Η Team USA δεν φοβίζει κανέναν (vid)

Από το 1992 και την γέννηση της Dream Team, οι εθνικές ομάδες μπάσκετ των Ηνωμένων Πολιτειών στους Ολυμπιακούς Αγώνες πάντα προκαλούν θαυμασμό. Τα μεγαλύτερα αστέρια του ΝΒΑ μαζεύονται κάθε 4 χρόνια, με σκοπό να κάνουν το αυτονόητο, να κατακτήσουν το χρυσό μετάλλιο.

Στόχος της Team USA δεν είναι μόνο η πρωτιά στο Ολυμπιακό τουρνουά, αλλά και η επίδειξη κυριαρχίας συνδυαζόμενη με εντυπωσιακές φάσεις που μαγεύουν το φίλαθλο κοινό. Αυτό όμως δεν αποτυπώνεται σε κάθε Ολυμπιάδα λόγω συγκυριών. Η κύρια αιτία, που η Team USA παρουσιάζει αστάθεια σε μερικές διοργανώσεις, είναι η έλλειψη επιθυμίας των μεγάλων ονομάτων να αγωνιστούν με το εθνόσημο.

Η ραγδαία αύξηση του salary cap που συνεπάγεται με μεγαλύτερα συμβόλαια για τους παίκτες, έχει κάνει πολλά από τα αστέρια του ΝΒΑ, όπως οι Λεμπρόν, Κάρι, Χάρντεν και πολλοί άλλοι, να δίνουν προτεραιότητα στις ομάδες που αγωνίζονται, παρά στην εθνική τους ομάδα καθώς δεν θέλουν να ρισκάρουν κάποιο σοβαρό τραυματισμό που θα επηρεάσει την καριέρα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Πολ Τζορτζ, ο οποίος να θυμίσουμε, είχε τραυματίσει άσχημα το γόνατό του στην προετοιμασία των ΗΠΑ για το Παγκόσμιο του 2014, με αποτέλεσμα να χάσει ολόκληρη την σεζόν 2014-2015 του ΝΒΑ.

Τα προβλήματα της προετοιμασίας

Το παραπάνω φαινόμενο ήταν αισθητό και φέτος με πολλούς αστέρες να ρίχνουν άκυρο στον Γκρέγκ Πόποβιτς. Ο Λεμπρόν ήθελε να προωθήσει την νέα του ταινία, Space Jam 2, ενώ οι Άντονι Ντέιβις και Τζέιμς Χάρντεν ακολούθησαν αποθεραπεία λόγω τραυματισμών που αποκόμισαν στα playoffs. Βάλτε μέσα σε αυτά και το βαρύ πρόγραμμα του ΝΒΑ λόγω του COVID, και καταλαβαίνετε πως πολλοί παίκτες ήθελαν απλά να ξεκουραστούν.

Τα προβλήματα για την Team USA όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Δύο παίκτες από την αρχική τους 12αδα, οι Μπράντλει Μπιλ και Κέβιν Λοβ, αποχώρησαν την τελευταία στιγμή. Ο Μπιλ διαγνώστηκε θετικός στον κορονοϊό ενώ ο Λοβ τραυματίστηκε στην προπόνηση. Μάλιστα, τρία από τα μέλη της 12αδας, οι Μίντλετον, Χολιντέι και Μπούκερ, ενσωματώθηκαν στο Τόκιο μία μέρα πριν την τελετή έναρξης, λόγω των υποχρεώσεων τους με τις ομάδες τους στους τελικούς του ΝΒΑ. Συνεπώς, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως το έργο του Πόποβιτς έγινε πολύ δύσκολο, με την ομάδα των ΗΠΑ να μην μπορεί φτιάξει αγωνιστική χημεία, λόγω των παραπάνω συγκυριών.

Η προβληματική αγωνιστική φιλοσοφία

Πολλοί λένε ότι τα παραπάνω προβλήματα αποτελούν δικαιολογίες και πως η Team USA θα έπρεπε να ρίχνει 30άρες σε όλους τους αντιπάλους. Άλλοι υποστηρίζουν πως η φετινή έκδοση της ομάδας δεν τρομάζει κανέναν και πολλοί μπορούν να την κοντράρουν. Η αλήθεια είναι κάπου στην μέση. Όταν σε μία ομάδα υπάρχουν οι Ντουράντ, Λίλαρντ και Τέιτουμ, αυτό είναι αρκετό για να θεωρηθείς φαβορί για το χρυσό μετάλλιο. Κάτι τέτοιο όμως δεν αποδυκνύεται στο παρκέ. Οι πρώτοι προβληματισμοί ήρθαν στα φιλικά, με τους Αμερικανούς να χάνουν σε 2 από τα 4 παιχνίδια τους, από Νιγηρία και Αυστραλία. Η ήττα από την Γαλλία παραδόξως δεν θεωρήθηκε τεράστια έκπληξη κυρίως λόγω της κακής νοοτροπίας που δείχνουν οι Αμερικανοί καλαθοσφαιριστές.

Έλλειψη πάθους, κακές επιθετικές επιλογές, μηδενική κυκλοφορία της μπάλας, ατομικές προσπάθειες και αλαζονεία είναι 5 παράμετροι που χαρακτηρίζουν τέλεια την μέχρι στιγμής παρουσία των ΗΠΑ. Δεν γίνεται μία ομάδα με τέτοια ταχύτητα και υπεράνθρωπα αθλητικά προσόντα να μην μπορεί να βγάλει έναν αιφνιδιασμό της προκοπής. Αυτό δείχνει ξεκάθαρη έλλειψη διάθεσης στην άμυνα η οποία μεταφράζεται σε παιχνίδι 1vs1 στην επίθεση. Η εικόνα του Πόποβιτς στον πάγκο να βλέπει τους παίκτες του να μην ακολουθούν το πλάνο του προκαλεί θλίψη, καθώς η φιλοσοφία του Γκρεγκ στους Σπερς πλησιάζει το Ευρωπαϊκό μπάσκετ και αυτά τα στοιχεία που πρεσβεύει ο coach Pop έχουν πάει περίπατο.

Αν οι παίκτες των ΗΠΑ σοβαρευτούν, πάρουν στα σοβαρά τα παιχνίδια και βγάλουν στο παρκέ της Σαιτάμα πτυχές του πλούσιου ταλέντου τους, τότε θα κατακτήσουν εύκολα το χρυσό. Ειδάλλως, θα έχουν μπλεξίματα και θα γίνουν κομμάτι της ιστορίας, από την κακή μεριά για τους ίδιους.