Eίναι μάλιστα το μοναδικό νησάκι της Χαλκιδικής που κατοικείται, είναι ιδανικό όχι μόνο για τη βόλτα ή για μια ημερήσια εκδρομή αλλά και για να περάσετε συνολικά τις διακοπές σας στην περιοχή αφού από τη μία παρέχει τα πάντα και όλες τις ανέσεις, διαθέτει 22 παραλίες για όλα τα γούστα και πεντακάθαρα νερά, κουβαλά όλη την παράδοση των προσφύγων της Μικράς Ασίας και μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει αυτό για το φαγητό και τις γεύσεις και ταυτόχρονα σας εξασφαλίζει την ηρεμία και απομόνωση που πιθανόν να χρειάζεστε χωρίς να είστε απομονωμένη αφού σε δέκα με δεκαπέντε λεπτά είστε στη χερσόνησο του Αγίου Όρους.
Έως το 1925 η Αμμουλιανή ήταν μετόχι της Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, όπου και έμεναν μερικοί καλόγεροι που διαχειρίζονταν την κτηματική περιουσία και είχαν ως βοηθούς περίπου 20 εργάτες από την γύρω περιοχή. Στην κεντρική πλατεία του χωριού μπορεί κανείς να δει το ναό του Αγίου Νικολάου στον οποίο φυλάσσονται ιερά λείψανα αγίων.
Στο εσωτερικό του ναού μπορεί να θαυμάσει κανείς εικόνες από διαφορετικές τεχνοτροπίες ενώ αρκετές από αυτές τις έφεραν οι πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη. Στην ίδια πλατεία σώζονται διατηρημένα και κάποια από τα κτήρια της εποχής που το νησί ανήκε ακόμη στο Άγιο Όρος και ένα από αυτά στεγάζει σήμερα το λαογραφικό μουσείο του νησιού με εκθέματα από την σύγχρονη ιστορία του.
Μέχρι το 1925 οι καλόγεροι και οι εργάτες ασχολούνταν με την καλλιέργεια χωραφιών, τη βοσκή ζώων και το μάζεμα των ελιών. Αρχές του 1925 το νησί παραχωρείται σε πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα από νησιά της Προποντίδος (Γαλλιμή – Πασαλιμάνι -Σκουπιά).
Έχοντας την γνώση της θάλασσας, οι ντόπιοι ασχολήθηκαν κυρίως με την αλιεία και κατάφεραν σε λίγα χρόνια να ξεχωρίσουν.