Χρυσή Μπάλα: Οι 9 πιο αδικημένοι της χρυσής εποχής Μέσι – Ρονάλντο

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής του κόσμου στην ψηφοφορία της Χρυσής Μπάλας, ολοκληρώνοντας έτσι ένα μαγικό 2017 και ισοφαρίζοντας τις κατακτήσεις του Λιονέλ Μέσι.

Το Ballon d’Or το οποίο απονέμεται από το γαλλικό περιοδικό ποδοσφαίρου, France Football, είναι η κορυφαία ατομική ποδοσφαιρική διάκριση. Από το 2010 συγχωνεύτηκε μάλιστα με το βραβείο Παίκτης της Χρονιάς της FIFA, που αφορούσε τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο.

Ο Πορτογάλος μαζί με τον Αργεντινό έχουν κατακτήσει τις τελευταίες 10 Χρυσές Μπάλες (από το 2008 έως το 2017). Στη δεκαετία του… καθεστώτος «Μέσι – Κριστιάνο» ή «Κριστιάνο – Μέσι», αν προτιμάτε, έχουν υπάρξει τουλάχιστον 9 ποδοσφαιριστές που έμειναν μετά το τέλος της απονομής να αναρωτιούνται: Τι ακριβώς πρέπει να κάνει ένας παίκτης για να τιμηθεί με τη Χρυσή Μπάλα;

Ο σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα κι εκείνος της Ρεάλ Μαδρίτης έχουν δημιουργήσει μαζί ένα ισχυρό δίπολο ένα κραταιό «δικομματισμό» που πολύ δύσκολα θα σπάσει όσο συνεχίζουν να αγωνίζονται. Πολλές συζητήσεις έχουν γίνει κατά καιρούς σχετικά με το ποιες από αυτές άξιζαν πράγματι να πάρουν στα χέρια τους.

To10.gr σας παρουσιάζει τους αστέρες που… έμειναν στην σκιά των Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο:

2008: Ίκερ Κασίγιας

Το 2008 ο Άγιος Ίκερ κατέκτησε την τέταρτη θέση την ώρα που ο CR7 σήκωνε την ολόχρυση μπάλα. Ο διεθνής πορτιέρε είχε οδηγήσει την Ισπανία στην κατάκτηση του Euro 2008, ενώ λίγους μήνες πριν είχε στεφθεί πρωταθλητής Ισπανίας με την Ρεάλ Μαδρίτης, κερδίζοντας παράλληλα το Trophy Zamora για την αλώβητη εστία του. Αυτή ήταν και η χρονιά του πρώτου από τα πέντε βραβεία των τεσσάρων καλύτερων τερματοφυλάκων του Κόσμου (IFFHS). Δεκαέξι χρόνια στην Ρεάλ Μαδρίτης, πέντε πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα, τρία Champions League, 2 Ευρωπαϊκά και ένα Παγκόσμιο. ΠΟΤΕ Χρυσή Μπάλα…

2009: Τσάβι Ερνάντεθ

Το 2009 ήταν η πρώτη νίκη του τροπαίου από τον Μέσι, ο Αργεντινός ξεπέρασε τον  Ρονάλντο και τον συμπαίκτη του στη Μπαρτσελόνα, Τσάβι Ερνάντες. Ο αιώνιος εργάτης της Μπαρτσελόνα, έχει αναγάγει την θέση του κεντρικού χαφ σε μαγεία. Κατέκτησε τα πάντα τόσο με τους φούριας ρόχας όσα και με την Μπάρτσα όμως ένιωσε την αδικία στο πετσί του. Συγκεκριμένα, το 2009 δεδομένου ότι ήταν ο κορυφαίος στις ασίστ στη  La Liga και το Champions League (εκείνος έδωσε την πάσα στον Μέσι για το γκολ νίκης στον τελικό κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), ο καλύτερος μέσος του UEFA Club και ο καλύτερος μέσος της La Liga εκείνου του έτους, φαίνεται μάλλον άδικο που δεν πήρε και τη Χρυσή Μπάλα.

2010: Ουέσλεϊ Σνάιντερ

Αυτό ήταν το πρώτο έτος της συγχώνευσης μεταξύ της Χρυσής Μπάλας και του αντίστοιχου βραβείου της FIFA για τον ποδοσφαιριστή της χρονιάς και μάλλον φανέρωσε τις… άδικες προθέσεις του τοποθετώντας τον Πορτοκαλί Ιππότη, Ουέσλεϊ Σνάιντερ, στην τέταρτη θέση!Ο Ολλανδός διεθνής άσος ήταν η δημιουργική κινητήριος δύναμη πίσω από το θρίαμβο της Ίντερ, ήταν κορυφαίος σε ασίστ στο Champions League και έκανε τα πάντα στο Μουντιάλ, στο μόνο που απέτυχε ήταν να χαρίσει στην Ολλανδία τον τίτλο της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας στη Ν.Αφρική. Αλλά μάλλον αυτά δεν ήταν αρκετά για να σταματήσει τον Μέσι.

2011: Αντρές Ινιέστα

Άλλος ένας χρόνος, άλλη μία κατάκτηση για τον Μέσι, άλλη μια περίπτωση τρίτης θέσης εντελώς άδικη. Το 2009 τρίτος. Το 2010 τρίτος και πάλι. Το 2011 ξανά τρίτος. Ο λόγος για τον Αντρές Ινιέστα. Έχοντας το προηγούμενο έτος κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, προσέφερε την μεγαλύτερη βοήθεια από οποιονδήποτε για να κερδίσει η Μπάρτσα ξανά το Champions League και να προσθέσει στο παλμαρέ της ένα ακόμα στέμμα πρωταθλήτριας Ισπανίας. Μπορεί να έχει 7 πρωταθλήματα, 2 Κυπέλλα, 3 Champions League, 2 Ευρωπαϊκά και ένα Μουντιάλ, δεν έχει όμως ούτε μία Χρυσή Μπάλα.

2012: Τσάμπι Αλόνσο

Εντάξει, 91 γκολ σε ένα ημερολογιακό έτος είναι αρκετά καλά, αλλά η Χρυσή Μπάλα της σεζόν έπρεπε να πάει στον Τσάμπι Αλόνσο. Κέρδισε τη La Liga με την Ρεάλ Μαδρίτης και βραβεύτηκε ως ο καλύτερος μέσος του πρωταθλήματος, πριν προχωρήσει σε θρίαμβο στο Euro 2012 με την Ισπανία. Μάλιστα έβαλε και τα 2 από τα 4  γκολ στη νίκη επί της Γαλλίας. Τι θέση πήρε στην βαθμολογία για τη Χρύση Μπάλα; Ενδέκατη.

2013: Φρανκ Ριμπέρι

Η Μπάγερν Μονάχου έκανε το τρεμπλ το 2012-13 και ο Ριμπερί μαζί με τον Άριεν Ρόμπεν είχαν θέσει γερά τις βάσεις για την εν λόγω επιτυχία των Βαυαρών όντας η ραχοκοκαλιά της, το Α και το Ω της. Ωστόσο, παρά το πρωτάθλημα Γερμανίας, το Κύπελλο Γερμανίας και το Champions League, το βραβείου του καλύτερου παίκτη στην Ευρώπη (UEFA Best in Europe), του παίκτη της χρονιάς στη Bundesliga και το Golden Ball στο θρίαμβο του Παγκόσμιου Κυπέλλου της Μπάγερν, η Χρυσή Μπάλα πήγε στα χέρια του Ρονάλντο…

2014: Εμάνουελ Νόϊερ

Η τρίτη θέση δεν είναι καθόλου κακή για έναν τερματοφύλακα, αλλά όπως και ο Κασίγιας έξι χρόνια νωρίτερα, ο Νόϊερ άξιζε υψηλότερη θέση από αυτή στον… βυθό του βάθρου. Έχοντας κάνει το νταμπλ με την Μπάγερν, πήγε για να σηκώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Βραζιλία, κερδίζοντας το Χρυσό Γάντι (Golden Glove) και μια θέση στην καλύτερη ενδεκάδα της FIFA. Δεν ήταν αρκετά για να σταματήσει τον Κριστιάνο.

2015: Νεϊμάρ

Ο Μέσι πήρε στα χέρια του στο τρόπαιο υπ’αριθμόν 5  το 2015 μετά το δεύτερο τρίμηνο θρίαμβου του με τη Μπαρτσελόνα, αλλά ο συμπαίκτης του Νεϊμάρ ίσως το άξιζε περισσότερο. Ο Βραζιλιάνος, ο οποίος ήταν ένα πραγματικό φωτεινό σημείο στο Παγκόσμιο Κύπελλο πριν τον τραυματισμό της πλάτης του και κέρδισε το Bronze Boot ως αποτέλεσμα, ονομάστηκε Καλύτερος Παίκτης της LaLiga για τη δεύτερη σεζόν του στην Ισπανία και σημείωσε γκολ στον τελικό του Champions League και του Copa del Rey, αλλά ήταν αρκετό μόνο για την τρίτη θέση!

2016: Αντουάν Γκριεζμάν

Ο Ρονάλντο κέρδισε την τέταρτη Χρυσή του Μπάλα πέρυσι, κάποιοι έκαναν λόγο και για την πιο δίκαιη από όλες,  αλλά για άλλη μια φορά, ο άνθρωπος που τερμάτισε τρίτος ήταν πολύ άξιος αντίπαλος. Ο Γκριεζμάν οδήγησε την Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό του Champions League και βραβεύτηκε ως ο καλύτερος παίκτης της La Liga εκείνης της σεζόν. Έπειτα κέρδισε τον τίτλο του καλύτερου παίκτη και τα κορυφαία έπαθλα στο Euro 2016, καθώς πήρε από το χέρι τη Γαλλία και την οδήγησε μέχρι τον τελικό, όπου ο Έντερ της γκρέμισε το όνειρο.