Τα πιο… καυτά Clasico του κόσμου (Vids)

Σε όλα τα πρωταθλήματα του κόσμου τα ντέρμπι ανάμεσα στις μεγάλες ομάδες και στους αιώνιους αντιπάλους μονοπωλούν το ενδιαφέρον των φιλάθλων.

Από την Ευρώπη μέχρι την Λατινική Αμερική υπάρχουν τα παραδοσιακά ντέρμπι που χαρακτηρίζονται ως clasico.
Στην Ελλάδα σίγουρα το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός χαρακτηρίζεται ως το ντέρμπι ανάμεσα στους δύο αιώνιους αντιπάλους και κάθε αναμέτρηση τους μονοπωλεί το ενδιαφέρον του κόσμου ανεξάρτητα από τη βαθμολογική σημασία του αγώνα.

Στη Λατινική Αμερική το σπουδαιότερο παιχνίδι από όλα είναι αυτό ανάμεσα στην Μπόκα Τζούνιορς και την Ρίβερ Πλέιτ. Πραγματικά σε αυτό το παιχνίδι είναι τόσο μεγάλο το πάθος των φιλάθλων κυρίως που αρκετές φορές μετατρέπεται σε καταστροφή καθώς υπάρχουν συμπλοκές μεταξύ των οπαδών και γενικά μία εκρηκτική ατμόσφαιρα.

Ένα ακόμα παραδοσιακό ντέρμπι της Ευρώπης είναι αυτό ανάμεσα στην Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ορισμός του clasico.

Ακόμα κι αν η ετυμολογία του όρου ντέρμπι, που δίνουν οι Αγγλοι, αναφέρεται σε παιχνίδια ανάμεσα σε ομάδες της ίδιας πόλης, με το πέρασμα των χρόνων… προεκτάθηκε.

Πρόκειται για αναμετρήσεις που ξεπερνούν τα όρια του γηπέδου, «αναφέρονται» σε πολιτική, οικονομία ακόμα και τη θρησκεία, καθιστώντας τα, ξεχωριστό κομμάτι της ιστορίας του ποδοσφαίρου.

Από το Superclasico της Αργεντινής στο Clasico της Ισπανίας, αυτή είναι η λίστα με τα πιο «καυτά» ντέρμπι στον κόσμο:

ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ-ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΙΤ: Η «Μέκκα» των ντέρμπι, ένα παχινίδι, που-σύμφωνα με τον Observer-, πρέπει να δει ένας φίλαθλος πριν να πεθάνει. «Γεννήθηκε» στην Μπόκα, περιοχή του Μπουένος Αϊρες, όπου εδρεύουν οι δύο ομάδες.

Μετανάστες από την Γένοβα δημιούργησαν τη Μπόκα, Αγγλοι ίδρυσαν την Ρίβερ, που με τα χρόνια πήρε την προσωνυμία «εκατομμυριούχοι», δεδομένης της εξαιρετικής οικονομικής της κατάστασης, μετά τις παραχωρήσεις Ντι Στέφανο και Σίβορι.

Τα χρήματα αυτά την βοήθησαν να μετακομίσει σε πιο πλούσιες συνοικίες της πόλης, εγκαταλείποντας την Μπόκα. Στο πρώτο ντέρμπι, δύο νεκροί. Εβδομήντα ένας τραυματίες στα σοβαρά επεισόδια του ’68 στο Monumental. Μία αντιπαλότητα που ποτέ δεν μειώθηκε στο πέρασμα των χρόνων.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-ΡΕΑΛ: Μία αντιπαλότητα που επιστρέφει στο παρελθόν, «βγαίνει» από τα όρια του γηπέδου, αγγίζει την πολιτική, την κοινωνία και την οικονομία.

Η Ρεάλ είναι η ομάδα του δικτάτορα Φράνκο, οι εξέδρες στη Βαρκελώνη, αποτέλεσαν μέρος αντίστασης. Η Ρεάλ Μαδρίτης με την ολόλευκη στολή της εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει την ενωμένη και αδιαίρετη Ισπανία, η Μπαρτσελόνα επιδεικνύει περήφανα την καταλανική σημαία στη φανέλα της ως σύμβολο του διαρκούς αγώνα για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Η πρωτεύουσα Μαδρίτη απέναντι στην Βαρκελόνη, πρωτεύουσα της Καταλονίας, που αναζητά την ανεξαρτησία της.

ΣΕΛΤΙΚ-ΡΕΪΝΤΖΕΡΣ: Στο «Old Firm» το ποδόσφαιρο συναντά την πολιτική και την θρησκεία. Οι καθολικοί της Σέλτικ από τη μία, οι προτεστάντες των Ρέϊντζερς από την άλλη. Κανένας ποδοσφαιριστής δεν είχε περάσει από τη μία πλευρά στην άλλη, μέχρι που το έκανε το 1989, ο Μο Τζόνστον, πηγαίνοντας στη Ρέϊντζερς.

ΠΑΡΤΙΖΑΝ-ΕΡΥΘΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ: «Večiti derbi», το αιώνιο ντέρμπι, μεταξύ των δύο συλλόγων με τους περισσότερους τίτλους στην Σερβία. Το Βελιγράδι είναι χωρισμένο στα δύο, οι «νεκροθάφτες» από την μία, όπως αποκαλούν τους οπαδούς της Παρτιζάν και οι «γενναίοι νέοι» από την άλλη, όπως λένε τους φίλους του Ερυθρού Αστέρα.

Μεγάλη η αντιπαλότητα, εξαιτίας και της πολιτικής. Η Παρτιζάν αποτέλεσε έκφραση του Υπουργείου Αμυνας της Σερβίας, ο Ερυθρός Αστέρας του Υπουργείου Εσωτερικών. Το 2000, 38» από την έναρξη, ξεκίνησαν οι βίαιες συγκρούσεις τις εξέδρες, ο αγώνας διακόπηκε πριν συμπληρωθεί το πρώτο του λεπτό.

ΓΑΛΑΤΑΣΑΡΑΙ-ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ: Μία γέφυρα είναι αρκετή στην Κωνσταντινούπολη, για να τη…χωρίσει στη μέση: Ασία και Ευρώπη, αλλά κυρίως Γαλατασαράι και Φενερμπαχτσέ.

Από τη μία μεριά της γέφυρας είναι η Γαλατασαράι , η πλούσια Κωνσταντινούπολη, η περιοχή της Δύσης. Από την άλλη η Φενερμπαχτσέ, το πνεύμα της Ανατολής που έχει η Πόλη. Το αποκαλούν l Kitalar Arasi Derbi, ντέρμπι διηπειρωτικό.

ΣΕΒΙΛΗ-ΜΠΕΤΙΣ: Μία πόλη, δύο χρώματα: το κόκκινο από την μία πλευρά, το πράσινο από την άλλη. Στην Ισπανία λένε ότι το ντέρμπι της Σεβίλης, δεν έχει όμοιο, ξεπερνώντας ακόμα και το Clasico. Σε βαθμό, που είναι αδιανόητο ένας παίκτης να μετακινηθεί από την μία μεριά της πόλης στην άλλη.

ΦΛΟΥΜΙΝΕΝΣΕ-ΦΛΑΜΕΝΓΚΟ: Είναι το περίφημο Fla-Flu, ή το Clássico das Multidões, το πιο μεγάλο ντέρμπι στην Βραζιλία, με ένα ασυναγώνιστο ρεκόρ: 194.603 θεατές στις 12 Δεκεμβρίου 1963 στο Maracanà.

Η Φλαμένγκο ιδρύθηκε από την αποστασία ορισμένων παικτών της Φλουμινένσε, που το 1911 παρουσίασε ένα νέο αθλητικό κέντρο στο Ρίο, που όμως δεν είχε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Έκτοτε,τίποτα δεν ήταν αρκετό για να μειώσει την αντιπαλότητα.

ΓΟΥΕΣΤ ΧΑΜ -ΜΙΛΓΟΥΟΛ: Στο Λονδίνο περισσότερο από κάθε άλλο παιχνίδι, ξεχωρίζει το ντέρμπι Γουέστ-Μίλγουολ, δύο ομάδες εδρεύουν σε γειτονικές περιοχές και σχετίζονται ιστορικά με ανταγωνίστριες εταιρίες σιδηρουργίας-ναυπηγίας. Η γενική απεργία το 1926 αλλά και εκείνες ανάμεσα στο 1946 και 1949, βάθυναν περισσότερο την έχθρα ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα.

ΕΣΤΕΓΚΛΑΛ-ΠΕΡΣΕΠΟΛΙΣ: Οι κάτοικοι της Τεχεράνης…διχασμένοι, μεταξύ της Εστεγκλάλ και της Περσέπολις. Ένα ραντεβού μπάλας, κοινωνίας και πολιτικής.

Είναι η ομάδα του Σάχη, από τις πλουσιότερες, απέναντι σε μία από εκείνες που προέρχονται από τα χαμηλά στρώματα. Στις εξέδρες περισσότεροι από 100.000 θεατές.

ΑΛ ΑΧΛΙ-ΖΑΜΑΛΕΚ: Στην Αίγυπτο του ποδοσφαίρου , από τη μία βρίσκεται το προλεταριάτο, από την άλλη η αστική τάξη. Δύο σύλλογοι με τους πιο πολλούς τίτλους στην χώρα, που της χωρίζει και η πολιτική.

«Αετοί» ενάντια στους «τοξότες», «κοκκινόμαυροι» κόντρα στους «ερυθρόλευκους».