«Ζόρισε» η κατάσταση για Φιλιππίδη – Έπιασε δουλειά η Ελπίδα Νίνου

Ελπίδα Νίνου: Ποια είναι η γυναίκα του Πέτρου Φιλιππίδη;

Στο πλευρό του Πέτρου Φιλιππίδη βρίσκονται από την αρχή της υπόθεσης η σύζυγός του Ελπίδα Νίνου και ο γιος του Δημήτρης.

Η σύζυγος του μάλιστα δεν είναι ηθοποιός, αλλά ανήκει και εκείνη στον καλλιτεχνικό χώρο, καθώς είναι χορογράφος-χορεύτρια.

Η Ελπίδα Νίνου δεν έχει κάνει καμία δήλωση μέχρι στιγμής για τις καταγγελίες, ενώ όλα αυτά τα χρόνια έχει κρατήσει χαμηλό προφίλ στα media.

Ωστόσο σε σπάνιες συνεντεύξεις της έχει μιλήσει με τρυφερά λόγια για τον σύζυγό της.

Η γνωριμία με τον Φιλιππίδη

Η ίδια είχε δηλώσει παλαιότερα σε συνέντευξη της στο «People» για τον Πέτρο Φιλιππίδη:

«Ο Πέτρος εμφανίστηκε, νεαρός ηθοποιός τότε, όταν δουλεύαμε μαζί στο θέατρο Παρκ. Εγώ χόρευα με τον Φωκά Ευαγγελινό και ήμουν στη φάση που σκεφτόμουν, επιτέλους, να νοικιάσω το δικό μου σπίτι, να φύγω από το πατρικό μου. Είκοσι χρόνια πριν. Με προσέγγισε εκείνος, εγώ στα ντροπαλά μου για ακόμη μία φορά. Ήταν πολύ αυθόρμητος, ό,τι είχε στο κεφάλι του το έλεγε. Και με ασυγκράτητο χιούμορ. Στο φλερτ δεν έπεσα εύκολα, με κυνήγησε πολύ. Όχι επειδή δεν μου άρεσε, αλλά επειδή εκείνη την περίοδο είχα στοχοπροσήλωση με τη δουλειά.

Ήμουν διστακτική, γνωρίζοντας ότι, αν έμπαινε κάτι δυνατό στη ζωή μου, θα έχανα τον στόχο μου. Ο Πέτρος, όμως, είναι οδοστρωτήρας.Ενέδωσα και ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στη ζωή μου, λόγω του αυθορμητισμού, του ταλέντου και της εξυπνάδας του. Μετά από τρία χρόνια σχέσης ήρθε ο γάμος. Οι γονείς μου, όταν ήρθε να με πάρει πρώτη φορά από το σπίτι, το μόνο που ρώτησαν ήταν αν είμαι καλά κι ερωτευμένη».

Το βιογραφικό της

Η Ελπίδα Νίνου γεννήθηκε στον Πειραιά από Κερκυραίους γονείς και έτσι μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούσαν η μουσική και η αγάπη για τις τέχνες. Άρχισε από πολύ μικρή να ασχολείται με τη ζωγραφική, το σχέδιο και τον χορό. Οι σπουδές της στον χορό ξεκίνησαν παράλληλα με το σχολείο, στη σχολή χορού Ρ. Γιαννιώτη – Α .Κοσκινίδου, όπου σπούδασε, με υποτροφία, κλασικό αλλά και σύγχρονο χορό.

Τελειώνοντας το σχολείο ξεκίνησε προετοιμασία για να δώσει στη Σχολή Καλών Τεχνών, γρήγορα όμως μετάνιωσε, αφού την κέρδισε ο χορός. Αποφάσισε να δώσει στην Κρατική Σχολή Χορού το 1981, και ήταν μία από τους 18 που επέτυχαν σε σύνολο 250 υποψηφίων. Κατά τα χρόνια της σχολής δεν περιορίστηκε στις σπουδές της, αλλά συμμετείχε και σε πολιτιστικούς συλλόγους, όπως η Κινηματογραφική Λέσχη και ο Εξωραϊστικός Πολιτιστικός Σύλλογος Πειραιά.

To 1984 ήταν μέσα στους εννέα που αποφοίτησαν τελικά από την Κρατική Σχολή Χορού και συνέχισε τις σπουδές της συμμετέχοντας σε σεμινάρια σύγχρονου χορού στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πάνω στις τεχνικές Martha Graham, Jose Limon, Character, Contact, jazz, flamengo, κ.ά. Είναι επίσης κάτοχος πτυχίου του συστήματος Orff, όπως και κάθε απόφοιτος της Κρατικής.

Το 1985, αμέσως μετά την αποφοίτησή της από την Κρατική Σχολή Χορού, παρακολούθησε για έναν μήνα σεμινάρια χορού στο Λονδίνο, στη Βασιλική Ακαδημία Χορού. Ξεκίνησε πλέον να ασχολείται επαγγελματικά με τον χορό, αρχικά ως καθηγήτρια, για 15 χρόνια στη σχολή από την οποία και η ίδια ξεκίνησε αλλά και σε άλλες, ενώ συμμετείχε σε διάφορες χορευτικές παραστάσεις στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Έχει διδάξει στις δραματικές σχολές Θεατρικό Εργαστήρι του Κώστα Καζάκου και στον Ίασμο του Σταύρου Δελλή. Το 1991 ξεκίνησε η συνεργασία της με τον Φωκά Ευαγγελινό, ως βοηθός του και χορεύτρια στο θέατρο, στις επιθεωρήσεις «Φιέστα κι άστα» (θέατρο Βέμπο) και «Πόθεν αίσχος» (θέατρο Παρκ) και στην τηλεόραση στα τηλεοπτικά σόου «Ciao», «Bravo» και «Bravissimo».