«Έσπασε» τη σιωπή της η Μαρία Μπακοδήμου: «Δέχτηκα σ@ξουαλική παρενόχληση όταν ήμουν…»

Μια αποκαλυπτική και εκ βαθέων συνέντευξη έδωσε η Μαρία Μπακοδήμου στον Νίκο Γεωργιάδη για λογαριασμό του περιοδικού «ΟΚ!».

Η παρουσιάστρια μίλησε πρώτη φορά για τη σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκε σε μικρή ηλικία αλλά τις ανασφάλειες που κατάφερε να νικήσει.

Έχεις δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας;

Στον χώρο εργασίας όχι, έχω δεχτεί όμως όταν ήμουν ανήλικη, και ήταν πολύ δύσκολο. Να σκεφτείς ότι το είπα στη μαμά μου πριν από λίγα χρόνια. Όταν ένα παιδί παρενοχλείται, αισθάνεται ότι το έχει προκαλέσει, ότι κάτι έκανε και έδωσε στον άλλο το δικαίωμα να το κάνει. Οπότε δεν το λέει. Γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να είναι κοντά στα παιδιά τους. Η μαμά μου σοκαρίστηκε πάρα πολύ όταν της το είπα. Ήμασταν στη θάλασσα, ήθελα χρόνια να της το πω και έψαχνα την αφορμή. Ταράχτηκε τόσο πολύ, που μου είπε «ζαλίστηκα, θέλω να βγω έξω». Πάντα πιστεύω ότι τα παιδιά διατρέχουν πολύ μεγάλο κίνδυνο παρενόχλησης, όσο και να τα προστατεύεις.

Μεγαλώνοντας απέκτησες διευθυντική θέση σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον.

Με είχε κάνει και θέμα το Euronews ως πολύ νέα γυναίκα διευθύντρια σε αντρικό περιοδικό. Στο Status είχαν φιλοξενηθεί σπουδαίοι άνθρωποι από όλους τους τομείς. Ήταν μια ωραία εποχή και για τα περιοδικά και για μένα.

Δικαίωμα έχει μια γυναίκα να νιώθει και να δείχνει σέξι στο κατώφλι των 60;

Απόλυτα. Το «σέξι» για μένα δεν είναι μόνο το ντεκολτέ και τα πόδια. Σέξι είναι και η αίσθηση που σου αφήνει ο άλλος. Ο καθένας μας έχει την υποχρέωση στον εαυτό του να ζει όπως του αρέσει. Να ντύνεται όπως του αρέσει. Να ερωτεύεται όποιον του αρέσει. Να εργάζεται στο αντικείμενο που του αρέσει. Διαφορετικά, δεν ζούμε για εμάς, ζούμε για τους άλλους. Σαν να κόβεις τη βασιλόπιτα της ζωής σου και να τη μοιράζεις.

Ποια ανασφάλεια κατάφερες να νικήσεις μεγαλώνοντας;

Ακόμα έχω ανασφάλειες. Κάποια στιγμή έκατσα να σκεφτώ, όπως σου λένε στο NLP, ποια είναι η λέξη πεποίθησής μου. Η λέξη ήταν το «μόνη μου». Είχα την πεποίθηση πάντα ότι πρέπει να είμαι μόνη μου και για κάποιον λόγο έπρεπε να τα κάνω όλα μόνη μου – είμαι μοναχοπαίδι, άρα έμαθα να παίζω παιχνίδια στο σπίτι μόνη μου. Ένα μοναχοπαίδι δεν συνδέεται το ίδιο εύκολα με φίλους – εγώ ήρθα από το Μεσολόγγι 4 χρόνων. Αυτό το «μόνη μου» με κυνηγούσε πάντα. Ωριμάζοντας ανακάλυψα ότι περνάω ωραία και στο «μαζί».