Kinds of Kindness – Ο Γιώργος Λάνθιμος και το διεστραμμένο παραμυθένιο τρίπτυχο για την κυριαρχία

Το πιο κοντινό σε περίληψη που περιγράφει την ταινία έρχεται από την αρχή, όταν οι ήχοι του «Sweet Dreams» των Eurythmics ακούγονται πάνω από τους τίτλους έναρξης. Οι στίχοι επαναλαμβάνουν την προειδοποιητική ιδέα ότι:

• Διαβάστε επίσης: Μαθεύτηκε η αιτία που δεν έκανε παιδιά: Η Ζέτα Μακρυπούλια το παραδέχεται 1η φορά – «Δεν θέλω αυτό το άγχος»

Κάποιοι από αυτούς θέλουν να σε χρησιμοποιήσουν.

Μερικοί από αυτούς θέλουν να χρησιμοποιηθούν από εσένα.

Κάποιοι από αυτούς θέλουν να σε κακοποιήσουν.

Κάποιοι από αυτούς θέλουν να κακοποιηθούν.

Λοιπόν, ποιος είμαι εγώ για να διαφωνήσω;

Δείτε το τρέιλερ

Η εμφανής πρόθεση του Ευθύμη Φιλίππου

«Το Kinds of Kindness είναι μια επιστροφή σε μια ορισμένη μορφή φόρμας, αν θέλετε, για τον σκηνοθέτη Γιώργο Λάνθιμο, ο οποίος μόλις είχε ολοκληρώσει τις πιο ζεστές και χαδιάρικες ταινίες του «The Favourite» και «Poor Things»» γράφει η Alissa Wilkinson στους New York Times.

«Οι προηγούμενες ταινίες του, «Κυνόδοντας”, οι «Άλπεις», το «Ο θάνατος του ιερού ελαφιού» και ο «Αστακός» – και οι τέσσερις γράφτηκαν με τον Ευθύμη Φιλίππου, ο οποίος ήταν συνεργάτης του στο «Kinds» – είναι λιγότερο προσιτές, πιο διαταραγμένες, λιγότερο λογικές, πιο ενοχλητικές. Γι’ αυτό φυσικά και είναι τόσο πολωτικές. Και τόσο αγαπητές» συνεχίζει.

Η αλήθεια είναι ότι το Kinds of Kindness  δημιούργησε αναταραχή και ελαφρύ διχασμό στο κοινό, τόσο σε επίπεδο κριτικών και δημοσιογράφων όσο και απλών σινεφίλ. Η ζωηρή, προκλητικά απωθητική στάση του και το αρρωστημένο χιούμορ του δεν αγαπήθηκαν και δεν δημιούργησαν κύματα έκστασης όπως το Poor Things.

Ποιο είναι το στόρι, τελικά;

«Η ταινία αποτελείται από ένα τρίπτυχο που στην αρχή φαίνεται μικρό, αλλά στη συνέχεια αποκτά νόημα όσο περισσότερο κρατάτε τις τρεις φαινομενικά ασύνδετες ταινίες μικρού μήκους του σε αντιπαράθεση και κοιτάτε μέσα από τις επικαλύψεις» συνεχίζει η Alissa Wilkinson στους New York Times.

«Και οι τρεις μοιράζονται ένα καστ που περιλαμβάνει μερικούς παίκτες που επιστρέφουν στον Λάνθιμο, όπως η Μάργκαρετ Κουάλεϊ, ο Τζο Άλγουιν, ο Γουίλεμ Νταφόε και η Έμα Στόουν, η οποία κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ της νωρίτερα φέτος για το Poor Things. Υπάρχουν και νεοφερμένοι: ο Χονγκ Τσάου, ο Μαμουντού Ατί και κυρίως ο Τζέσι Πλέμονς, ο οποίος κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στις Κάννες για την ερμηνεία του».

Photo: IMDb

Αυτός ο παράξενος κόσμος απαιτεί απολαυστικές εκτός κλίματος ερμηνείες

Ο Πλέμονς είναι ο κύριος χαρακτήρας στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Στο πρώτο τμήμα, υποδύεται έναν άνδρα του οποίου κάθε κίνηση υπαγορεύεται από το αφεντικό του (Νταφόε), μέχρι που δεν υπαγορεύεται. Στο δεύτερο, ο Πλέμονς είναι ένας αστυνομικός του οποίου η γυναίκα-ερευνήτρια (Στόουν) εξαφανίζεται σε ένα ερημονήσι- όταν επιστρέφει, είναι πεπεισμένος ότι δεν είναι στην πραγματικότητα η γυναίκα του.

Και στο τρίτο, ο Πλέμονς και η Στόουν υποδύονται τα μέλη μιας παράξενης αίρεσης (με επικεφαλής τους Νταφόε και Τσάου) που αναζητούν απεγνωσμένα μια νεαρή γυναίκα που θα γίνει η πνευματική της ηγέτιδα.

«Όλα αυτά παρουσιάζονται με τον απόκοσμο αέρα μιας πολύ σκοτεινής κωμωδίας, από αυτές όπου η ξαφνική αγριότητα μπορεί να έρθει απότομα στον τοίχο ανά πάσα στιγμή. Η βία και η σκληρότητα είναι οι κινητήριοι μοχλοί του Kinds of Kindness, συχνά παρουσιάζονται όχι ως το αντίθετο αυτής της καλοσύνης αλλά ως η ίδια η καλοσύνη.

»Αυτός ο παράξενος κόσμος απαιτεί απολαυστικές εκτός κλίματος ερμηνείες, και το καστ -ιδιαίτερα η Στόουν, που έχει αποδείξει την ικανότητά της σε αυτό το θέμα, και ο Πλέμονς- τις προσφέρουν. Αν νομίζετε ότι ξέρετε τι συμβαίνει σε μια σκηνή, απλά περιμένετε» προκαλεί η Alissa Wilkinson στους New York Times.

Photo: IMDb

Η απογύμνωση κάθε κοινωνικής ευγένειας

Το Kinds of Kindness είναι μια ταινία του Γιώργου Λάνθιμου. Αυτό σημαίνει ότι εμφανίζει ορισμένα στιλιστικά χαρακτηριστικά, ειδικά μια αδρανή, σχεδόν ρομποτική απόδοση διαλόγων και παράξενα απομονωμένα, συχνά αέρινα σκηνικά.

Ο δεσμός που συνδέει όλη την κινηματογραφική του δραστηριότητα είναι η γοητεία που ασκεί στις βάναυσες δυναμικές της εξουσίας που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις: γονέας προς παιδί, σύζυγος προς σύζυγο, ηγεμόνας προς υπήκοο, άνδρας προς γυναίκα. Οι χαρακτήρες του Λάνθιμου τείνουν να λένε ευθέως τη γνώμη τους, γεγονός που απογυμνώνει κάθε κοινωνική ευγένεια. Είναι σαν να προσπαθεί να ξεφλουδίσει το δέρμα και τους μυς από τον σκελετό της ανθρώπινης κοινωνίας, και αν αυτό είναι κάπως αηδιαστικό, αλλά, τελικά, αυτό είναι το ζητούμενο.

«Τα τρία τμήματα του Kinds of Kindness διατρέχουν μια γοητεία για μια δυναμική  -την επιθυμία να κυριαρχήσεις, ή να κυριαρχηθείς, ή πιθανότατα και τα δύο. Αρκεί μια ματιά σε μια σχολική αυλή ή σε μια πολιτική αρένα για να δει κανείς ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να τους λένε τι να κάνουν, και άλλοι άνθρωποι θέλουν να είναι αυτοί που τους λένε τι να κάνουν» παρατηρεί η Alissa Wilkinson στους New York Times.

Στο στόχαστρο μια συγκεκριμένη εκδοχή της «κουλτούρας ευεξίας»

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να διαβάσει κανείς το Kinds of Kindness. Η κυριαρχία εμφανίζεται παντού στη σύγχρονη ζωή, εν μέρει επειδή ο πολλαπλασιασμός των επιλογών που παρουσιάζονται στους περισσότερους από εμάς – σχετικά με το τι θα φορέσουμε, τι θα κάνουμε, τι θα φάμε, ποιοι θα είμαστε – μπορεί να μας ρίξει στο χάος.

Το Kinds of Kindness «καρφώνει» μια συγκεκριμένη εκδοχή της «κουλτούρας ευεξίας», ή ίσως το βρώμικο υπογάστριο του βιομηχανικού συμπλέγματος του «προπονητή ζωής».

«Δεν θέλω να πω πολλά, αλλά στην πρώτη ταινία, ο χαρακτήρας του Πλέμονς χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του και της πραγματικότητας όταν δεν του δίνουν πια οδηγίες για την καθημερινότητά του, μια ρουτίνα που είναι χρονομετρημένη και μικροπρογραμματισμένη, μέχρι και το μενού του και το αν θα κάνει σεξ εκείνο το βράδυ ή όχι.

»Μια παρόμοια περιστροφή συμβαίνει και στην τρίτη ταινία, όταν ο χαρακτήρας της Στόουν θεωρείται ότι δεν είναι αρκετά καθαρός, στην εμμονή της με την καθαριότητα, ώστε να του παραχωρηθεί πλέον το προνόμιο να ελέγχεται. Υπάρχει η αίσθηση ότι η απόκλιση από τις ρυθμισμένες προσδοκίες οδηγεί στην τρέλα» αποκαλύπτει η Alissa Wilkinson στους New York Times.

«Εσείς μπορεί να δείτε και κάτι άλλο στο Kinds of Kindness. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να διαβάσει κανείς έναν μύθο, ειδικά έναν τόσο ανισόρροπο όπως αυτός. Μπορεί να σας αρέσει. Μπορεί να το μισήσετε. Μπορεί να σας γίνει εμμονή ή να την απορρίψετε ως ένα μάτσο ανοησίες» καταλήγει.

*Με στοιχεία από nytimes.com