Λεβαδειακός: Το αήττητο των 822 εισιτηρίων…

Λεβαδειακός: Το αήττητο των 822 εισιτηρίων…

Στις 30 Απριλίου, πριν από σκάρτους έξι μήνες δηλαδή, ο Λεβαδειακός ήταν μια πεσμένη ομάδα, που έπαιρνε το πρώτο διπλό μιας ολόκληρης σεζόν μόλις την τελευταία αγωνιστική. Σε ένα αδιάφορο ματς στη Νέα Σμύρνη. Μισό χρόνο μετά, ημερολογιακά, διότι από άποψη αγώνων μόλις οχτώ 90λεπτα μετά, ο Λεβαδειακός είναι μια αήττητη ομάδα. Η ομάδα της […]

Στις 30 Απριλίου, πριν από σκάρτους έξι μήνες δηλαδή, ο Λεβαδειακός ήταν μια πεσμένη ομάδα, που έπαιρνε το πρώτο διπλό μιας ολόκληρης σεζόν μόλις την τελευταία αγωνιστική. Σε ένα αδιάφορο ματς στη Νέα Σμύρνη. Μισό χρόνο μετά, ημερολογιακά, διότι από άποψη αγώνων μόλις οχτώ 90λεπτα μετά, ο Λεβαδειακός είναι μια αήττητη ομάδα.

Η ομάδα της Βοιωτίας σώθηκε για λόγους εξωαγωνιστικούς. Αλλά εδώ εξετάζουμε το αγωνιστικό κομμάτι. Το ερώτημα είναι πώς γίνεται μια ομάδα που την περσινή σεζόν έχασε τους περισσότερους από τους μισούς αγώνες της στη Λίγκα, για την ακρίβεια τους 16 από τους 30, φέτος και μετά από οχτώ αγωνιστικές να είναι αήττητη. Καλύτερα; Να μοιάζει ανίκητη…

Εχει παίξει με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό. Εχει βρεθεί να χάνει δύο φορές στο σπίτι της (από Απόλλωνα και ΠΑΣ), έχει δει τα δοκάρια να σβουρίζουν στο κεφάλι της (Παναιτωλικός), πολύ περισσότερο έχει δει κάτι άλλο. Σχεδόν όλους να έχουν ήττα, τις ομάδες του ΠΑΟΚ ας πούμε, ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό κι εκείνος, ο Λεβαδειακός που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν την Football League, να κάνει πράματα και θάματα.

Κι όλα αυτά σε τι περιβάλλον. Οχι απλώς αμφισβήτησης, πιθανότατα και κοροϊδευτικό. Μια ομάδα που πέρυσι μάζεψε σε όλους τους εντός έδρας αγώνες της 15.000 ανθρώπους (για την ακρίβεια 15.453), που μετά βίας ξεπερνούσαν τους 1000 ανά ματς. Και φέτος το δείγμα είναι ακόμη πιο απογοητευτικό για την ομάδα. Δηλαδή, 3.289 εισιτήρια σε συνολικά τέσσερα εντός έδρας μας, μέσος όρος εισιτηρίων 822 άτομα.

Τα οποία θα ήταν ασφαλώς ακόμη λιγότερα, θα ήταν… μια γενιά των 500, αν στην πρεμιέρα αντίπαλος δεν ήταν ο ΠΑΟΚ, που είχε και δικούς του οπαδούς στη Λιβαδειά. Και γενικά ο μέσος όρος θα ήταν πολύ χαμηλότερος, αν δεν υπήρχαν τα ταξίδια των «μεγάλων» στη Λιβαδειά, για το ματσάκι της ομάδας τους και σουβλάκι.

Για μια ομάδα που φέτος συμπληρώνει την 7 σερί χρονιά στην Super League και συνολικά 17 από το 1987-1988, όταν και ανέβηκε για πρώτη φορά. Τη στιγμή που από την κατηγορία για σκεφτείτε ποιες ομάδες λείπουν. Ολόκληρος Αρης, ΟΦΗ, Ηρακλής, Παναχαϊκή. Και πάει λέγοντας…

Κι όμως, αυτή την ευκαιρία που έχει η Λιβαδειά, μια πόλη που ίσα που ξεπερνά τους 20.000 κατοίκους, δείχνει να μην την θέλει. Η ομάδα δεν στηρίζεται. Δεν μοιάζει να αποτελεί κάποιο γεγονός. Κάτι που θα μπορούσε να είναι αξιοποιήσιμο για την περιοχή, περνάει στο ντούκου…

Οσο για το αγωνιστικό κομμάτι, οι οχτώ αήττητοι αγώνες έρχονται σε μία σεζόν που η ομάδα έχασε μια δεκάδα παικτών, αλλά και ποιους. Τσιντώτα, Ουόν, Μιλιάζες, Κουλιμπαλί. Χωρίς μάλιστα, να πάρει μία. Και δημιουργήθηκε στα γρήγορα παίρνοντας μια 11άδα ποδοσφαιριστές για να σώσει – αρχικά – τα προσχήματα. Οσο και αν έκανε την αίσθηση με τον ερχομό του Μπραντάο.

Με μέσο όρο ηλικίας των μεταγραφών, τα 28 χρόνια! Και αυτό διότι ήρθαν 2-3 22χρονοι για να τον ρίξουν. Αλλιώς, θα τριαντάριζε. Με τέτοια λογική, λοιπόν, έγινε ο φετινός Λεβαδειακός. Ισως και αντιποδοσφαιρική. Κι όμως, άχαστη!

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ