Γκουαρντιόλα: «Μέσι και Χάαλαντ έχουν την ίδια αίσθηση του γκολ»

Ο Πεπ Γκουαρντιόλα στα πλαίσια εκδήλωσης που έγινε προς τιμήν του στην Ιταλία, μίλησε για όλους και για όλα, εξηγώντας ότι «δεν ήμουν προπονητής σαν ποδοσφαιριστής. Ξεκίνησα ως παίκτης στο γήπεδο, πριν έπαιζα γιατί μου άρεσε να παίζω. Στα 26-27 μου άρχισα να βλέπω το ποδόσφαιρο με άλλα μάτια και να το καταλαβαίνω».

Διαβάστε επίσης: Η ΑΕΚ έμεινε… μισή: Οι 13 διεθνείς, αλλά και η δουλειά που δεν σταματά

Ο Καταλανός προπονητής της Μάντσεστερ Σίτι είπε για:

Τον χρόνο του στην Ιταλία: «Όταν ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο, η Serie A ήταν το πιο δυνατό πρωτάθλημα, η Μίλαν του Σάκι, η Γιουβέντους».

Τη μετάβασή του από παίκτη σε προπονητή: «Τα πήγα πολύ καλά προπονώντας τη δεύτερη ομάδα στα 37 μου. Είχα ένα παιχνίδι την εβδομάδα, σε βοηθάει στη διαδικασία. Δεν υπάρχουν συνεντεύξεις Τύπου, μέσα ενημέρωσης. Πρώτον: Μου άρεσε. Δεύτερον: να προπονώ  παιδιά 17-18 ετών είναι το ίδιο; Στην πραγματικότητα όχι. Ο Μέσι σε κάνει να κερδίζεις, οι άλλοι όχι. Το ίδιο όμως είναι όταν μιλάς πριν το παιχνίδι και μετά την προπόνηση, είναι άνθρωποι. Τα θεμελιώδη πράγματα είναι τα ίδια. Αλλάζει λίγο, αλλά το επίπεδο του ποδοσφαίρου είναι το ίδιο».

Το ξεκίνημα στη Μπαρτσελόνα: «Ήμουν τυχερός: με επέλεξαν. Πέρασα από εκεί, είχα κόσμο που με πίστευε. Θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει οποιονδήποτε άλλο προπονητή στον κόσμο και θα ήταν πιο εύκολο. Η επιτυχία του προπονητή είναι πάθος. Δεν έχω γνωρίσει όμως τεχνικό χωρίς πάθος, χωρίς δουλειά. Εξαιρετικοί παίκτες. Και ένας καλά οργανωμένος σύλλογος, που με προστάτευε 100% ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Όταν κάποιος το έχει αυτό… Χωρίς αυτά ένας προπονητής δεν μπορεί να τα καταφέρει. Σε αυτά τα χρόνια δεν έβαλα γκολ ούτε απέκρουσα πέναλτι. Μπορώ να σου δώσω μια ιδέα. Στο τέλος η απόφαση εξαρτάται από τους παίκτες».

Το «τρεμπλ»: «Θέλω να με αγαπούν. Ό,τι κάνουμε είναι για να μας αγαπούν, γι’ αυτό παλεύω κάθε μέρα. Πρέπει να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, δεν με νοιάζει, είναι δουλειά αλλά η απόδοση πρέπει να είναι στα καλύτερά της. Χάνεις: δεν πειράζει, κερδίζεις την επόμενη εβδομάδα. Τώρα κατακτήσαμε το τρεμπλ, τι κάνουμε; Δουλεύουμε σκληρά σε αυτό ή προσπαθούμε να κερδίσουμε ή καθόμαστε πίσω και βλέπουμε πόσο καλοί ήμασταν όταν ο Λουκάκου αστόχησε από τα δύο μέτρα; Ή όταν τον σταμάτησε ο Κουρτουά».

Την παραίτηση από κάποιες αρχές με αντάλλαγμα νίκες: «Προπονούμαστε για να φτάσουμε καλά στον αγώνα. Είδα πολλούς παίκτες που προπονήθηκαν καλά και μετά το έβγαλαν. Τρώμε καλά, δουλεύουμε καλά, μετά φτάνει το ματς. Θες να πας να χορέψεις μέχρι τις 4 με την κοπέλα σου; Πολύ καλά, αλλά πρέπει να φτάσεις καλά. Το παρατηρώ, είναι ένας…καυγάς μεταξύ τους. Αυτοί που είναι ταλαντούχοι δεν τρέχουν και αφήνουν τους άλλους να το κάνουν; Όχι, δεν λειτουργεί έτσι».

Τον Μέσι: «Είναι ο πιο δυνατός που έχω δει ποτέ. Από την πρώτη εντύπωση ως την τελευταία. Είδα τον Μαραντόνα αλλά τον Μέσι τον είδα στις προπονήσεις, στις δυσκολίες. Είχε φτάσει από την Αργεντινή κουρασμένος, δεν έπαιξε το πρώτο μέρος του αγώνα, ήμασταν 0-0. Παίζει τα τελευταία 20 λεπτά και κερδίζουμε 3-0 με τα τρία του γκολ. Ο Μαραντόνα ήταν σίγουρα πιο δυνατός στην εποχή του, αλλά λυπάμαι για όλους τους άλλους, αλλά είναι κάτι άλλο».

Τον Χάαλαντ: «Μοιράζεται την αίσθηση του γκολ με τον Μέσι, ο Μέσι ήταν περισσότερο επιθετικός χαφ, αλλά δώσε του μια μπάλα κοντά στην περιοχή του πέναλτι και σκοράρει. Ξέρω ότι με τον Χάαλαντ μπορώ να τα καταφέρω σε οποιαδήπορε διαμάχη έχουμε, με οποιονδήποτε άλλο δεν μπορώ. Ο Βελάσκο μου το δίδαξε αυτό, δεν μπορείς να αντιμετωπίζεις όλους τους παίκτες το ίδιο γιατί ο καθένας έχει τον δικό του χαρακτήρα. Οι παίκτες πρέπει να ανησυχούν αν ο προπονητής δεν φωνάξει, περνάς 11 μήνες μαζί, αν δεν δημιουργήσετε μια σχέση είναι πιο δύσκολο».

Τον Μπάτζιο και τον Ματσόνε: «Με προπονητή τον Ματσόνε, έχοντας παίξει με τον Μπάτζιο…Αυτό μένει, όχι οι τίτλοι που σου δίνουν την επιθυμία να δουλέψεις. Αλλά οι άνθρωποι και η εμπειρία της συνεργασίας μαζί τους παραμένουν. Γνώρισα τον Μπάτζιο μετά από 7 επεμβάσεις, δεν μπορούσε να περπατήσει. Αν παίζει έτσι σκέφτηκα, δεν μπορώ να φανταστώ την εποχή του στη Φιορεντίνα, τη Γιουβέντους… Αυτό που μοιραστήκαμε μαζί του ήταν αξέχαστο. Ο Μπάτζιο είναι πάντα παρών. Την πρώτη φορά που με είδε ο Ματσόνε μου είπε «δεν σε ήθελα» και είπα μέσα μου «Ας ξεκινήσουμε καλά την ιταλική εμπειρία». Ήταν προπονητής της παλιάς σχολής, λίγη τακτική, λίγα λόγια για όλους με απήχηση και χάρισμα. Ανάλογα με την κατάσταση αντέδρασε διαφορετικά. Αυτή η αντίδραση από τον Μασόνε; Σκέφτηκα «Αυτός είναι ο προπονητής μου;!».

Τη δεύτερη θέση: «Το να φτάσουμε στον τελικό των Chmapions είναι μια απίστευτη επιτυχία. Όντας η δεύτερη ισχυρότερη ομάδα στην Ευρώπη εκείνη τη χρονιά… Μεγάλη θλίψη, αλλά είμαι μέλος της δεύτερης ισχυρότερης ομάδας, πρέπει να ντρέπομαι γι’ αυτό; Όχι, πρέπει να προσπαθήσω του χρόνου. Στο ποδόσφαιρο χάνεις περισσότερα παρά κερδίζεις, το σημαντικό είναι να προσπαθείς. Σήμερα ασκούμε απίστευτη πίεση στους παίκτες. Δεν είναι έτσι. Οι παίκτες πρέπει να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Κάνω α πάντα, αλλά μερικές φορές η ζωή δεν πάει όπως περιμένεις, γιατί υπάρχουν και άλλοι καλοί. Η Τσέλσι του Τούχελ άξιζε τη νίκη, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε ικανοί. Θα σου πουν ότι δεν είσαι ικανός, αλλά αυτό το ξέρεις μόνο εσύ».

 Την…εκδίκηση  στο Champions League: «Όχι, αργά ή γρήγορα έρχεται, όταν έχεις καλούς παίκτες και καλό σύλλογο έρχεται αργά ή γρήγορα.».

 Το παιχνίδι αντεπιθέσεων: «Ναι, αν ήμουν σίγουρος για τη νίκη, ναι. Το πρόβλημα είναι ότι δεν είμαι σίγουρος για αυτό. Μου αρέσουν οι αντεπιθέσεις, όχι η οργάνωση μόνο με την αντεπίθεση».

 Την ανάπτυξη των παικτών: «Με το να τους αφήσεις να προχωρήσουν λίγο, για να αξιοποιήσεις στο έπακρο το ταλέντο. Προσπαθώντας να προβλέψεις τι θα συμβεί. Τότε πρέπει να αφήσεις το ταλέντο ελεύθερο.»

Την ομάδα που ελπιζει να κερδίσει το σκουντέτο: «Ελπίζω η Σασουόλο».