Η Άννα Μαρία Βέλλη απαντάει στον σεξισμό με χιούμορ

πόμακρη, ξινή, δήθεν, με τουπέ είναι μερικές απ’ τις λέξεις που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε μία όμορφη γυναίκα που δεν είναι όσο εξωστρεφής θα θέλαμε. Με μία λέξη: προκατάληψη. Όλοι έχουμε πέσει στην παγίδα σχηματίσουμε γνώμη για έναν άνθρωπο δίχως να τον έχουμε γνωρίσει πρώτα.

Ωστόσο, στην περίπτωση της Άννας Μαρίας Βέλλη, τέτοιοι χαρακτηρισμοί θα μπορούσαν να θεωρηθούν από χαζοί έως και εμπαθείς. Πρόκειται για μία καθημερινή κοπέλα, με άποψη και ανησυχίες και δεν χρειάστηκε να περάσει πολύ ώρα, απ’ την στιγμή που φύγαμε απ’ το γραφείο μέχρι να φτάσουμε στο House Twenty Four, για να το καταλάβω.

Η αλήθεια είναι πως αν κάποιος παρακολουθήσει το κανάλι της ‘Ami Yiami Tube’, θα συνειδητοποιήσει πως δεν είναι ο άνθρωπος που γουστάρει να είναι ‘politically correct’. Της αρέσει να καταθέτει τη γνώμη της μακριά από στερεότυπα και taboo. Άλλωστε, το ανέφερε κι η ίδια 1-2 φορές κατά τη διάρκεια της κουβέντας. ‘Αυτή είμαι και σε όποιον αρέσω’.

https://www.youtube.com/watch?v=f6qt1_SsQK4

Γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά σε πολύ νεαρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά της στη Σίφνο, όπου και παρέμεινε μέχρι τα 10. Ακολούθησε η Θεσσαλονίκη μέχρι τα 21, όταν κι αποφάσισε να κατέβει στην πρωτεύουσα για να κυνηγήσει το όνειρό της. Να γίνει ηθοποιός.

«Είχα περάσει στο Διεθνών κι Ευρωπαϊκών Σπουδών του ΠΑΜΑΚ, αλλά δεν το τελείωσα ποτέ επειδή κάθε χρόνο έδινα εξετάσεις στο Εθνικό Θεατρό. Περνούσα στη δεύτερη φάση, αλλά μετά με έκοβαν. Κάποια στιγμή είπα ‘δεν πειράζει’ και πήρα την απόφαση να κατέβω στην Αθήνα για να σπουδάσω υποκριτική σε μία ιδιωτική σχολή».

Προηγουμένως, για τρία χρόνια, απ’ τα 16 μέχρι τα 19 επέλεξε να ασχοληθεί με το μόντελινγκ προκειμένου να βγάλει ένα χαρτζιλίκι και να καλύψει κάποια απ’ τα έξοδά της.

«Δεν μου άρεσε ποτέ το μόντελινγκ, αλλά τότε είχε καλά λεφτά. Μιλάμε πάντα προ κρίσης. Το έκανα ξεκάθαρα για βιοποριστικούς λόγους. Ήταν κάτι εύκολο, το οποίο με βοηθούσε στη σχολική και φοιτητική ζωή μου».

Ηθοποιός σημαίνει 30 ευρώ σε έξι μήνες

Και ξαφνικά Youtube. Όχι ακριβώς. Η Άννα Μαρία το πάλεψε με την υποκριτική, αλλά σύντομα κατάλαβε πως τα πράγματα (και) στον συγκεκριμένο κλάδο είναι αρκετά δύσκολα. Σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούσε να καλύψει ούτε τις βασικές ανάγκες της. Όπως λέει και το γνωστό χιουμοριστικό απόφθεγμα: Ηθοποιός σημαίνει φως, νερό, τηλέφωνο… κομμένα.

«Όταν τελείωσα με τη σχολή προσπάθησα να ασχοληθώ με την υποκριτική, αλλά δεν… Συμμετείχα σε ένα μιούζικαλ, το οποίο ήταν πολύ ωραίο. Ωστόσο, σύντομα συνειδητοποίησα πως κάνοντας αυτή τη δουλειά όχι μόνο δεν μπορώ να επιβιώσω, αλλά θα αδυνατώ να καλύψω τις βασικές καθημερινές ανάγκες μου. Για να καταλάβεις, έβγαλα 30 ευρώ για έξι μήνες. Ήμασταν με ποσοστά κι ήταν πάρα πολλοί ηθοποιοί στο θίασο. Δεν ήταν παράσταση πρώτης γραμμής, όπου παίζουν και μεγάλα ονόματα, οπότε το έκανε όλο και πιο δύσκολο. Κατάλαβα πως δεν πρόκειται να ζήσω απ’ αυτό και έπρεπε κάτι να κάνω.

Πριν τελειώσω με τις σπουδές είχα αρχίσει μία συνεργασία με το Netwix, το διαδικτυακό κανάλι του ANT1. Εκεί απέκτησα μία πρώτη επαφή με τα βίντεο και σκέφτηκα ‘γιατί να μην ασχοληθώ πιο επαγγελματικά μ’ αυτό το κομμάτι;’. Δεν είχα κάτι να χάσω και θα ήταν κι ένας καλός τρόπος για να παρουσιάσω τη δουλειά μου, με απώτερο σκοπό να κάνω κάτι επαγγελματικά στο θέατρο».

Δεν ήταν αυτοσκοπός να ασχοληθώ με το Youtube. Το είδα ως χόμπι. Τελικά, πέτυχε

Κι όταν λέμε πέτυχε, το εννοούμε σε απόλυτο βαθμό, αφού η Άννα Μαρία έχει κατορθώσει να ξεπεράσει τους 180.000 subscribers, ενώ κατά μέσο όρο τα βίντεό της έχουν πάνω από 150.000-200.000 προβολές. Νούμερα εντυπωσιακά για τα ελληνικά δεδομένα, τα οποία δείχνουν και την πέραση που έχει στον κόσμο, ως αποτέλεσμα της καλής δουλειάς (της).

Τα κωμικά βίντεο αποτελούν τη ‘βιτρίνα’ του καναλιού της, με την ίδια να παραδέχεται πως «πάντα μου άρεσε να σατιρίζω καταστάσεις. Νομίζω πως δεν είμαι καθόλου σοβαρός άνθρωπος. Πλέον, πολλές φορές με σοβαρεύει η συνθήκη της δουλειάς και δεν μ’ αρέσει αυτό. Είναι στιγμές που επιστρέφω σπίτι, ύστερα απ’ τη δουλειά, και λέω στον εαυτό μου: ‘αυτή ήταν μία άσχημη ημέρα’. Γιατί θεωρώ πως, πάντα, τη ζωή μου την έπαιρνα πολύ στον χαβαλέ. Τη ζωή, όχι απλά τη δουλειά. Μ’ αρέσει πολύ το χιούμορ και λατρεύω την κωμωδία γι’ αυτό κι αποφάσισα να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο κομμάτι».

Είναι ξεκάθαρα σεξιστική η κοινωνία

Στην Ελλάδα υπάρχει μία προκατάληψη γύρω απ’ την ικανότητα που έχει μία γυναίκα να κάνει κωμικά βίντεο και γενικότερα σάτιρα. Πολλές φορές, οι αντιδράσεις, κυρίως των ανδρών, αγγίζουν ή ακόμα και ξεπερνούν τα όρια του σεξισμού.

«Δεν είναι θέμα προκατάληψης. Είναι ξεκάθαρα σεξιστική η κοινωνία», με διακόπτει. «Είναι απ’ τα πράγματα που με έχουν απασχολήσει τόσο ως γυναίκα όσο κι ως Youtuber. Δεν με ενοχλούν τα σχόλια προς το πρόσωπό μου. Με στεναχωρεί όταν αντιλαμβάνομαι το σεξιστικό στοιχείο πίσω απ’ τις απόψεις. Πλέον, υπάρχει ένας πολύ περίεργος σεξισμός. Οι άνδρες αποδέχονται τις γυναίκες, αλλά επιλέγουν να τις υποτιμούν μ’ άλλους τρόπους. Είναι, ουσιαστικά, υπόγειος σεξισμός. Κι αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο.

Δεν είμαι υπέρ του politically correct, αλλά έχω παρατηρήσει πως αστεία που κάνω στο κανάλι μου, τα οποία καυτηριάζουν τη συμπεριφορά απέναντι στη γυναίκα δέχονται τεράστιο hate, ενώ την ίδια ώρα αστεία παρόμοιου στυλ από άνδρες γίνονται αποδεκτά χωρίς επικρίσεις. Υπάρχουν γυναίκες που μου γράφουν κάτω σε σχόλια ‘πώς συμπεριφέρεσαι έτσι; είσαι κορίτσι’. Αισθάνομαι πως είμαι κοινωνικά κι όχι προσωπικά ευάλωτη. Ποτέ δεν επηρεάστηκα ως Άννα Μαρία από ένα σχόλιο. Αντίθετα, με στεναχωρούν σχόλια που υποστηρίζουν πως οι γυναίκες πρέπει να είναι ένα πράγμα. Όχι, διαφωνώ!

Μία γυναίκα μπορεί να είναι και κοκέτα και ‘χύμα’. Μπορεί να είναι ό,τι επιλέξει η ίδια. Εγώ προσπαθώ μέσα απ’ το χιούμορ να περάσω την αντίθεσή μου σ’ αυτές τις απόψεις

Στο πλαίσιο των κωμικών-χιουμοριστικών βίντεο, η Άννα Μαρία έχει δημιουργήσει την κατηγορία των ‘Food Fights’, όπου μαζί με άλλους Youtubers (κι όχι μόνο), διαγωνίζονται για το ποιος θα φάει πιο γρήγορα μία συγκεκριμένα μερίδα φαγητού. Ουσιαστικά, τα εν λόγω στυλ βίντεο έχουν γίνει σήμα κατατεθέν της.

https://www.youtube.com/watch?v=iLNn5FQwdyU

«Μπορεί να μην μου φαίνεται, αλλά είμαι ένας άνθρωπος που λατρεύει το φαγητό. Πολλοί μου λένε ότι έχω νευρική ανορεξία, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει αυτό. Μία ημέρα, λοιπόν, ενώ καθόμουν κι έτρωγα στα McDonald’s, που πηγαίνω μία φορά την εβδομάδα το λιγότερο, σκέφτηκα πως θα είχε ενδιαφέρον ένα τέτοιο περιεχόμενο στο κανάλι μου.

Είπα στον εαυτό μου ‘πώς θα τους φαινόταν να δουν ένα κορίτσι, το οποίο θεωρούν ότι έχει νευρική ανορεξία επειδή είναι έτσι ο σωματότυπός του, να τρώει και να τρώει πραγματικά πολύ’; Έτσι γεννήθηκε η ιδέα. Δεν είχα σκοπό να μιμηθώ παρόμοια βίντεο απ’ το εξωτερικό. Ήθελα να κάνω κάτι δικό μου. Κι εκεί θεωρώ πως έγκειται η επιτυχία των Food Fights».

Εκτός απ’ το Youtube, η Ami Yiami συμμετέχει και στη σατιρική εκπομπή ‘Rodeo’ του ΣΚΑΪ μαζί με τον Βαγγέλη Περρή και την Αθηναΐδα Νέγκα. Σε έναν ιδανικό κόσμο, αν έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα σε τηλεόραση και Youtube, τι θα έκανε;

«Σαφέστατα περνάω καλύτερα στο Youtube γιατί είναι δική μου δουλειά. Είμαι αφεντικό του εαυτού μου. Είναι η βασική δουλειά μου κι είναι κάτι που έχω ξεκαθαρίσει σε όλες τις υπόλοιπες συνεργασίες μου. Δηλαδή, εξήγησα εξ αρχής πως το Youtube έχει προτεραιότητα για εμένα, αφού χάρη σε αυτό κατάφερα να έχω έξτρα δουλειές.

Απλά, το θέμα είναι πως το ίδιο το Youtube και συγκεκριμένα η Google έχει αρχίσει να διώχνει τους δημιουργούς με τον τρόπο που χειρίζεται κάποια θέματα. Επομένως, αν έπρεπε, αυτή την στιγμή να διαλέξω με βάση τον βιοπορισμό, δεν ξέρω τι θα έκανα. Το πρόβλημα είναι πως στην Ελλάδα δεν μπορείς να ζήσεις μόνο απ’ το Youtube».

Ελληνικό σωματείο Youtubers

Κάπου εδώ εμφανίζονται οι χορηγοί, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις έρχονται να δώσουν τη λύση και να γεφυρώσουν το ‘χάσμα’ που υπάρχει μεταξύ των Youtubers και της Google. Πόσο εύκολο, όμως, είναι να πείσεις μία εταιρία να δώσει χρήματα σε ένα τέτοιο πρότζεκτ;

«Οι εταιρίες θέλουν πλέον να διαφημιστούν στο ίντερνετ. Αν με ρωτούσες πριν από δύο χρόνια, θα σου έλεγα πως δεν έχουν ιδέα. Τώρα -πια- επιλέγουν να διαφημιστούν σε ένα μη παραδοσιακό Μέσο, αλλά το λάθος που κάνουν είναι πως προσφέρουν ένα πολύ μικρό μέρος του μπάτζετ τους. Συνεχίζουν να βάζουν χρήματα στην τηλεόραση και στα περιοδικά, το οποίο είναι παράλογο».

Εκτός απ’ το Youtube, υπάρχουν εταιρίες που προτιμούν να διαφημίζονται σε άλλα δημοφιλή social media, όπως το Facebook, το Twitter και το Instagram, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει η Άννα Μαρία. Άλλωστε, κι οι δημιουργοί απ’ την πλευρά τους γνωρίζουν πως τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης είναι «το Α και το Ω. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να προωθήσουμε τη δουλειά μας. Εμείς δεν έχουμε το μπάτζετ για να διαφημιστούμε, όπως έχουν τα media. Επομένως, είναι ο μόνος τρόπος να γνωστοποιήσω πως έβγαλα βίντεο, αλλά και να παρουσιάσω τον εαυτό μου.

Προσωπικά, ασχολούμαι πολύ με τα social media. Είναι δύσκολο, λόγω της καθημερινότητας, να είσαι συνεπής. Ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει αυτό. Θεωρεί πως απλά ανεβάζουμε μία φωτογραφία κι αυτό είναι μόνο. Δεν ισχύει. Ειδικά αν είναι χορηγούμενη μία ανάρτηση, είναι πιο δύσκολο απ’ ό,τι φαντάζεσαι».

Είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο γιατί μπορεί να έχω μία πάρα πολύ άσχημη ημέρα, αλλά δεν γίνεται να παρουσιάζω μία στεναχωρημένη περσόνα. Δεν τους αφορούν τα προσωπικά μου

Προφανώς και τα προσωπικά ενός Youtuber δεν αφορούν τον κόσμο. Ωστόσο, μία απ’ τις συχνότερες ερωτήσεις προς την Άννα Μαρία αφορά την ονομασία του καναλιού της. Αλήθεια, πώς προέκυψε το Ami Yiami (Tube);

«Απ’ το Άννα Μαρία. Οι κολλητές μου, στο λύκειο, με φώναζαν Ami, χρησιμοποιώντας τα αρχικά του ονόματός μου. Τα είχαμε φτιάξει όλες εν συντομία τα ονόματά μας και θέλαμε να κάνουμε ομοιοκαταληξία. Οπότε, το Ami Yiami ήταν κάτι που ήταν ‘νόστιμο’, ενώ παράλληλα έκανε κι ομοιοκαταληξία».

Πού (το) πάει το Youtube;

Είναι απ’ τις Youtubers που έχουν ενεργή συμμετοχή στο community, επομένως η άποψή της για την ποιότητα του του ελληνικού Youtube έχει τη σημασία της.

«Θεωρώ πως δεν υπάρχει παρθενογένεση. Όλοι αντιγράφουμε απ’ όλους. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Το θέμα είναι να καταφέρεις να βάλεις στοιχεία της προσωπικότητάς σου μέσα στο βίντεο. Δεν πρέπει να μιμείσαι τους άλλους. Οφείλεις να λειτουργείς ως ξεχωριστή προσωπικότητα.

Δηλαδή, αν ένα παιδάκι αρχίσει αύριο το Youtube κι επιλέξει να κάνει τα Food Fights με τον τρόπο που τα κάνω εγώ, τότε δεν θα έχει μέλλον. Aν, όμως, πάρει την ιδέα και την πάει ένα βήμα παρακάτω, τότε σίγουρα θα αποκτήσει υποστηρικτές».

Προσωπικά, θεωρώ πως οι εταιρίες δεν μας σέβονται, επειδή δεν έχουμε καταφέρει να ακολουθήσουμε μία κοινή γραμμή σε ό,τι αφορά στις απαιτήσεις μας

«Καλό θα ήταν να συσπειρωθούμε και να πούμε, για παράδειγμα, πως δεν πέφτουμε κάτω απ’ αυτά τα χρήματα. Ο καθένας είναι ανεξάρτητος επαγγελματίας, αλλά καλό θα ήταν να υπάρχει μία συνεργασία σ’ αυτό τον τομέα. Να έχουμε, δηλαδή, τη λογική ενός σωματείου.

Επίσης, θα πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί στη συμπεριφορά μας επειδή επηρεάζουμε κόσμο. It’s a big deal. Δεν εννοώ να είμαστε politically correct. Είμαι υπέρ της κριτικής γιατί πιστεύω πως είναι μία απ’ τις βασικές αρχές του ανθρώπου. Απλώς, δεν χρειάζεται να γίνεται μεγάλος ντόρος. Μπορεί ένα βίντεο να μου αρέσει κι ένα άλλο όχι. Δεν έγινε κάτι.

Κι εγώ δεν μπορώ να αρέσω σε όλους και το θεωρώ απολύτως λογικό. Θεωρώ, επομένως, πως η κοινότητα του ελληνικού Youtube είναι καλή. Ο λόγος που πιστεύω πως άλλοι θα σου έχουν πει πως δεν είναι τόσο καλή έχει να κάνει με το γεγονός πως το βλέπουν λίγο πιο σοβαρά απ’ ό,τι πρέπει».

Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συζήτηση, με ενδιέφερε να μάθω τα μελλοντικά σχέδιά της. Αφού χαμογέλασε, εξέφρασε το προβληματισμό της για το πού βαδίζει το Youtube, αλλά κι η ίδια ως δημιουργός. Το σίγουρο είναι πως κάποια στιγμή θα ήθελε να γίνει αγρότισσα.

«Δεν έχω σκεφτεί ποιο θα είναι το επόμενο βήμα μου επειδή το Youtube εξελίσσεται τόσο γρήγορα, με αποτέλεσμα να μην ξέρω που πάει ακριβώς. Νομίζω πως απλά το ακολουθώ. Θεωρώ πως θα ήταν καλό ένας άνθρωπος να δουλεύει μέχρι κάποια ηλικία και μετά να χαίρεται τους κόπους μίας ζωής. Αυτή είναι η λογική μου. Θα ήθελα, λοιπόν, κάποια στιγμή να σταματήσω να δουλεύω και να πάω κάπου να αρμέγω αγελάδες.

Μ’ αρέσει η δουλειά, αλλά αν μπορούσα να μην δουλεύω, δεν θα δούλευα (γέλια). Αν γνώριζα το μέλλον του Youtube στην Ελλάδα μπορεί να μην ήμουν ούτε στην τηλεόραση, ούτε στο ραδιόφωνο. Το σίγουρο είναι πως θέλω να συνεχίσω να εξελίσσομαι. Θέλω να πάρω μία καλύτερη κάμερα, ένα καλύτερο μικρόφωνο και να παρουσιάζω ακόμα καλύτερο περιεχόμενο. Δεν βιάζομαι. One step at a time».

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

πηγή:oneman.gr