα γκολ! Πάντοτε έτσι ήσουν…».