LIFEWITNESS

Η παράδοση της Χαλκιδικής κρύβεται στην Αμμουλιανή

to10.gr 29.07.2018-14:55

Το καραβάκι από το πορθμείο της Τρυπητής μέχρι την Αμμουλιανή κάνει δέκα λεπτά για να φτάσει, το πολύ δεκαπέντε. Όποιος λοιπόν περάσει από την περιοχή είναι κρίμα να μην γνωρίσει από κοντά την Αμμουλιανή με την μικρή σχετικά αλλά ταυτόχρονα τόσο πλούσια ιστορία της, καθώς κατοικήθηκε μετά το 1922 σχεδόν αποκλειστικά από πρόσφυγες.

Το καραβάκι από το πορθμείο της Τρυπητής μέχρι την Αμμουλιανή κάνει δέκα λεπτά για να φτάσει, το πολύ δεκαπέντε. Όποιος λοιπόν περάσει από την περιοχή είναι κρίμα να μην γνωρίσει από κοντά την Αμμουλιανή με την μικρή σχετικά αλλά ταυτόχρονα τόσο πλούσια ιστορία της, καθώς κατοικήθηκε μετά το 1922 σχεδόν αποκλειστικά από πρόσφυγες.

Eίναι μάλιστα το μοναδικό νησάκι της Χαλκιδικής που κατοικείται, είναι ιδανικό όχι μόνο για τη βόλτα ή για μια ημερήσια εκδρομή αλλά και για να περάσετε συνολικά τις διακοπές σας στην περιοχή αφού από τη μία παρέχει τα πάντα και όλες τις ανέσεις, διαθέτει 22 παραλίες για όλα τα γούστα και πεντακάθαρα νερά, κουβαλά όλη την παράδοση των προσφύγων της Μικράς Ασίας και μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει αυτό για το φαγητό και τις γεύσεις και ταυτόχρονα σας εξασφαλίζει την ηρεμία και απομόνωση που πιθανόν να χρειάζεστε χωρίς να είστε απομονωμένη αφού σε δέκα με δεκαπέντε λεπτά είστε στη χερσόνησο του Αγίου Όρους.

Έως το 1925 η Αμμουλιανή ήταν μετόχι της Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, όπου και έμεναν μερικοί καλόγεροι που διαχειρίζονταν την κτηματική περιουσία και είχαν ως βοηθούς περίπου 20 εργάτες από την γύρω περιοχή. Στην κεντρική πλατεία του χωριού μπορεί κανείς να δει το ναό του Αγίου Νικολάου στον οποίο φυλάσσονται ιερά λείψανα αγίων.

Στο εσωτερικό του ναού μπορεί να θαυμάσει κανείς εικόνες από διαφορετικές τεχνοτροπίες ενώ αρκετές από αυτές τις έφεραν οι πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη. Στην ίδια πλατεία σώζονται διατηρημένα και κάποια από τα κτήρια της εποχής που το νησί ανήκε ακόμη στο Άγιο Όρος και ένα από αυτά στεγάζει σήμερα το λαογραφικό μουσείο του νησιού με εκθέματα από την σύγχρονη ιστορία του.

Μέχρι το 1925 οι καλόγεροι και οι εργάτες ασχολούνταν με την καλλιέργεια χωραφιών, τη βοσκή ζώων και το μάζεμα των ελιών. Αρχές του 1925 το νησί παραχωρείται σε πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα από νησιά της Προποντίδος (Γαλλιμή – Πασαλιμάνι -Σκουπιά).

Έχοντας την γνώση της θάλασσας, οι ντόπιοι ασχολήθηκαν κυρίως με την αλιεία και κατάφεραν σε λίγα χρόνια να ξεχωρίσουν.

Η Αμμουλιανή έχει περίπου 600 μόνιμους κατοίκους και το καλοκαίρι το νησί σφύζει από ζωή κυρίως με τουρισμό που προέρχεται από τις Βαλκανικές χώρες. Για τη διαμονή σας έχετε να επιλέξετε μεταξύ 12 ξενοδοχείων, δύο ξενώνων και δεκάδων ενοικιαζόμενων διαμερισμάτων αλλά καλό θα είναι να κάνετε κράτηση νωρίς.

Το νησί δέχεται κυρίως οικογενειακό τουρισμό και ανθρώπους που αγαπούν την ησυχία, τις καλές και καθαρές παραλίες και το καλό φαγητό.

Όχι ότι δεν υπάρχει και νυχτερινή ζωή αλλά μην φανταστεί κανείς ακραίες καταστάσεις. Τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες για την επέκταση της τουριστικής περιόδου με την ανάπτυξη του περιπατητικού και καταδυτικού τουρισμού.

Στις παραλίες της μπορείτε να πάτε με σκάφος αυτοκίνητο ή με τα πόδια αν αντέχετε το περπάτημα και αρκετές από αυτές είναι οργανωμένες και με μπιτς μπαρ. Από παραλίες ξεχωρίζουν τα Καραγάτσια ο Άγιος Γεώργιος, οι Αλυκές, το Πόρτο Άγιο και φυσικά τα Δρένια όπου μπορείτε να πάτε με καραβάκι.

Από την Αμμουλιανή ξεκινούν επίσης καραβάκια για ημερήσιες κρουαζιέρες τόσο στο Δρένια και τον όρμο της Παναγιάς όσο και στη Δυτική πλευρά του Αγίου Όρους.
Όσο για το φαγητό, το νησί φημίζεται όπως είπαμε για το ψάρι του αλλά δεν λείπουν και τα παραδοσιακά πιάτα. Αν μάλιστα βρείτε κάπου ή σας καλέσουν σε κάποιο σπίτι και έχουν τοπικά γλυκά, μη φύγετε χωρίς να τα δοκιμάσετε.