Χαρίσης: «Δεν έκανα ούτε τη μισή καριέρα που θα μπορούσα»

Στο podcast «Κουβέντα στο ΠΙ & ΦΙ» φιλοξενήθηκε ο Χάρης Χαρίσης. Ο μέσος της Σίβασπορ σε μια συνέντευξη όπου μίλησε συνολικά για την καριέρα του και έκανε την αυτοκριτική του: «Δεν έχω κάνει ούτε τη… μισή καριέρα που θα μπορούσα. Είμαι στα 30 πλέον και το λέω με τα λόγου γνώσεως αυτό. Είμαι χαρούμενος σίγουρα που βρίσκομαι και παίζω στην Τουρκία, αλλά θεωρώ πως αν στα 18,19 μου δούλευα και είχα το μυαλό που έχω τώρα θα διαφορετική πορεία».

Παράλληλα ο Έλληνας μέσος μίλησε και για το πέρασμά του από τον ΠΑΟΚ και τον Ατρόμητο, αλλά και για το πως είναι να παίζεις μπάλα στην Τουρκία με τη φανέλα της Σίβασπορ.

• Διαβάστε επίσης: Ολυμπιακός: Κι όμως ο Ράιτ το είχε ξανακάνει!

Αναλυτικά όσα είπε στο podcast «Κουβέντα στο ΠΙ & ΦΙ»:

Για τους λόγους που δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις: «Το έχω πάρει λίγο στραβά από μικρή ηλικία από όταν ήμουν στον ΠΑΣ. Ακόμα και σήμερα το έχω έτσι στο μυαλό μου. Είχα συνηθίσει τότε να μην παίρνουν με καλό μάτι όσους μιλούσαν γενικώς συνέχεια και μου έμεινε. Στην πορεία βέβαια κατάλαβα πως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, αλλά δεν κατάφερα ποτέ να το διορθώσω».
Για το αν θεωρεί πως έχει κάνει την καριέρα που θα μπορούσε ή που θα περίμεναν πολλοί από αυτόν: «Όχι. Δεν έχω κάνει ούτε τη… μισή καριέρα που θα μπορούσα. Είμαι στα 30 πλέον και το λέω με τα λόγου γνώσεως αυτό. Είμαι χαρούμενος σίγουρα που βρίσκομαι και παίζω στην Τουρκία, αλλά θεωρώ πως αν στα 18,19 μου δούλευα και είχα το μυαλό που έχω τώρα θα διαφορετική πορεία. Για παράδειγμα τότε που πήγα στον ΠΑΟΚ δεν πρόσεχα την ζωή μου. Και αυτό μου στοίχισε ενδεχομένως την καριέρα που θα μπορούσα να κάνω. Αναγνωρίζω τα λάθη μου. Πήγα από τον ΠΑΣ στον ΠΑΟΚ. Είχα την πρώτη μου σεζόν για προπονητή τον Ιγκόρ Τούντορ που με γούσταρε και με έβαζε να παίζω και εγώ αντί να κάνω focus σε αυτό είχα το μυαλό μου στο να βγω και να κυκλοφορώ στη Θεσσαλονίκη. Δεν ήμουν συγκεντρωμένος σε αυτό για το οποίο πήγα εκεί. Σίγουρα είχα και ατυχίες με τραυματισμούς σοβαρούς (κοιλιακούς, χιαστό), αλλά εκείνο το σκαλοπάτι που προανέφερα ήταν το πιο σημαντικό. Τότε στον ΠΑΟΚ έπαιζα βασικός, αν ήμουν λοιπόν συγκεντρωμένος και στην ηλικία που ήμουν θεωρώ πως θα έκανα back to back μεταγραφή γιατί και τότε λόγω της κακής ζωής που έκανα έβγαλα μυϊκούς τραυματισμούς».

Για την αγάπη του κόσμου του ΠΑΟΚ: «Ο κόσμος του ΠΑΟΚ αν και έπαιξα λίγο με αγάπησε. Αναγνώρισε το ταλέντο μου, με ψήφισε εκείνη τη σεζόν, την πρώτη μου, ως τον καλύτερο νέο παίκτη της ομάδας, αλλά εγώ δεν τους το ανταπέδωσα. Δυστυχώς».

 Για την περίοδό του στο Βέλγιο: «Έχω κάνει την αυτοκριτική μου. Τότε στον ΠΑΟΚ, με τα λάθη μου, δεν τα καταλάβαινα. Μετά βέβαια την επόμενη σεζόν διόρθωσα πράγματα, δεν με έπαιρνε να κάνω τα πράγματα που έκανα. Μετά ζήτησα να πάω δανεικός γιατί δεν ήμουν στο πλάνα του κ. Ίβιτς και έτσι πήγα στο Βέλγιο. Από ‘κει και μετά, το λάθος μου ήταν με τον τραυματισμό μου τον σοβαρό στους κοιλιακούς. Το έπαθα γιατί πίεσα τον εαυτό μου να αποδείξω πράγματα. Θα μπορούσα να το έχω αποφύγει. Και εκεί ο εγωισμός μου λειτούργησε εναντίον μου. Και έτσι αποτελείωσα τους κοιλιακούς μου και έμεινα εκτός για 4 μήνες».
Για τη Σίβασπορ: «Απολαμβάνω κάθε στιγμή μου εδώ. Μου αρέσει το πρωτάθλημα, η νοοτροπία τους και ο ανταγωνισμός που υπάρχει εδώ. Έχει καλά γήπεδα, υψηλό ρυθμό κατ εμέ δεν υπάρχει σύγκριση με το ελληνικό πρωτάθλημα. Και εγώ έλεγα πριν έρθω εδώ «ποια Τουρκία;», αλλά ήταν μεγάλο λάθος. Εδώ το πρωτάθλημα είναι τρομερό».

Για το αν θα επέστρεφε στην Ελλάδα: «Εννοείται θέλω και ξέρω και που. Θα γυρνούσα μόνο για τον Ατρόμητο και τον ΠΑΣ. Ο ΠΑΣ είναι η ομάδα της καρδιάς μου. Είναι μία ομάδα Α’ Εθνικής και δεν αξίζει να βρίσκεται εκεί που είναι τώρα. Με στεναχωρεί η φετινή σεζόν του ΠΑΣ. Είμαι Γιαννιώτης, αγαπάω την ομάδα και μακάρι να τα καταφέρει».

Για τον πρώτο του προπονητή τον Γιάννη Πετράκη: «Ο κ. Γιάννης είναι ο ποδοσφαιρικός μπαμπάς μου. Μου έδωσε την ευκαιρία και με άνδρωσε στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε μία ομάδα που τότε έπαιζε στην Ευρώπη. Με πίστεψε και τα πήγαμε εξαιρετικά».

Για τον Ατρόμητο: «Έπαιξα εκεί τρία χρόνια. Έκανα τις καλύτερές μου χρονιές. Είχα στήριξη, βρήκα αυτό που ήθελα και έκανα καλά παιχνίδια και αυτό το εκτίμησε η ομάδα που με έκανε και αρχηγό την τελευταία μου σεζόν».

Για τα σχόλια μίσους που δέχτηκαν οι διεθνείς μετά τον αποκλεισμό και αν συμβαίνει κάτι αντίστοιχο στην Τουρκία: «Ταιριάζουμε σε αυτό με τους Τούρκους, αλλά εμείς είμαστε ένα κλικ χειρότεροι. Περίμενα πως θα συμβεί αυτό μετά τον αποκλεισμό. Μετά το Καζακστάν όλοι ήταν παικταράδες και ξαφνικά όλοι έγιναν… άμπαλοι και περπατητές. Εδώ βγάλαμε τον Γκέκα άμπαλο γιατί έχασε ένα πέναλτι. Για παράδειγμα στην Τουρκία καμαρώνει όλη η Τουρκία για έναν Τούρκο ποδοσφαιριστή που θα κάνει μεγάλη μεταγραφή. Για παράδειγμα εμείς στην Ελλάδα έχουμε τον Τσιμίκα στη Λίβερπουλ και εμείς ασκούμε κριτική αν παίζει ή όχι. Αυτό δεν συμβαίνει εδώ. Ο Γκιουλέρ που παίζει στη Ρεάλ Μαδρίτης, οι Τούρκοι όλοι ανεξαρτήτου ομάδας είναι περήφανοι γι’ αυτόν».