Ο χορτάτος τον νηστικό δεν τον πιστεύει…

Από την προηγούμενη φορά που ο Τάκης Λεμονής είχε αντιμετωπίσει τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο πέρασαν δέκα χρόνια και δυο μήνες.

Το τέλος του αγώνα βρήκε τους «πράσινους» σχεδόν να πανηγυρίζουν, αφού εκείνο το 0-0 έμοιαζε με νίκη: οι δυο μεγαλύτερες – σχεδόν άχαστες – ευκαιρίες του ματς ήταν για τον Ολυμπιακό, ο οποίος έκλεισε το ντέρμπι με 12-10 τελικές υπέρ του. Μη νομίζετε ότι ήταν συγκλονιστικά μεγάλη η διαφορά του τότε Παναθηναϊκού με τον σημερινό. Ο Ενακαρίρε, ο Λεοντίου, ο Δημούτσος, ο Νίλσον, ο Τζιόλης και ο Μάλαρτζ βρίσκονταν μεταξύ άλλων στο αρχικό σχήμα των γηπεδούχων. Εκεί που πραγματικά υπήρχε διαφορά ήταν στο υλικό των Πειραιωτών…

Από τον Νικοπολίδη, τον Ντάρκο, τον Τοροσίδη και τον Στολτίδη μέχρι τον Τζόλε, τον «Πάτσα» και τον Γκαλέτι, οι ερυθρόλευκοι υπερείχαν φανερά σχεδόν σε κάθε θέση. Όχι μόνο στη θεωρία και στα «μισθά» (όπως έλεγε η Σαπφώ Νοταρά), αλλά στην πράξη. Σχεδόν σε κάθε φάση και σε κάθε ενέργεια. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, η ποιότητα των «πρασίνων» έπεσε λίγο ακόμη, απόρροια της οικονομικής καταστροφής από τους χειρισμούς πολυμετόχων και συμμάχων. Εκείνη, ωστόσο, που κατρακύλησε αποτόμως αφορά την ερυθρόλευκη πλευρά: να είσαι – θεωρητικά – πανίσχυρος οικονομικά και παρ’ όλα αυτά η ομάδα σου (ομάδα, τρόπος του λέγειν) να μην μπορεί για 79 λεπτά να απειλήσει την αντίπαλη εστία…

 Ποιος μωρό μου, ποιος;

Το μόνο κοινό του τότε με το τώρα ήταν ο άνθρωπος στην άκρη του πάγκου. Ο οποίος, την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, θα ακούει τα σχολιανά του από σχετικούς και άσχετους κι ας είναι αυτός με τη λιγότερη ευθύνη απ’ όλους. Και όταν λέμε όλους εννοούμε ΟΛΟΥΣ. Από τον Βαγγέλη Μαρινάκη μέχρι τους κηπουρούς στο Ρέντη. Εσύ που διαβάζεις και συνοφρυώνεσαι, θα έβαζες ξανά βασικό αντί του Εμενίκε τον Ανσαριφάρντ, που δεν ακούμπησε την μπάλα κόντρα στον ΠΑΟΚ; Θα προτιμούσες τον Καρσελά των 0 γκολ 0 ασίστ σε πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ αντί του Πάρντο ή του Ανδρούτσου; Κι αν ναι, πως θα στοιχειοθετούσες την επιλογή σου; Πριν το ματς, όχι μετά…

Ερχόμενος από τον πάγκο, ο απαξιωμένος από τον προηγούμενο προπονητή, Καρίμ, παραλίγο να κάνει τη διαφορά. Το ίδιο αποπειράθηκε και ο Καρσελά, ασχέτως αν ολοκλήρωσε το ματς με μηδέν πάσες προώθησης, τρία λάθη και 0/1 γεμίσματα. Με την ίδια ενδεκάδα (πλην φορ) απενεργοποίησε τον ΠΑΟΚ ο Λεμονής, γιατί δε διάβασα πουθενά ότι έκανε λάθος στην κρίση του; Για όλους αυτούς τους περίεργους τύπους που αριβάρισαν το περασμένο καλοκαίρι ο Τάκης φταίει; Η μήπως φταίει επειδή οι ερυθρόλευκοι έκαναν τις πιο μακροσκελείς διακοπές στη ζωή τους κατά την υποτιθέμενη «προετοιμασία» του τιτάνα από το Κόσοβο; Ποιος απ’ όλους αυτούς που δε βρέθηκαν στο αρχικό σχήμα έχει δείξει κάτι αξιόλογο σε δυο σερί παιχνίδια ώστε να θεωρείται «αδικημένος»; Ποιος, ποιος, ποιος μωρό μου, ποιος;

 Το σύμπτωμα της επιλεκτικής μνήμης

Σε όσους πιστεύουν ότι αυτή είναι η χειρότερη εμφάνιση του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο, τους έχω νέα. Αμ δεν είναι. Μόλις πέρυσι, μια ομάδα που έχανε από το 15’ έκανε όλη κι όλη μια (1) τελική σε 90 λεπτά! Την αμέσως προηγούμενη φορά που έγινε ματς εκεί (2014/15), το κοντέρ των τελικών έγραψε 13-8, όμως στην πραγματικότητα οι μεγάλες ευκαιρίες – πλην του φάουλ γκολ του Τσόρι – ήταν η εξής μια: το χαμένο τετ α τετ του Τζιμάκου του Ντουρμάζ. Αυτή τη δόση τουλάχιστον, οι Πειραιώτες έβαλαν έστω για ένα τέταρτο τον ΠΑΟ στα δίχτυα, ασχέτως αν η μπάλα δεν μπήκε ποτέ εκεί μέσα. Και δοκάρι είχαν και δυο ακόμη σπουδαίες ευκαιρίες και ένα πέναλτι που σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου θα δινόταν ασυζητητί. Εκεί όμως απαγορεύεται: οι παλιότεροι θυμούνται το γιατί, οι νεότεροι ας κάνουν την αναζήτηση eythymiadis xylo στο youtube. Τότε που κυριαρχούσε η αυθόρμητη αγανάκτηση των αγνών παραγόντων και φιλάθλων, προτού χαλάσει το ποδόσφαιρο ο «χούλιγκαν Μαρινάκης»…

Ο Ολυμπιακός έφτασε πολύ κοντά στο να πάρει έστω την ισοπαλία, αποτέλεσμα που θεωρούταν θετικό ακόμα και στην εποχή του Τζιοβάνι, του Τζόλε, του Γεωργάτου, του Στέλιου και του Καρεμπέ. Πόσοι από εσάς θα ήσασταν ικανοποιημένοι με έναν βαθμό απόψε; Κανείς, υποθέτω. Λες και αυτός ο συρφετός που φοράει τις φανέλες του Θρύλου μπορεί αυτή τη στιγμή να δείξει πολλά περισσότερα απ’ όσα είδαμε έστω στο τελευταίο τέταρτο. Το έχω γράψει από καιρό στο «ΦΩΣ», δεν έχω κανένα πρόβλημα να το επαναλάβω και από εδώ: σε αυτόν που έχει την ευθύνη για τον μεταγραφικό σχεδιασμό της σεζόν 2017/18, θα πρέπει να του απαγορευτεί κάθε ενασχόληση με το ποδόσφαιρο. Από τις διάφορες «μπαλαδόφατσες» που περιστοιχίζουν τον Μαρινάκη, είμαι βέβαιος πως ο ίδιος ο πρόεδρος ξέρει πια πολύ καλύτερα ποιοι παίκτες κάνουν και ποιοι όχι για τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο. Στην τελική, αφού έχει εμπιστευτεί κάθε πιθανό και απίθανο συνεργάτη όλα αυτά τα χρόνια, ας εμπιστευτεί μια φορά και το δικό του ένστικτο στις μεταγραφικές επιλογές. Κι άμα λάχει, ας καθυστερήσει κάποια στιγμή και τις πληρωμές, έτσι για το γαμώτο. Μήπως και αποκτήσουν οι χορτάτοι παίκτες του λίγο από το πάθος των πεινασμένων αντιπάλων…