Ξεσπά ο Κώστας Φαλελάκης για τον Μηνά Χατζησάββα: «Ξεχείλισε το ποτήρι, με ξεπέρασε»

Ο Κώστας Φαλελάκης παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Βαζαίο με αφορμή τη συμμετοχή σε νέα σειρά του ΑΝΤ1. Μεταξύ άλλων, όμως, ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για την μακρόχρονη του σχέση με τον αείμνηστο συνάδελφο του, Μηνά Χατζησάββα και ξέσπασε, εκφράζοντας τους λόγους για τους οποίους και προχώρησε στη δημοσιοποίηση της σχέσης τους.

Έχουν περάσει σχεδόν οχτώ χρόνια από τον θάνατο του Μηνά Χατζησάββα, τι θυμάσαι από αυτόν, σου λείπει;

Διαβάστε επίσης: Βαγγέλης Μαρινάκης: «Εύχομαι όλες οι ελληνικές ομάδες να περάσουν» (vid)

Ζούσαμε 25 χρόνια με τον Μηνά. Δεν το κρύψαμε ποτέ και δεν το διατυμπανίσαμε ποτέ. Η σχέση μας ήταν κοσμογονική, αυτό που έζησα μετά τον θάνατό του ήταν δύσκολο. Πολύ τρυφερός άνθρωπος και χαριτωμένος, όμορφος και ευφρόσυνος. Γίνεται να μην σου λείπει η ίδια σου η ζωή; Δεν είχα σκοπό ποτέ να μιλήσω ανοιχτά για τη σχέση μας, αλλά όταν μετά τον θάνατό του εγώ δε μπορούσα να πάρω το σώμα του, αυτό ξεχείλισε το ποτήρι… Αυτό με ξεπέρασε…

Μηνάς Χατζησάββας και Κώστας Φαλελάκης

Είναι αλήθεια ότι είχατε κάνει κοινές διαθήκες;

Ναι, με τον Μηνά είχαμε κάνει κοινές διαθήκες. Θα μπορούσαν να τις προσβάλουν οι συγγενείς πρώτου βαθμού και να διεκδικήσουν το 50%. Δεν υφίσταται όμως κάτι τέτοιο. Έχουμε εξαιρετικές σχέσεις. Κάθε καλοκαίρι μάλιστα πηγαίνω στο εξοχικό της αδερφής του Μηνά στην Εύβοια. Είναι ένα σπίτι που λάτρευε ο Μηνάς. Από εκεί πέρασε όλο το ελληνικό θέατρο. Έχουμε ζήσει μοναδικές στιγμές. Από την πρώτη μέρα που συμβιώσαμε με τον Μηνά, είχαμε κοινά οικονομικά.

Κώστας Φαλελάκης: «Ήθελα να αποκτήσω παιδί, αλλά ο Μηνάς δεν ήθελε και το σεβάστηκα»

Κώστας Φαλελάκης: Ο 59χρονος ηθοποιός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων σε κάποια προβλήματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπιζε η μητέρα του, αλλά μίλησε και την σχέση του με τον Μηνά Χατζησάββα.

«Αποφεύγω να πηγαίνω στην Κρήτη γιατί δε μου είναι ευχάριστες οι μνήμες. Οικογενειακά θέματα. Η μητέρα μου είχε μια ασθένεια ψυχική, δεν τα θυμάμαι ευχάριστα, με καταδίωκε η αίσθηση ότι “αφού η μητέρα μου γιατί όχι και εγώ”. Μπαινόβγαινε στο ψυχιατρείο, μεγαλώναμε στη γιαγιά, με συγγενείς… Έπαιξε ρόλο και η διαφορετικότητά μου. Το ότι η μαμά μου είχε μια ψυχική νόσο ήταν περισσότερο ταμπού. Συνέχεια μπαινόβγαινε στο ψυχιατρείο, ήμασταν τα παιδιά της τρελής. Έχω έναν μεγαλύτερο αδερφό και μια μικρότερη αδερφή. Η αδερφή μου ζει εκεί, έχει κι αυτή τέτοια θέματα, ζει στο ψυχιατρείο. Ο αδερφός μου ζει εδώ, στην Αθήνα. Ο πατέρας μου στάθηκε βράχος σε όλο αυτό, είναι κάτι που εκτίμησα αργότερα σε εκείνον παρά τις διαφωνίες μας. Εκτίμησα το ότι δε σκέφτηκε ποτέ να την κλείσει στο ψυχιατρείο, δε σκέφτηκε ποτέ να την αποχωριστεί. Και το τέλος του ήταν συγκινητικό γιατί στα 40 της μητέρας μου είχαμε την κηδεία του. Έφυγε από τον καημό του» εξομολογήθηκε αρχικά.