Γιόχαν Κρόιφ: Επτά χρόνια χωρίς τον φιλόσοφο του ποδοσφαίρου (vids)

Μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες που ανέδειξε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ο σπουδαίος Γιόχαν Κρόιφ, πέθανε πριν από επτά χρόνια, στις 24 Μαρτίου 2016. Ο -κατά πολλούς- πληρέστερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1947 στο Άμστερνταμ και απεβίωσε στη Βαρκελώνη, μετά από «μάχη» με τον καρκίνο στους πνεύμονες.

Λίγες εβδομάδες πριν το τέλος, ο «Ιπτάμενος Ολλανδός» δήλωνε ότι… προηγείται του καρκίνου στο ημίχρονο με 2-0 και εξέφραζε την πεποίθηση ότι θα βγει νικητής. Όμως, ο καρκίνος που τον «κτύπησε» στους πνεύμονες, τον εξουδετέρωσε. Μανιώδης καπνιστής από τα νεανικά του χρόνια, ο Κρόιφ υπεβλήθη το 1991 σε εγχείρηση καρδιάς και έκτοτε, έδινε «το παρών» σε κάθε αντικαπνιστική εκστρατεία ανά τον πλανήτη.

Διαβάστε επίσης: Το φιλικό στο Ρέντη, η 3αδα του Μίτσελ και ο πρωταγωνιστής – έκπληξη με δύο γκολ

Δάσκαλος τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στην ζωή, ο Κρόιφ έδινε μαθήματα σε εκκολαπτόμενους παίκτες και προπονητές, με κάθε ευκαιρία. Τιμής ένεκεν προπονητής της εθνικής Καταλωνίας, κάτοχος τρις της «Χρυσής Μπάλας» και με στιγμές αξέχαστες σε Άγιαξ, Μπαρτσελόνα και εθνική Ολλανδίας.

Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στην Ιστορία. Αγωνίσθηκε σε Άγιαξ (1964-1973), Μπαρτσελόνα (1973-1978), Λος Άντζελες Άζτεκς (1979), Ουάσινγκτον Ντίπλοματς (1980-1981), Λεβάντε (1981), Άγιαξ (1981-1983) και Φέγενορντ (1983-1984). Χρίσθηκε διεθνής 48 φορές (33 γκολ) οδηγώντας τους «οράνιε» στον τελικό του Μουντιάλ (1974), με τρία γκολ σε επτά αγώνες και τον τίτλο του κορυφαίου παίκτη της διοργάνωσης.

Βραβεύθηκε τρις με την «Χρυσή μπάλα» (1971, 1973, 1974), κατέκτησε τρία κύπελλα πρωταθλητριών με τον Άγιαξ (1971, 1972, 1973), ένα Διηπειρωτικό κύπελλο (1972), ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (1972), εννέα πρωταθλήματα κι έξι κύπελλα Ολλανδίας και από ένα πρωτάθλημα και κύπελλο Ισπανίας. Εργάσθηκε ως προπονητής στον Άγιαξ (1985-1988) και στην Μπαρτσελόνα (1988-1996), με απολογισμό ένα κύπελλο πρωταθλητριών (1992), δύο κύπελλα κυπελλούχων (1987, 1989), ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (1992), δύο κύπελλα Ολλανδίας, τέσσερα πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και τρία Σούπερ Καπ Ισπανίας.

Εκτός από τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες του ως ποδοσφαιριστής, ο Κρόιφ έμεινε στην Ιστορία του παιχνιδιού, καθώς υπήρξε προπονητική ιδιοφυΐα, αλλά και για τις φιλοσοφικές προσεγγίσεις του. Ορισμένες από τις γεμάτες νόημα και σημασία «ατάκες» του, είναι οι εξής:

-«Το να παίζεις ποδόσφαιρο είναι πολύ απλό. Αλλά το να παίζεις απλό ποδόσφαιρο, είναι το πιο δύσκολο πράγμα».
-«Η ποιότητα χωρίς αποτέλεσμα είναι ανούσια και το αποτέλεσμα χωρίς ποιότητα είναι βαρετό».
-«Μπορείς να επιλέξεις τον καλύτερο παίκτη για κάθε θέση. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα έχεις την καλύτερη δυνατή ομάδα, αλλά ένδεκα καλές μονάδες».
-«Τεχνική δεν είναι να μπορέσεις να κάνεις «κόλπα» με την μπάλα 1000 φορές. με εξάσκηση αυτό μπορεί να το κάνει ο καθένας και μπορεί να βρει άνετα δουλειά σε τσίρκο. Τεχνική είναι να μπορείς να πασάρεις με μία επαφή, με την σωστή ταχύτητα και να δώσεις την μπάλα στο σωστό πόδι του συμπαίκτη σου».
-«Στις ομάδες μου ο πρώτος που επιτίθεται είναι ο τερματοφύλακας και ο πρώτος που αμύνεται είναι ο επιθετικός».
-«Γιατί να μην μπορείς να νικήσεις μια πιο πλούσια ομάδα; Δεν έχω δει ποτέ ένα τσουβάλι με λεφτά να βάζει γκολ».
-«Οι πραγματικοί ηγέτες στο γήπεδο γνωρίζουν ότι οι παίκτες κάνουν λάθη».
-«Πολλοί συγχέουν την έννοια της ταχύτητας με την διορατικότητα».
-«Υπάρχει μόνο μία κατάλληλη στιγμή. Διαφορετικά θα είσαι στο σημείο επιλογής, είτε πιο αργά, είτε πιο νωρίς».
-«Είναι αποδεδειγμένο ότι στο 90λεπτο, έχεις την μπάλα στα πόδια σου, περίπου τρία λεπτά. Το σημαντικό είναι τι κάνεις μέσα στο γήπεδο τα υπόλοιπα 87. Από αυτό συνάγεται, εάν είσαι καλός παίκτης».
-«Πρέπει να εξασφαλίζουμε ότι οι χειρότεροι παίκτες του αντιπάλου, θα έχουν την μπάλα τις περισσότερες φορές. Ετσι θα μπορούμε να την πάρουμε αμέσως».
-«Οταν έχεις κατοχή της μπάλας ως ομάδα, πρέπει να μεγαλώνεις τις διαστάσεις του γηπέδου και όταν αμύνεσαι να τις μειώνεις».
-«Ημουν έξι φορές καλύτερος από τους σημερινούς παίκτες. Σήμερα οι ποδοσφαιριστές σουτάρουν μόνο με το κουντεπιέ. Εγώ μπορούσα να σουτάρω με το εξωτερικό, με το εσωτερικό και το κουντουπιέ και με τα δύο πόδια»…
-«Αισθάνομαι απαίσια όταν απορρίπτονται γνήσια ταλέντα, λόγω της στατιστικής. Με βάση τα σύγχρονα κριτήρια, θα είχα απορριφθεί από τον Αγιαξ. Στα 15 μου δεν μπορούσα να κλωτσήσω τη μπάλα πάνω από 15 μέτρα με το αριστερό πόδι και 20 με το δεξί. Η τεχνική και το όραμα, δεν είναι ανιχνεύσιμα από τους υπολογιστές».
-«Υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι μπορούν να πουν ότι μία ομάδα δεν έπαιξε καλά. Είναι λιγότεροι, εκείνοι, οι οποίοι ξέρουν γιατί μία ομάδα δεν έπαιξε καλά. Και ακόμη λιγότεροι, είναι όσοι, γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει για να παίξει καλύτερα μία ομάδα»…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…