Ρεάλ: Α ρε κατακαημένε Ζιντάν…

 Τι πιθανότητες επιτυχίας έχει κάποιος που ξεκινά την προπονητική σε υψηλό επίπεδο στα 43, με μοναδική εμπειρία την παρουσία του για ενάμισι χρόνο στον πάγκο της Β’ ομάδας του συλλόγου του; Αρχικά έγινε ο πρώτος τεχνικός της Ρεάλ που νικά στο παρθενικό του clasico μετά τον Σούστερ (2007), σταματώντας μάλιστα το αήττητο σερί – ρεκόρ 39 αγώνων της Μπαρτσελόνα.

Στη συνέχεια το έσπασε με μια ισοπαλία κόντρα στη Σεβίλλη τον περασμένο Γενάρη, αφού στο μεταξύ οδήγησε τη Ρεάλ στο 11^ο κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας της. Με τη συμπλήρωση ενάμισι χρόνου στον μαδριλένικο πάγκο, ο Ζιντάν γινόταν ο πρώτος προπονητής που θα έκανε το repeat στο Τσάμπιονς Λιγκ και μόλις ο δεύτερος που κατακτά δις το τρόπαιο στις δυο πρώτες του σεζόν: ο άλλος ήταν ο Χοσέ Βιγιαλόνγκα, ακριβώς έξι δεκαετίες νωρίτερα…

Με επτά κούπες ήδη στον μαδριλένικο πάγκο (όσες πήρε Ντελ Μπόσκε) και μια λιγότερη από τον «Τάκη Λεμονή» της Ρεάλ με τις τέσσερις θητείες, Λουίς Μολόβνι, ο διπλός διασυρμός της Μπαρτσελόνα στο Σούπερ Καπ φάνταζε ως πιστοποίηση του τέλους εποχής των μπλαουγκράνα. Ποιος να το περίμενε πως εκεί ακριβώς θα τοποθετούταν η αρχή(;) του δικού του τέλους.

Η εξοντωτική τιμωρία του Κριστιάνο μετά την αποβολή στο Καμπ Νου πληρώθηκε άμεσα με δυο συνεχόμενες εντός έδρας ισοπαλίες στις τρεις πρώτες αγωνιστικές και η επιστροφή του συνδυάστηκε με ήττα – σοκ από την Μπέτις στο Μπερναμπέου. Όντας ήδη πέντε βαθμούς πίσω από την Μπάρτσα, η κρίση για την πρωταθλήτρια Ισπανίας και Ευρώπης βρισκόταν προ των πυλών…

Ακριβώς μια εβδομάδα μετά τη στέψη του ως Κορυφαίος Προπονητής της Χρονιάς για το 2017, ο Ζιντάν  νιώθει για πρώτη φορά πως είναι να κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα, δίχως να μπορείς καν να αγγίξεις την μπάλα στο διάστημα του 90λεπτου. Όσο τα πράγματα κυλούσαν ιδανικά, ο πρώην παίκτης μέσα του κειτόταν κλινικά νεκρός. Τώρα πια, ακόμα κι αν βγει από το κώμα, ο ίδιος γνωρίζει καλά πως δεν υπάρχει η δυνατότητα για ένα καλλιτεχνικό κοντρόλ, μια μαγική πάσα ή ένα αριστοτεχνικό σουτ σαν κι αυτά που τον καθιέρωσαν ως τον κορυφαίο παίκτη της γενιάς του. Και τώρα τι;

Σώθηκε η ρεζέρβα

Η Χιρόνα (ή Ζιρόνα) έστειλε τη Ρεάλ στο -8, εκεί απ’ όπου δεν επέστρεψε ποτέ βάσει προϊστορίας. Κι αν ο Ζιζού μιλούσε για πίστη στη remontada και άλλα τέτοια μετά το χθεσινό ματς, η καρδούλα του το ξέρει αν και κατά πόσο είναι εφικτό κάτι αντίστοιχο. Για να προλάβει να συμπληρώσει δυο χρόνια στον πάγκο της Ρεάλ τον Γενάρη, θα πρέπει να αλλάξουν πολλά. Με το πρωτάθλημα να θεωρείται σχεδόν χαμένο πριν μπει ο Νοέμβριος, ο μόνος «ρεαλιστικός» στόχος φαίνεται το τρίτο σερί Τσάμπιονς Λιγκ. Θα κάνουν όμως υπομονή οι άνθρωποι του συλλόγου ως τότε σε περίπτωση νέων απωλειών στο πρωτάθλημα;

Προς το παρόν, η μεγαλύτερη αγωνιστική «καινοτομία» του Γαλλοαλγερινού ήταν πως κατάφερε να φτάσει στον διπλό στόχο την περασμένη άνοιξη βασισμένος σε ένα άνευ προηγουμένου ροτέισον. Όσο οι ρεζέρβες νικούσαν τις Γρανάδες, τις Θέλτες και τις Χιχόνες, διατηρούσαν τους «μερένγκες» στην κορυφή της Πριμέρα και έδιναν τη δυνατότητα στους πρωτοκλασάτους να εστιάζουν στα μεγάλα νοκ άουτ ματς του Τσάμπιονς Λιγκ. Χάμες, Ντανίλο, Μοράτα και Φάμπιο Κοεντράο δε βρίσκονται πια στο Μπερναμπέου, πάνω στους οποίους βασίστηκε ένα σημαντικό κομμάτι του περυσινού «μπες-βγες».

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Η ενδεκάδα αναπληρωματικών της προηγούμενης σεζόν είχε αξία 255,5 εκ. στο transfermarkt, ποσό αδιανόητο. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τους φετινούς τραυματισμούς και την τιμωρία του Ρονάλντο (ο οποίος κινδυνεύει εκ νέου μετά από ένα «τηλεοπτικό» σκαμπίλισμα στον Πονς, σύμφωνα με αγγλικά δημοσιεύματα), δεν είναι και τόσο παράδοξο που ο «καραφλός θεός» αρχίζει να ξαναπαίρνει απότομα ανθρώπινη υπόσταση. Παραφράζοντας την επική ατάκα συμπόνοιας του «Ηλία του 16^ου» προς τον – επίσης καραφλό – συνεργό του (Θανάση Βέγγο), α ρε κατακαημένε Ζιντάν. Κι ας μην πεινάνε τα παιδάκια σου…