Επιστρέφει ρε ρόλο έκπληξη η «Ματίνα Μανταρινάκη» από το «Κωνσταντίνου & Ελένης»

Ένας νεαρός ξεναγός που σε μια άλλη ζωή ίσως να ήταν ο Διόνυσος. Μια ραδιοφωνική παραγωγός επαρχιακού σταθμού που παλιά μπορεί και να τη λέγανε Μυρρίνη. Μια παράξενη συνάντηση στο έλεος ενός μόνιμου, ανυποχώρητου καλοκαιριού στα ερείπια ενός αρχαιολογικού χώρου κάτω από έναν φαρμακερό ήλιο. Εκείνος περιμένει να χειμωνιάσει για να δροσιστεί. Εκείνη αδημονεί να ‘ρθει ο Νοέμβριος για να ζήσει τον έρωτα της ζωής της κάτω από τη βροχή. Όσο το φθινόπωρο γίνεται αφήγηση και το καλοκαίρι ανεβάζει σφυγμούς, η επιστροφή της παλιάς διαδοχής των εποχών όπως την ξέραμε γίνεται η καινούργια ουτοπία. Μια μάταιη προσδοκία. Χαμένοι στις συζητήσεις τους, η Τερέζα και ο Χρόνης υποψιάζονται πως η ανάγκη τους για δροσιά και βροχή πιθανώς να μην ικανοποιηθεί και ξεκινούν δειλά τα πρώτα βήματα της συνειδητοποίησης.

Κάθιδροι, σχεδόν ακινητοποιημένοι από την αφύσικη ζέστη, ο Χρόνης Πετμεζάς και η Τερέζα Λάλα ταξιδεύουν όλο και πιο πίσω συναντώντας τον Αριστοφάνη και τα Ονειροκριτικά του Αρτεμίδωρου, τις «4 Εποχές» του Βιβάλντι και τα χειμωνιάτικα μπλουζ της Σοφίας Βέμπο, τα «Τόσα καλοκαίρια» του Δάκη και την ξεχασμένη, άχρηστη πια μόδα των «ντεμί σεζόν» ρούχων.

MUST READ

Το παράπονο του Ελ Κααμπί – Ατάκα που θα συζητηθεί (vid)

Υποψιασμένοι και, την ίδια στιγμή, ανυποψίαστοι για το μέλλον κουβεντιάζουν, τραγουδούν ή μονολογούν ασυνάρτητα. Επιστημονικές θεωρίες, καταστροφολογικά σενάρια, αρχαίες προφητείες, νέοι χρησμοί και προσωπικές αγωνίες συνθέτουν το ιδιότυπο, αποσπασματικό λιμπρέτο της συνάντησής τους, απ’ το οποίο λείπει πάντα ένα κομμάτι – φάντασμα. Γιατί πώς να σχηματίσεις εικόνα για κάτι που δεν έχεις δει παρά μόνο νιώθεις να σ’ απειλεί;