Εμμανουήλ Καραλής: «Μακάρι να είμαι ένας άνθρωπος που βοήθησε στο να αλλάξουν κάποια μυαλά και αντιλήψεις».

Μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο άλμα επι κοντώ ο Εμμανουήλ Καραλής, συγκίνησε στις δηλώσεις του αναφερόμενος στις δυσκολίες που έχει περάσει, τον ρατσισμό, την κατάθλιψη και τους τραυματισμούς που πέρασε στην διάρκεια της μέχρι σήμερα καριέρας του.

Ο χάλκινος Ολυμπιονίκης του Παρισιού, είχε αναφερθεί εκτενώς, στην πρώτη του συνέντευξη, στο Down Town και την Αμάντα Φούντη, το διάστημα που είχε επιστρέψει μετά το διάλειμμα που είχε κάνει, μέχρι να βρει και πάλι το χαμόγελο του.

Διαβάστε επίσης: Ο Βεζένκοφ, η επιστροφή των διεθνών και η δύσκολη προετοιμασία του Ολυμπιακού

Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα:

Είσαι ο άνθρωπος που άνοιξε το δρόμο (σ.σ.: Στις 19/8 με ανάρτηση στο Ιnstagarm μίλησε για τις κρίσεις πανικού, το άγχος και την κατάθλιψη λόγω τραυματισμού και την ανάγκη να εστιάσει στην ψυχική του υγεία) και τόλμησε να αναδείξει το θέμα της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα, το οποίο θεωρούσαν ταμπού. Πώς σε κάνει να νιώθεις αυτό;

«Είμαι ένας άνθρωπος που σκέφτεται φωναχτά και εξωτερικεύω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, οπότε μου φάνηκε πολύ φυσικό να μοιραστώ με τον κόσμο το πώς νιώθω.

Είναι μία κατάσταση απόλυτα φυσιολογική και όλοι μπορεί να βρεθούν στη θέση αυτή. Δεν πιστεύω πως έχω ανοίξει κάποιο δρόμο, αλλά μακάρι να είμαι ένας άνθρωπος που βοήθησε στο να αλλάξουν κάποια μυαλά και αντιλήψεις. Χαίρομαι πολύ όταν ο κόσμος μπορεί να εξωτερικεύει και να λέει αυτά που νιώθει.

Πίστευες ότι ανοίγοντας την καρδιά σου θα έδινες στον κόσμο τη δύναμη να ξεπεράσει το δικό του πρόβλημα;

«Δεν ξέρω αν έχω δώσει δύναμη μέσω αυτής της κίνησης και σε άλλους ανθρώπους, ελπίζω να το έχω κάνει.

Ελπίζω να έχω δώσει κίνητρο στον κόσμο να μιλήσει για τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει. Μου δίνει μεγάλη χαρά όταν δίνω στον κόσμο θετική ενέργεια και το θάρρος να δείχνει αυτό που νιώθει.

Πολλές φορές ο κόσμος γίνεται σκληρός με τους πρωταθλητές. Εσύ έδειξες και την ανθρώπινη πλευρά του πρωταθλητή, το πόσο μπορεί να ζορίζεται και να παλεύει με το άγχος και την πίεση.

Όπως είπα πριν, είμαι ένας άνθρωπος που σκέφτεται φωναχτά. Είμαι πολύ αυθόρμητος. Επομένως, δεν ένιωσα περίεργα που έκανα αυτή τη δημοσίευση και μοιράστηκα τις σκέψεις μου με τον κόσμο. Κατάλαβα όμως σίγουρα πως τελικά ήταν κάτι σημαντικό αυτό που έκανα και με χαροποιεί που ο κόσμος το αγκάλιασε και κατάλαβε τη σημασία της κίνησής μου αυτής».

Η Naomi Osaka επίσης ξεκίνησε στο εξωτερικό μία μεγάλη δημόσια συζήτηση για το θέμα της ψυχικής υγείας και είπε πως την πλησίασαν πολλοί αθλητές λέγοντας πως αντιμετώπιζαν το ίδιο. Σου έτυχε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα;

«Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα μετά απ’ όλο αυτό, πολύς κόσμος ερχόταν και μου έλεγε «συγχαρητήρια», «μπράβο που μίλησες», «έχω περάσει κι εγώ όπως έχεις περάσει κι εσύ». Όλο αυτό με έκανε να νιώσω άνετα, γιατί ξέρω πως δεν είναι κάτι περίεργο αυτό που περνάω, αλλά κάτι πολύ φυσιολογικό».

Ποιο είναι το συναίσθημα του ανθρώπου που είναι εξωστρεφής και ξαφνικά γυρνά ο διακόπτης; Πώς αντιλήφθηκες ότι κάτι συμβαίνει;

«Στην καθημερινότητά μου έκανα ό,τι έκανα συνήθως. Τα ταξίδια και τους αγώνες μου. Απλώς, όλα ήταν σε μία πολύ πιο σκοτεινή και πολύ πιο μουντή φάση. Ήταν όλα σαν να έχω μία κουρτίνα μπροστά μου, χωρίς να βλέπω φως. Υπήρχε μία σκιά».

Πού βρήκες τη δύναμη να δεις ξανά το φως μέσα στο σκοτάδι;

«Εγώ τη δύναμή μου τη βρήκα έχοντας κοντά μου τους γονείς μου και τους ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ. Αποτραβήχτηκα για λίγο από πράγματα που με πίεζαν, έδωσα χώρο σε πράγματα που απλώς ήθελα να κάνω. Αυτό ήταν κάτι που με χαλάρωσε και με έκανε να σταθώ και πάλι στα πόδια μου.

Μερικές φορές είναι καλό να κάνεις ένα διάλειμμα, να βλέπεις πίσω, να ζυγίζεις τα πράγματα, να είσαι με τους ανθρώπους και την οικογένειά σου για να φορτίσεις μπαταρίες και να επιστρέψεις δυνατότερος. Επίσης, πιστεύω ότι καλό θα ήταν σε κάποιες περιπτώσεις να εμπιστευόμαστε και να ζητάμε βοήθεια από τους ειδικούς, οι οποίοι μπορούν να μας καθοδηγήσουν ώστε να ξαναβρούμε το χαμόγελό μας»

Στο παρελθόν μίλησες ανοιχτά για το ρατσισμό που βίωσες από μικρή ηλικία. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό;

«Δυστυχώς ο ρατσισμός υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Για μένα είναι κάτι που έχει τελειώσει επειδή μπόρεσα να μιλήσω γι’ αυτό. Πιστεύω ότι έδωσα δύναμη και σε άλλους ανθρώπους, εντός και εκτός αθλητισμού, να μιλήσουν και να πουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Εάν δεν το πουν, το πρόβλημα θα συνεχιστεί. Οπότε ελπίζω να έβαλα ένα μικρό λιθαράκι στο να αλλάξουν τέτοιες συμπεριφορές».

Βρήκες τη δύναμη και κατήγγειλες τη ρατσιστική επίθεση από πρώην προπονητή. Φοβήθηκες επειδή ήταν σε θέση εξουσίας μήπως βλάψει την καριέρα σου;

Ναι, η αλήθεια είναι ότι είχα φοβηθεί γιατί όλα αυτά είχαν ξεκινήσει από όταν ήμουν 15 χρονών. Σε αυτή την ηλικία, όντας ένα παιδί, δεν ένιωθα άνετα να μιλήσω γι’ αυτές τις συμπεριφορές. Μεγαλώνοντας, πέντε χρόνια μετά, στα 20 μου και μετά από ένα γεγονός που αυτός ο προπονητής πήγε να βλάψει την οικογένειά μου, είπα «αρκετά» και βρήκα το θάρρος να μιλήσω.

Ο πρωταθλητισμός ήταν ένα καταφύγιο για να ξεφεύγεις από τις άσχημες συμπεριφορές που βίωνες;
Και ναι και όχι. Ο αθλητισμός είναι υγεία και σε κάνει να ξεχνιέσαι. Σε βάζει σε έναν κόσμο μαγικό και υγιή. Ήθελα ανέκαθεν να γίνω αθλητής, οπότε μπορείς να πεις πως ήταν ένας τρόπος να εκφραστώ».

Υπάρχει κάποια στιγμή που θα ήθελες να ξεχάσεις;

MUST READ

Ο χαρακτήρας της ομάδας και το ένστικτο του… Ντόρσεϊ

«Στη ζωή υπάρχουν οι καλές και οι κακές στιγμές. Οι κακές στιγμές είναι αυτές που με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι, οπότε δεν θα ήθελα να ξεχάσω τίποτα απ’ όσα έχω περάσει μέχρι στιγμής».