Το μεγάλωμα των παιδιών και ο φόβος των γονιών

Όταν ένα παιδί σιγά σιγά μπαίνει στην εφηβεία, τα άγχη των γονιών είναι αμέτρητα: να μην καπνίσει, να μην πίνει, να μην ανεβαίνει σε μηχανές, να μην μπλέξει, να μην αργεί το βράδυ.

Η Κλινική Ψυχολόγος MSc, Ψυχοθεραπεύτρια Αγγελική Σανδήλου – Γαβαλά, μας βοηθά να χειριστούμε το ευαίσθητο αυτό θέμα:

“Το πρώτο πράγμα που λέω στους γονείς, είναι ότι η εφηβεία είναι μια περίοδος που το κυριότερό της συστατικό είναι το ρίσκο. Εφηβεία και ρίσκο πηγαίνουν πάντα μαζί! Είναι η περίοδος που ο έφηβος τσεκάρει μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι δυνάμεις και τα όριά του και συγχρόνως ανακαλύπτει και τον κόσμο γύρω του.

Ο ρόλος του γονιού είναι να εκπαιδεύσει το παιδί να “παίρνει υγιή ρίσkα”, δηλαδή να μην κάνει πράγματα επικίνδυνα για τον εαυτό του και τα ρίσκα αυτά να το βοηθήσουν να μεγαλώσει, να ενηλικιωθεί. Και για να χρησιμοποιήσω μια φράση που συνηθίζουν οι ψυχολόγοι, “να υποστηρίξουν το μεγάλωμα του.” Για παράδειγμα είναι άλλο το ρίσκο του “οδηγώ ένα μηχανάκι με κράνος, με δίπλωμα και μέσα στα όρια ταχύτητας” και άλλο το ρίσκο “οδηγώ μηχανάκι, ενώ έχω πιεί …”

Τα ρίσκα θα τα πάρει έτσι κι αλλιώς, διότι είναι ένα υγιές αναπτυξιακό στάδιο. Αυτό που μπορούν να κάνουν οι γονείς ώστε να εκπαιδεύσουν το παιδί  να μην κάνει επικίνδυνα πράγματα για τον εαυτό του, είναι ένα τρίπτυχο συμπεριφοράς, βασισμένο σε τρείς λέξεις κλειδιά : νόημα, όρια, αγάπη.

Νόημα: να βοηθήσουμε το παιδί μας να κάνει πράγματα που έχουν νόημα στη ζωή του, κάνοντας και εμείς οι ίδιοι πράγματα που έχουν νόημα. Δραστηριότητες με νόημα είναι ο αθλητισμός, τα χόμπι, η μουσική, οι φίλοι, ο πολιτισμός. Για να το μάθουν αυτό οι γονείς στα παιδιά, θα πρέπει να το κάνουν και οι ίδιοι. Αν η μαμά και ο μπαμπάς κάθονται όλη την ημέρα μπροστά στην τηλεόραση, δεν μπορούν να περιμένουν ότι παιδί τους θα γίνει αθλητικός τύπος…

Όρια: είναι πολύ σημαντικό από νωρίς να θέτουν οι γονείς στα παιδιά όρια. Το παιδί δεν μπορεί να κάνει ότι θέλει και πρέπει να ξέρει πού θα σταματάει η συμπεριφορά του. Για παράδειγμα, το τι ώρα θα γυρίσει στο σπίτι. Το όριο που θα τεθεί, πρέπει να είναι ξεκάθαρο από την πλευρά του γονιού.

Αγάπη: αυτό δεν θέλει εξήγηση…

Βασιζόμενοι λοιπόν πάνω σε αυτό το τρίπτυχο, θα προσπαθήσουμε να εκπαιδεύσουμε το παιδί να μην προχωρεί σε πιο επικίνδυνες συμπεριφορές. Έτσι θα του έχουμε κι εμείς μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, για να καταφέρουμε να περάσει η δύσκολη αυτή περίοδος, όσο πιο ανώδυνα γίνεται”.