Ο Μίμης Δομάζος είχε να παινευτεί για πολλά επιτεύγματα με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ωστόσο η συνεργασία του με τον Αντώνη Αντωνιάδη θα δημιουργήσει ένα εντυπωσιακό επιθετικό δίδυμο που θα γράψει ιστορία για μια δεκαετία στα ελληνικά γήπεδα.
«Είχα φίλους από όλες της ομάδες, αλλά όχι για κάνουμε παρέα, απλά τα λέγαμε. Με αυτόν που έκανα παρέα ήταν ο Αντώνης Αντωνιάδης, ακόμα και τώρα, 50 χρόνια μετά». Με αυτά τα λόγια ο Μίμης Δομάζος περιέγραφε στην εκπομπή «Studio 4» την ξεχωριστή σχέση του με τον Αντώνη Αντωνιάδη.
Μια σχέση που «έσπασε» τις γραμμές του γηπέδου, έγινε σχέση ζωής και έμεινε δυνατή μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Για την ακρίβεια, μέχρι το τέλος και τη στιγμή που ο «Στρατηγός» του ελληνικού ποδοσφαίρου έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2025.
Διαβάστε επίσης: Το ενδιαφέρον της Άρσεναλ για Μουζακίτη-Κωστούλα και ο σκάουτερ στο Πόρτο
«Ο Αντωνιάδης ήξερε πως να βάζει γκολ»
Ο Μίμης Δομάζος και ο Αντώνης Αντωνιάδης βρέθηκαν για πρώτη φορά με την πράσινη φανέλα το 1968, όταν ο «ψηλός» αποκτήθηκε από την Ασπίδα Ξάνθης σε ηλικία 22 ετών. Τα προηγούμενα δύο χρόνια που αγωνίστηκε με την ακριτική ομάδα, ο έλληνας επιθετικός πέτυχε 43 γκολ σε 56 ματς, εντυπωσιάζοντας τους πάντες.
Παρά το γεγονός ότι τους χώριζαν μόλις τέσσερα χρόνια, ο Μίμης Δομάζος ήταν ήδη η καρδιά και η ψυχή του Παναθηναϊκού τότε και ο «ψηλός» ο νέος της παρέας. Ωστόσο, σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι στο πρόσωπο και τα πόδια του Αντωνιάδη είχε βρει τον κατάλληλο παρτενέρ στην επίθεση. Δεν τον έλεγαν τυχαία «Στρατηγό».
«Κάναμε ένα ντουέτο πολύ μεγάλο» θα πει ο Δομάζος στην ίδια συνέντευξη και θα συμπληρώσει: «Πολλοί λένε ότι του έδινα εγώ τις πάσες για να βάλει τα γκολ, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Πολλές πάσες μου δεν πήγαιναν για τον Αντώνη, αλλά επειδή ήταν και ψηλός της έπιανε και με έκανε κι εμένα να δείχνω καλύτερος».
Οι δυο τους θα συνεργαστούν φορώντας τη φανέλα με το τριφύλλι για μια δεκαετία, θα πάνε μαζί στο Γουέμπλεϊ κόντρα στον Άγιαξ, θα κατακτήσουν παρέα τέσσερα πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα και ένα Βαλκανικό Κύπελλο συλλόγων.
Ωστόσο, η επαφή του Αντωνιάδη με τα δίχτυα, ήταν κάτι το μοναδικό. Στα δέκα χρόνια και στους 222 αγώνες που θα φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού, θα σκοράρει 177 φορές – και σε πολλά από αυτά την ασίστ την έχει δώσει ο Μίμης Δομάζος.
Αλλά δείχνοντας το πόσο ντόμπρος και τίμιος άνθρωπος ήταν, ο Δομάζος στη συνέντευξή του στο «Studio 4» μέσα σε επτά λέξεις θα τα πει όλα: «Ο Αντωνιάδης ήξερε πως να βάζει γκολ».
Αν κάτι τον πείραξε ήταν το «άδοξο» τέλος τους από τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 1978. «Εγώ το περίμενα ότι θα με τελείωναν γιατί είχε προστριβές με τη διοίκηση, αλλά ο Αντωνιάδης δεν έκανε τίποτα» θα πει ο Μίμης Δομάζος: «Το έλεγε κιόλας, αλλά μας ‘έφαγαν’ τότε. Εκείνος πήγε στον Ολυμπιακό στο τέλος της σεζόν κάτι που δεν θα έκανα εγώ ποτέ. Εγώ επέλεξα να πάω στην ΑΕΚ».
Τελικά οι δύο τους το 1980 θα επιστρέψουν στον Παναθηναϊκό, ώστε να «κλείσουν» την καριέρα τους με τη φανέλα που τίμησαν και δόξασαν. Ωστόσο, η φιλία τους θα συνεχίσει και μετά το κρέμασμα των παπουτσιών τους.
«Με αυτόν που έκανα παρέα ήταν ο Αντώνης Αντωνιάδης, ακόμα και τώρα, 50 χρόνια μετά» θα πει ο Μίμης Δομάζος και θα τονίσει: «Ακόμα τα λέμε στο τηλέφωνο – για τα ποδοσφαιρικά μας, για τη ζωή μας, για τα παλιά».
Τα περίεργα παιχνίδια της μοίρας και το συγκλονιστικό «αντίο» του Αντωνιάδη
Αν κάποιος πιστεύει στα περίεργα παιχνίδια της μοίρας δεν θα μπορούσε να μην προσέξει αυτό: την περασμένη Τετάρτη, δηλαδή τη μέρα που ο Μίμης Δομάζος μπήκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, λίγες ώρες αργότερα ο Αντώνης Αντωνιάδης εισήχθει στο ΓΝΑ με συμπτώματα πνευμονίας – ευτυχώς η κατάστασή του δεν προκαλεί ανησυχία.
Ωστόσο, αν κάτι συγκλονίζει και δείχνει τη μοναδική σχέση ανάμεσα σε αυτούς τους δύο μεγάλους παίκτες, ήταν το «αντίο» του Αντώνη Αντωνιάδη στον Μίμη Δομάζο. Στον «μοναδικό του φίλο» όπως έγραψε.
«Με οδύνη και συγκίνηση έμαθα για την αβάσταχτη απώλεια. Είμαι συγκλονισμένος από το θάνατο του στενού μου φίλου σχεδόν έξι δεκαετιών, του μυθικού αθλητή και σπουδαίου ανθρώπου Μίμη Δομάζου ο όποιος είναι σύμβολο όχι μόνο του Παναθηναϊκού και του Ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά και μιας ολόκληρης εποχής. Όλη η Ελλάδα σήμερα πενθεί. .
Ήταν, είναι και θα είναι ο εκφραστής της αστείρευτης θέλησης, της σκληρής προσπάθειας και του διαρκούς αγώνα στο δρόμο για την κορυφή.
Έζησα μαζί του στιγμές αθλητικού μεγαλείου στα γήπεδα αλλά και τη σοφία του και την παιδική αθωότητά του στη συνέχεια, μέσα από την καθημερινή μας παρέα που οδήγησε πολλούς να πουν ‘μα είστε συνεχώς μαζί, όλα αυτά τα χρόνια;’
Η σκέψη μου και όλη μου η αγάπη είναι αυτή τη στιγμή στη σύζυγό του Ηώ και στις κόρες του Πόπη, Ουρανία και Ευαγγελία. Αντίο μοναδικέ μου φίλε».
πηγή: In.gr