Παντελής Ζερβός: Ο τραγικός θάvατoς της κόρης του που έθαψαν ζωντανή και ο εγκλεισμός σε ορφανοτροφείο

Η ζωή του γνωστού Έλληνα ηθοποιού και σκηνοθέτη Παντελή Ζερβού σημαδεύτηκε από μια προσωπική τραγωδία που άλλαξε για πάντα τη μοίρα του. Η απώλεια της πρώτης του κόρης, Ευδοξίας, υπήρξε ένα από τα πιο συγκλονιστικά και επώδυνα γεγονότα της ζωής του.

Τραγικό Ατύχημα στη Σαντορίνη και Η Απώλεια της Κόρης

Η ιστορία της οικογένειας Ζερβού παίρνει μια δραματική τροπή όταν, κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής επίσκεψης στη Σαντορίνη, η κόρη του ηθοποιού χάνει τη ζωή της σε έναν καταστροφικό σεισμό. Η 12χρονη Ευδοξία βρισκόταν στο σπίτι που κατέρρευσε από τον σεισμό, και παρά την προσπάθεια της οικογένειας να διαφύγει, εκείνη δεν τα κατάφερε. Οι άλλες δύο κόρες του Ζερβού και η σύζυγός του, ευτυχώς, κατάφεραν να βγουν ζωντανές από τα συντρίμμια.

Η τραγική είδηση της απώλειας της μικρής Ευδοξίας έφτασε στον ηθοποιό τη στιγμή που ετοιμαζόταν να ανέβει στη σκηνή για παράσταση. Παρά τον απίστευτο πόνο, εκείνος ολοκλήρωσε τη θεατρική του εμφάνιση, καταχειροκροτήθηκε από το κοινό, αλλά μόλις βρέθηκε στα παρασκήνια, λιποθύμησε από την ένταση και την ψυχική εξάντληση.

Η Θλίψη και η Σοκαριστική Εκταφή της Κόρης του

Η τραγωδία αυτή πήρε μια ακόμη πιο ανατριχιαστική τροπή όταν, κατά τη διάρκεια της εκταφής της μικρής Ευδοξίας, ο Παντελής Ζερβός διαπίστωσε ότι η σορός της κόρης του δεν ήταν ανάσκελα, όπως συνηθίζεται, αλλά στο πλάι. Αυτό το εύρημα πυροδότησε την ελπίδα στον ηθοποιό, που για κάποιο διάστημα πίστεψε ότι η κόρη του ίσως να μην είχε πεθάνει, αλλά απλά να είχε χάσει τις αισθήσεις της. Η σκέψη αυτή και η ανακάλυψη δεν έφυγαν ποτέ από το μυαλό του και τον στιγμάτισαν ψυχολογικά.

Η Στρατηγική Αντιμετώπιση του Πένθους και οι Επιπτώσεις στην Καλλιτεχνική Καριέρα

Η απώλεια του πρώτου του παιδιού είχε βαριές συνέπειες για τον Παντελή Ζερβό, επηρεάζοντας σημαντικά την προσωπική και επαγγελματική του ζωή. Η ψυχική και σωματική εξάντληση που ακολούθησε ήταν αναπόφευκτη, ενώ η θλίψη του επηρέασε βαθιά και την καλλιτεχνική του πορεία. Παρά ταύτα, ο ηθοποιός συνεχίζει να θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές φιγούρες του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, με το προσωπικό του δράμα να παραμένει ανεξίτηλο στη μνήμη του κοινού.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας με ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχε κάνει γνωστή την είδηση της απώλειάς της: «Έφυγε από κοντά μας το Σάββατο η αγαπημένη, σεμνή συνάδελφος που την είχαμε απολαύσει σε τόσους ιδιαίτερους χαρακτηριστικούς ρόλους στο Θέατρο, η Ξένια Ζερβού, λατρευτή κόρη του σπουδαίου μας ηθοποιού Παντελή Ζερβού.

Γεννημένη στις 3 Αυγούστου 1946, υπηρέτησε με πολλή αγάπη την τέχνη μας. Καλό ταξίδι πάντα χαμογελαστή Ξένια μας… Από όλους εμάς συλληπητήρια στην οικογένεια σου…», είχε γράψει ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Ο θάνατος της μητέρας του Παντελή Ζερβού και ο εγκλεισμός στο Τζάνειο

Σε ηλικία 4 ετών έχασε τη μητέρα του και όταν έγινε 8 πέθανε και ο πατέρας του. Οι συγγενείς του τον έκλεισαν στο Τζάνειο Ορφανοτροφείο αλλά δεν άντεξε πολύ. Προτίμησε να δουλεύει σε καφενείο στον Πειραιά το πρωί, να πηγαίνει νυχτερινό σχολείο και το βράδυ να πουλάει αναψυκτικά.

Μετά το σχολείο κατετάγη στο βασιλικό ναυτικό και προήχθη σε αρχινοσοκόμο. Η φωνή του όμως τον οδήγησε στη Λυρική Σκηνή και κατόπιν στο θέατρο και τον κινηματογράφο.

Επαγγελματική πορεία και καταξίωση

Σπούδασε στη σχολή Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν και πρωτοεμφανίστηκε το 1935 στη Λαϊκή Σκηνή με την Ερωφίλη.

Συνεργάστηκε με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, το Θέατρο Τέχνης, το Κρατικό Θεσσαλονίκης, την Ελληνική Σκηνή, και διακρίθηκε σε ρόλους κλασσικού και νεοελληνικού ρεπερτορίου (Αλκηστις, Βυσσινόκηπος, Αγριόπαπια, Βολπόνε, Μάκμπεθ, Θεσμοφοριάζουσες, Φιλάργυρος, Αντιγόνη, Ο Βασιλικός, Πλούτος κ.ά.).

Στον κινηματογράφο, τον οποίο υπηρέτησε για περίπου 40 χρόνια, συμμετείχε σε περισσότερες από 70 ταινίες. Ξεχωρίζουν: Πικρό ψωμί (1951), Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955), Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960), Ζητείται Ψεύτης (1961), Ο Ατσίδας (1962), Λόλα (1964), Ο μεθύστακας του λιμανιού (1967), Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969), Η Μαρία της σιωπής (1973).

Για τη θεατρική του προσφορά τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α’, ενώ το 1960, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, πήρε το Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Μανταλένα του Ντίνου Δημόπουλου.

Πηγή: Enimerotiko.gr