Θανάσης Βέγγος: Οι πιο σοφές ατάκες του «καλού μας ανθρώπου»

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Θανάσης Βέγγος ήταν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Για την ακρίβεια, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η ιστορία του, μπροστά και πίσω από τις κάμερες, αφορούσε έναν άνθρωπο «one of a kind». Μοναδικού στο είδος του, όπως λένε και στο εξωτερικό. Ένας άνθρωπος με αρχές, αξίες, ευαισθησία, αίσθηση του χιούμορ και ταπεινότητα, η οποία πολλές φορές δεν πήγαινε μαζί με το «σταρ σίστεμ» της εποχής. Αν και ο Βέγγος, ο δικός μας Θανάσης ήταν και εκείνος «σταρ», αλλά με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο.

 «Δουλεύω με το ένστικτο, δεν έχω κανένα ταλέντο, μόνο αυτή τη φάτσα. Εδώ είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ασήμαντου Έλληνα», είχε πει ο ίδιος για τις ταινίες του. Πάντα μετριόφρων, αλλά συνάμα τελειομανής, προσπαθούσε να αποτυπώσει με τον καλύτερο τρόπο τα αστεία αλλά και τα θλιβερά γεγονότα της ζωής του Έλληνα της εποχής, ο οποίος έτρεχε ολημερίς, αλλά… δεν έφτανε.

«Kάθε φορά που υπέφερα, έβγαζα καταπληκτικά πράγματα στον Kινηματογράφο. Όταν τύχαινε να μου συμβούν ευχάριστα πράγματα, ήμουν κακός. Φοβάμαι, λοιπόν, το βόλεμα. Φοβάμαι, μήπως ξαφνικά, μου λυθούν όλα μου τα προβλήματα, μήπως βρεθώ με λεφτά, μήπως μου φύγουν οι ανησυχίες, το άγχος».  Μία από τις σημαντικότερες ιδιότητες του ηθοποιού Θανάση, ήταν πως μπορούσε να μεταφέρει τα προβλήματά του στην κάμερα, μετατρέποντάς τα σε ένα εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα, που ναι μεν έβγαζε γέλιο, αλλά έδινε και τροφή για σκέψη στον θεατή.

«Έπρεπε να γεράσω αγόρι μου, για να μάθω τι είναι «ευτυχία»! Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια σφιχτά δεμένα. Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαιδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια. Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν. Είναι απλά, χάσιμο χρόνου. Θα το δεις κι εσύ όσο μεγαλώνεις». Μια από τις μεγαλύτερες κουβέντες του, η οποία αποκαλύφθηκε στα τελευταία του χρόνια.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ο άνθρωπος που ταλαιπωρήθηκε αρκετά, πέρασε από τη Μακρόνησο, έδωσε τέσσερις φορές εξετάσεις για να του αναγνωριστεί το δικαίωμα άσκησης ηθοποιού, πίστεψε στα πρότζεκτ του, ίδρυσε τη δική του εταιρεία και φαλίρισε, πέρασε αρκετά δύσκολα χρόνια αλλά πάντα με ψηλά το κεφάλι, έδωσε στο κοινό που τόσο τον αγαπούσε, τον ορισμό της ευτυχίας. Λόγια τα οποία βγήκαν από την ψυχή του καλού μας ανθρώπου και αποτελούν κληρονομιά για όλους εμάς…