Αιγαίο vs Ιόνιο : 5 φανταστικές παραλίες από κάθε πέλαγος να μην ξέρεις τι να διαλέξεις

Βραβευμένες και πολυφωτογραφημένες, με βαθυγάλαζα, πράσινα ή τιρκουάζ νερά, χρυσή άμμο ή κατάλευκο βότσαλο, όπως κι αν βγαίνουν είναι αριστουργήματα της Μητέρας Φύσης.

Και είναι φυσικά στον τόπο μας.

Την ώρα λοιπόν που κάθε καλοκαίρι το μόνιμο δίλημμα είναι Αιγαίο ή Ιόνιο, οι παραλίες και των δύο τους κρύβουν απίθανες ομορφιές για όλες τις προτιμήσεις.

Πεντακάθαρες και ονειρεμένες, λες και βγήκαν από τροπικούς παραδείσους ή παραμύθια, είναι κάποια μόνο από τα στολίδια της ελληνικής γης.

Εξίσου πολλές και άλλο τόσο εκπληκτικές θα βρει άλλωστε κανείς και στην ηπειρωτική Ελλάδα, αν το καράβι δεν είναι το φόρτε του.

Όλες όμως ξεμυαλίζουν, αυτές κι άλλες τόσες, κάνοντας το σταυρόλεξο των καλοκαιρινών διακοπών ιδανικό για πολύ γερούς λύτες…

 

Εδώ η φύση πήρε την κιμωλία και άρχισε τη γλυπτική. Λευκά ηφαιστειογενή βράχια απλώνονται στην ακτή, συνθέτοντας ένα τοπίο από αυτά που βλέπουμε συνήθως στη Σελήνη. Εξίσου μεθυστικά είναι και τα χρώματα των νερών, ξεκινώντας από το γαλαζοπράσινο και φτάνοντας ως το βαθύ μπλε.

Το Σαρακήνικο είναι σωστό φαινόμενο. Μια από τις εντυπωσιακότερες παραλίες όχι μόνο του Αιγαίου, αλλά ολόκληρης της Μεσογείου. Ο ασβεστόλιθος έκανε θαύματα εδώ, συνταιριάζοντάς τα με πλήθος σπηλιών, εκεί που τα διαβρωμένα βράχια συναντούν το νερό. Το τοπίο επιβάλλει τον θαυμασμό, δεν τον αξιώνει.

Το «φαλακρό» του τοπίου, η απουσία οποιασδήποτε βλάστησης, τονίζει αυτό το εκτυφλωτικό λευκό των βράχων, γεννώντας εκείνο το είδος της εμπειρίας που είναι πραγματικά μοναδικό. Εδώ έρχεσαι ακόμα και τη νύχτα, όταν το φεγγάρι φωτίζει αλλιώς τους βράχους, γεννώντας απαράμιλλες αντανακλάσεις.

Κι εδώ τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν το μεγαλείο της φύσης. Το σήμα κατατεθέν του νησιού, πλάι στις επίσης πανέμορφες Κουκουναριές, έχει λευκό βότσαλο, απόκρημνα βράχια και νερά που φλερτάρουν με τους τόνους του πράσινου.

Για τα Λαλάρια παραμιλά όλος ο κόσμος. Ο εντυπωσιασμός είναι εδώ αβίαστος. Αυτός ο μεγαλοπρεπής βράχος που καταλήγει κατακόρυφα και ορμητικά στην ακρογιαλιά σε προϊδεάζει για μαγευτικές καταστάσεις. Μέσα σε όλα, το θαυμαστό σκηνικό έχει και τα ολόλευκα στρογγυλά βότσαλα της παραλίας, αλλά και του βυθού, τα «λαλάρια» των ντόπιων, που χαρίζουν πολύ στο σκηνικό.

Η μαγεία ολοκληρώνεται με τα τιρκουάζ νερά, καθαρά και κρυστάλλινα σαν πισίνας. Η φύση προσπάθησε να την κρατήσει μυστική από τον άνθρωπο, κλείνοντας κάθε πρόσβαση εδώ. Την προσεγγίζουμε όμως από τη θάλασσα, παραείναι όμορφη για να μην τη χαρούμε…

Η διάσημη στα πέρατα του κόσμου παραλία στον όρμο της Νάουσας έχει πολλά βέλη στη φαρέτρα της για να την ερωτευτείς κεραυνοβόλα. Γκριζωπά βράχια σμιλεμένα επί χιλιετίες από την αλμύρα, το νερό και τον αέρα, αδιανόητα γαλαζοπράσινα νερά και αμμώδεις ορμίσκοι απαρτίζουν ένα εντελώς ιδιαίτερο τοπίο που τα έχει όλα.

Το άγριο φυσικό σκηνικό συνθέτει ένα από τα πιο ιδιόμορφα θαλασσινά τοπία της Ελλάδας. Για τις Κολυμπήθρες θα έχεις ακούσει από πριν και όταν τις δεις θα είσαι σίγουρος πως δεν λαθεύεις. Είναι ό,τι πιο περίεργο έχει να επιδείξει το κοσμοπολίτικο νησί σε όρους παραλίας.

Περίεργοι βράχοι σε παράξενους σχηματισμούς, αυτές είναι οι Κολυμπήθρες με τις λείες επιφάνειες και τις μορφές που μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από χέρι μάστορα. Οι γρανιτένιοι όγκοι φτάνουν ως την ακροθαλασσιά και σχηματίζουν μια σειρά από διαδοχικές παραλίες που είναι χάρμα οφθαλμών.

Για δύο ή περισσότερους λουόμενους κάθε φορά, οι φυσικές κοιλότητες που οι ντόπιοι ονόμασαν «Κολυμπήθρες» γεννούν πολλές ιδιωτικές πλαζ. Κάθε Κολυμπήθρα προσφέρει πάντως απομόνωση από τη διπλανή της και σε καλεί να εξερευνήσεις και τις γειτονικές. Καμιά δεν είναι ίδια με την άλλη…

Είναι γεγονός ότι οι εξωτικοί παράδεισοι της χώρας μας δεν έχουν τελειωμό, κι έτσι είναι ταιριαστό για κάποιους να δανείζονται ακόμα και τροπικές ονομασίες. Αντί λοιπόν να πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες του Ινδικού Ωκεανού, πεταγόμαστε ως την Ικαρία για το ελληνικό ανάλογό τους.

Μια από τις εντυπωσιακότερες παραλίες του ανατολικού Αιγαίου, οι Σεϋχέλλες αποκαλύφθηκαν μαγικά. Φανερώθηκαν στους ντόπιους έπειτα από μια κατολίσθηση που ακολούθησε μια διάνοιξη τούνελ και τους μάγεψαν τόσο επιβάλλοντας ουσιαστικά το ξενικό τοπωνύμιο. Τέτοια χρώματα άλλωστε μόνο στις Σεϋχέλλες θα δεις.

Εδώ έχουμε σμαραγδί νερά και κατάλευκο βότσαλο, που μπλέκεται με την άμμο γεννώντας έναν επίγειο παράδεισο από αυτούς που συναντάς σε μέρη πολύ μακρινά. Μέσα σε όλα, οι εντυπωσιακοί γρανιτένιοι βράχοι που περιβάλλουν τις ικαριώτικες Σεϋχέλλες και οι κρυμμένες υποθαλάσσιες σπηλιές τους. Τοπίο άγριο και αδάμαστο. Χρώματα πέρα από κάθε φαντασία.

Η «Βασίλισσα» του νησιού (γιατί όχι και του Αιγαίου;), όπως τη λένε οι ντόπιοι, είναι μια παραλία με θάλασσα μπρος και πίσω. Είναι αυτή η στενή αμμουδερή λωρίδα γης που συνδέει την Κύθνο με το νησάκι του Αγίου Λουκά που ευθύνεται για την αριστουργηματική παραδοξότητα, αφήνοντας δυο πανέμορφες αμμουδιές εκατέρωθεν της στεριάς.

Καταγάλανο χρώμα, χρυσαφένια άμμος και κρυστάλλινα νερά είναι εδώ τα συστατικά της σαγήνης. Και το παράξενο γεγονός πως και οι δύο πλευρές της παραλίας είναι απάνεμες, λες και θέλησε η φύση να τις προστατεύσει από τους αέρηδες.

Η Κολώνα είναι ένα από τα μαργαριτάρια του Αιγαίου, μια από αυτές τις παραλίες που σου κάνουν απαιτητικό τον ερχομό, σε αποζημιώνουν όμως και με το παραπάνω για τον κόπο σου. Το τοπίο που αντικρίζεις εδώ είναι τόσο ιδιαίτερο, τόσο όμορφο, που δεν θες να φύγεις. Και δεν πρέπει κιόλας, θα χάσεις αν δεν δεις το ηλιοβασίλεμα από τη «Βασίλισσα»…

 

Όταν προσάραξε ο λαθρεμπορικός «Παναγιώτης» στα αβαθή μιας παραλίας της Ζακύνθου, κανείς δεν θα μπορούσε να περιμένει πως αυτό θα δημιουργούσε ένα τουριστικό φαινόμενο παγκόσμιων διαστάσεων. Κι όμως, το Ναυάγιο είναι πια το διαχρονικό σύμβολο της ελληνικής παραλίας στο εξωτερικό!

Δεν φταίει βέβαια μόνο το σαπισμένο σκαρί, αλλά και το επιβλητικό φυσικό τοπίο. Αυτό το εντυπωσιακότατο σκηνικό με τους απόκρημνους και επιβλητικούς λευκούς βράχους, τα τιρκουάζ νερά και τη λευκή άμμο. Κάνοντας το δέος προσωπική προφανώς υπόθεση.

Πέρα από ενδιαφέρον αξιοθέατο, λόγω του ναυαγίου, η απομονωμένη παραλία του νησιού, ο παλιός Άγιος Γεώργιος, παραμένει και ένας από τους σημαντικότερους μαγνήτες του παγκόσμιου τουρισμού για τη χώρα μας.

Το Ναυάγιο θα το δεις σταθερά στις ομορφότερες παραλίες του κόσμου, όπως επιμένουν τουλάχιστον οι μεγαλύτεροι διεθνείς τουριστικοί οδηγοί, καθώς αυτά που προσφέρει δεν τα βρίσκεις αλλού. Δύσβατη και μεθυστική η παραλία, ακόμα και το σκουριασμένο κουφάρι χαρίζει μέσα στο τιρκουάζ και το λευκό.

Άλλο ένα «κανόνι» στο βαρύ πυροβολικό των παραλιών της χώρας μας, ο δημοφιλέστατος Μύρτος είναι αναμφίβολα ανάμεσα στις ομορφότερες παραλίες όχι μόνο του Ιονίου, όχι απλώς της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της Μεσογείου.

Λευκή άμμος και ψιλό βότσαλο, βαθυγάλανα νερά, απόκρημνοι γκρεμοί και ένας ανοιχτός κόλπος σε καλωσορίζουν εδώ. Αυτά είναι ο επιβλητικός Μύρτος, ένα ονειρεμένο σκηνικό που σε μαγνητίζει πριν φτάσεις ακόμα. Τον χαζεύεις από ψηλά, από τον φιδίσιο δρόμο, αυτή την απέραντη και κατάλευκη αμμουδιά με τις τροπικές αποχρώσεις των νερών.

Άλλη μια χιλιοφωτογραφημένη παραλία της χώρας μας, σε αναγκάζει να καθίσεις ως το σούρουπο, προσφέροντας ένα ηλιοβασίλεμα βγαλμένο από παραμύθι…

Εγκρεμνοί ή Πόρτο Κατσίκι, αυτό είναι το μεγάλο και οινοπνευματί δίλημμα που θέτει η Λευκάδα στον επισκέπτη. Το χιλιοτραγουδισμένο Πόρτο Κατσίκι μοιάζει βέβαια να μην είναι αληθινό όταν το πρωτοαντικρίζεις, με τον επιβλητικό του βράχο και αυτό το απίθανο χρώμα των νερών.

Ο βράχος προκαλεί δέος, κάνοντάς σε να νιώθεις άλλοτε πως σε προστατεύει και άλλοτε πως σε απειλεί. Η παραλία έχει ψιλό λευκό βοτσαλάκι, εξαιρετικά ευχάριστο στην αίσθηση. Τα νερά όμως είναι το θέμα, νερά που δεν θα συμφωνήσουν ποτέ οι παρέες τι χρώμα είναι!

Το Πόρτο Κατσίκι κόβει την ανάσα με το καλημέρα. Αν αντέξεις τη μαγεία ως το απόγευμα, θα σου αποκαλυφθεί και ένα αδιανόητο ηλιοβασίλεμα, με το σούρουπο να βάφει με χρώματα ουρανό και θάλασσα.

Ξανά μια παραλία που έχει υπερβεί κατά πολύ τα σύνορα της χώρας μας. Θα το δεις μονίμως στις καλύτερες παραλίες της Ευρώπης.

Αν δεν είναι κόσμημα του Ιονίου το περίφημο κερκυραϊκό Κανάλι της Αγάπης, ποιο είναι τότε; Το Σιδάρι αφήνει χωρίς λόγια τον ταξιδιώτη με την παράξενη γεωμορφολογία του, εκεί που η θάλασσα αψηφά αυθάδικα λες τα βράχια δημιουργώντας κολπίσκους με ιδιόμορφα σχήματα.

Μεγάλος πρωταγωνιστής όλων τους είναι το Canal d’Amour, το φυσικό αυτό πέρασμα που ο θρύλος θέλει όποιον το διασχίζει κολυμπώντας να συναντά στην άλλη πλευρά τον έρωτα της ζωής του. Αν κολυμπήσει μάλιστα με το άλλο του μισό, θα παραμείνει ισοβίως στο πλευρό του.

Τρεις αμμώδεις παραλίες είναι, στις οποίες η φύση στάθηκε εξαιρετικά γενναιόδωρη. Το τοπίο παραπέμπει εδώ σε νορβηγικό φιόρδ, όσο οι απόκρημνοι βράχοι και τα δαντελωτά ανοίγματα παραμερίζουν για να δώσουν τον πρώτο λόγο στο Κανάλι της Αγάπης.

Η ιδιόμορφη αυτή «διώρυγα» έχει όμως και κάτι ακόμα, εξίσου μαγικό. Τα γαλαζοπράσινα νερά που αποκτούν σε κάποια σημεία κιτρινωπές αποχρώσεις. Αυτοί οι πορώδεις βράχοι από ψαμμίτη έχουν πολλούς άσους στο μανίκι τους για να σε κρατούν παγιδευμένο στη σαγήνη τους…

Άλλο ένα παραλιακό μεγαλούργημα του Ιονίου, εδώ έχουμε μια εξωτική γωνιά που έφυγε από την κανονική της θέση, κάπου στον Ειρηνικό, και έφτασε ως τον τόπο μας. Δεν είναι ότι το πράσινο φτάνει μέχρι την άκρη της θάλασσας. Δεν είναι καν η ολόλευκη άμμος. Αυτά τα συναντάς και αλλού.

Είναι το χρώμα των κρυστάλλινων νερών που δύσκολα μπορείς να τα περιγράψεις. Γαλαζοπράσινο, λουλακί, τιρκουάζ, σμαραγδί, οινοπνευματι; Ό,τι κι αν είναι, είναι εκτυφλωτικό! Γι’ αυτό και στο Βουτούμι αράζουν καθημερινά τόσα και τόσα σκάφη, μαγεμένα από τις μοναδικές αποχρώσεις του γιαλού.

Ένας πραγματικός επίγειος παράδεισος είναι δίπλα κυριολεκτικά στους Παξούς. Σε περιμένει για να σε καθηλώσει, μεταφέροντάς σε σε μια πισίνα, ένα ολόλευκο τροπικό σκηνικό με… κωνοφόρα τριγύρω. Κρυμμένο διαμάντι της Ευρώπης θα ακούσεις να το προλογίζουν και δεν έχουν καθόλου άδικο…