Ο κύκλος των χαμένων προπονητών

Το παγκόσμιο ποδόσφαιρο βρίσκεται σε κατάσταση ζύμωσης. Η μετεξέλιξη του αθλήματος σε βιομηχανία θεάματος στην οποία επενδύονται δισεκατομμύρια ευρώ αλλά τα έσοδα της συνδέονται άμεσα με τις αγωνιστικές επιτυχίες, προκαλούν ομόρροπες δυνάμεις που έχουν κατεύθυνση τους πάγκους.

Οι προπονητές μοιάζουν πλέον με καλοπληρωμένους μονομάχους σε αρένα. Αποτελούν το εύκολο θύμα στις αποτυχίες ή ακόμα και στις διαφωνίες με την ηγεσία των κλαμπ.

Διαβάστε επίσης: Ολυμπιακός – Φιορεντίνα: Πέντε ζώνες ελέγχου, μεταλλικός φράκτης και πάνω από 3.000 αστυνομικοί – Όλα τα μέτρα της ΕΛ.ΑΣ. για τον τελικό

Κάθε περίπτωση ωστόσο έχει τους δικούς της χρωματισμούς. Ο Τούχελ συγκρούστηκε με τους παίκτες της Μπάγερν, ο Αλέγκρι έπαψε να εμπνέει τη Γιούβε και όταν έχασε την ψυχραιμία του απείλησε δημοσιογράφους.

Ο Τσάβι είπε την αλήθεια για την κατάσταση της Μπάρτσα και μετατράπηκε σε κόκκινο πανί. Ο Κλοπ απλά κουράστηκε. Όταν οι τραπεζικοί σου λογαριασμοί είναι γεμάτοι γιατί να υποχρεώνεσαι να ακούς τον κάθε πικραμένο; Ο Πιόλι θεωρήθηκε αποτυχημένος από τη Μίλαν, δύο χρόνια μετά την κατάκτηση του Σκουντέτο και έντεκα μήνες μετά τη συμμετοχή σε ημιτελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Ντε Τζέρμπι πίστεψε πως είναι το άλτερ έγκο του Γκουαρντιόλα, έφυγε από την Μπράιτον και περιμένει προτάσεις.

Ο Τεν Χαγκ τα έκανε θάλασσα όταν προσπάθησε να παίξει το ρόλο του «συνταγματάρχη» στους παίκτες και τα αποτελέσματα φάνηκαν στο γήπεδο. Ο Ποτσετίνο θεώρησε προσβλητικό από την ηγεσία της Τσέλσι να προσλάβουν ειδικό στις στημένες φάσεις, την αχίλλειο πτέρνα των Μπλε στη φετινή σεζόν και μάζεψε τα πράγματα του.

Μία πληθώρα επιλογών
Κανείς απ’ όλους αυτούς δεν πρόκειται να μείνει άνεργος, τουλάχιστον για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο πληθωρισμός θέσεων στους πάγκους είναι τόσο υψηλός σε έναν κόσμο που παίζει παντού ποδόσφαιρο, ώστε τους προσφέρει τη δυνατότητα των επιλογών και πολύ καλών αμοιβών.

Οι σύγχρονοι προπονητές είναι τα μεγάλα θύματα αλλά συνάμα οι μεγάλοι ευνοημένοι του ποδοσφαίρου γιατί συνάδελφοι τους όπως ο Γκουαρντιόλα, ο Σιμεόνε, ο Κλοπ, ο Μουρίνιο κατάφεραν να εκτοξεύσουν τις αμοιβές τους που πλέον μοιάζουν με ασφάλειες ζωής. Ειδικότερα ο Μουρίνιο στις χρυσές εποχές του δεν ανεχόταν να υπάρχει παίκτης που να έχει υψηλότερες αποδοχές από τον ίδιο.

Οι προπονητές είναι σούπερ σταρ αλλά και αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ενας διττός ρόλος που προσαρμόζεται κάθε φορά ανάλογα με το σκορ που δείχνουν τα μάτριξ.

MUST READ

Η άλλη ζωή του Μεντιλίμπαρ… και τα αγγλικά της Μαρικάρμεν (pics)

Οι μόνοι που δεν έχουν λόγο στις αποφάσεις είναι οι ποδοσφαιριστές, οι πραγματικοί πρωταγωνιστές στη βιομηχανία του θεάματος και αυτοί που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για τα όσα συμβαίνουν στον αγωνιστικό χώρο.