«Νομίζει ότι είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει τα πάντα τέλεια...»
Η Θάντι Νιούτον, που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία τα τελευταία χρόνια ως πρωταγωνίστρια του «Westworld», ξεκίνησε την καριέρα της στη μεγάλη οθόνη («Beloved», «Crash») και σύντομα βρέθηκε να είναι το It Girl σε blockbuster δίπλα στον Τομ Κρουζ: στο «Mission: Impossible 2» το 2000.
Σήμερα, μιλώντας στο Vulture σε μία μεγάλη συνέντευξη που κάνει το γύρο του κόσμου για πολλούς λόγους (για παράδειγμα, εξηγεί πώς η Εϊμι Πασκάλ, τότε επικεφαλής της Sony, την χειρίστηκε όταν πέρασε για ακρόαση για τους «Αγγελους του Τσάρλι») κατονομάζει και τον Κρουζ, και τα γυρίσματα μαζί του, ως μία από τις πιο εφιαλτικές της εμπειρίες.
Διαβάζοντας τον χειμαρρώδη λόγο της βέβαια, κάποιος απλά επιβεβαιώνει ότι ο Κρουζ είναι εξαιρετικά αγχώδης, τελειομανής και πιεσμένος – πρώτα με τον εαυτό του. Κάτι που φαίνεται κι από τον τρόπο που συνεχίζει να επιμένει να κάνει μόνος τις επικίνδυνες σκηνές του, παρόλο που έχει τραυματιστεί πια αρκετές φορές στο γύρισμα.
Πιστεύει ότι μόνο αυτός τα κάνει όλα τέλεια: «Τον φοβόμουν τον Τομ. Ηταν πολύ καταπιεστικός. Προσπαθεί πάρα πολύ σκληρά να είναι συμπαθής. Αλλά, η πίεση… Ασκεί πολύ μεγάλη πίεση και στον εαυτό του και στους άλλους. Και νομίζω ότι έχει την αίσθηση ότι μόνο αυτός μπορεί να κάνει τα πάντα τέλεια. Σε ένα γύρισμα, μια νυχτερινή σκηνή όπου γύρω μας υπήρχαν χιλιάδες κομπάρσοι, συνεργείο, πυροτεχνουργοί, εμείς είχαμε να βγάλουμε ένα διάλογο σ’ ένα μπαλκόνι. Και ήταν άθλια γραμμένη σκηνή. Επρεπε να θυμώσω, να τσακωθούμε σ’ ένα μπαλκόνι με θέα την Ισπανία. Ο Τζον Γου, να ναι καλά, δεν ήταν παρών – ήταν κάτω, στα μόνιτορ…»
«Ξεκινάμε να γυρίζουμε τη σκηνή κι ο Τομ αρχίζει να νευριάζει μαζί μου, δεν ήταν ευχαριστημένος, γιατί έπρεπε να πω κάτι πολύ κακογραμμένες ατάκες! Κι αρχίζει να φουντώνει και να μου εξηγεί πώς πρέπει να παίξω και σε κάποιο σημείο να μου λέει να το πάμε πρόβα στην κάμερα – και το πήγαμε και το ξαναπήγαμε και το ξαναπήγαμε. Και μετά προτείνει να κάνει εκείνος το ρόλο μου κι εγώ τον δικό του, για να μου δείξει πώς πρέπει να το κάνω. Και το κάναμε. Γυρίσαμε όλη τη σκηνή με εμένα να παίζω εκείνον (μπορούσα, είχα μάθει όλους τους ρόλους) κι εκείνος εμένα…»
«Ηταν ό,τι πιο άχρηστο μου έχει συμβεί, τίποτα δεν μου εξήγησε. Απλώς, με έσπρωξε ακόμα πιο βαθιά στο να συνεχίσω τα γυρίσματα σε μία κατάσταση πανικού και τρόμου κι ανασφάλειας.»
Η πίεση που βάζει πρώτα στον εαυτό του: «Στην αρχή της βραδιάς είχε ένα μικρό σπυράκι, ένα κόκκινο σημαδάκι στη μύτη του. Μέχρι το τέλος του γυρίσματος εκείνη τη νύχτα το είδα, και μιλάω πολύ σοβαρά, να μεγαλώνει και να μεγαλώνει σε τεράστιο σπυρί με λευκό πύον. Ενα σπυράκι που στο δέρμα οποιουδήποτε άλλου θα ήθελε 48 ώρες να εξελιχθεί έτσι. Από το τρομερό άγχος του. Ενιωσα σαν αυτό το σπυράκι κι εγώ….»
«Θυμάμαι ότι τηλεφωνήθηκα με τον Τζόναθαν Ντέμι και, όταν με ρώτησε πώς είναι το γύρισμα του είπα «εφιαλτικό». Και με μάλωσε που δεν διεκδίκησε το χώρο μου και δεν υπερασπίστηκα τον εαυτό μου. Και μετά με πήρε ο Τομ, κι εγώ νόμιζα ότι με πήρε για να απολογηθεί, αλλά εκείνος μου είπε να ξαναπάμε τη σκηνή την επόμενη εβδομάδα. Λαμπρά. Και πράγματι την ξαναγυρίσαμε και τότε μπήκα στο σετ με άλλον αέρα – της alpha bitch. Και νομίζω ότι αυτό ήθελε. Αλλά νομίζω ότι δεν χρειάζεται να βγάζεις από τον άλλον αυτό που θες με τέτοιο τρόπο… »
«Δεν ήταν απαίσιος. Ηταν πολύ πολύ στρεσαρισμένος….»