Η εξομολόγηση της Φωτεινής Ντεμίρη – «Τρέμω όταν μιλάω γι’ αυτό»

Παντρεμένη με τον αγαπημένο επίσης ηθοποιό, Χάρη Γρηγορόπουλο. Πώς είναι να ζουν δυο ηθοποιοί στο ίδιο σπίτι;

Εμάς μας αρέσει, μας ξεκουράζει το ότι είμαστε και οι δύο ηθοποιοί. Βοηθάμε ο ένας τον άλλον σε όλα και δεν το βλέπουμε ανταγωνιστικά. Χαιρόμαστε ο ένας με την επιτυχία του άλλου. Δεν το βλέπουμε ατομικά, αλλά οικογενειακά. Παρόλο που συχνά έχουμε πολλές διαφωνίες και τσακωνόμαστε, όπως συμβαίνει σε όλα τα σπίτια.

Πολλά χρόνια παντρεμένοι. Υπάρχει μυστικό;

Δεν υπάρχει μυστικό, ούτε είμαστε το τέλειο ζευγάρι. Θέλω μόνο να πω, πως για να είναι δύο άνθρωποι μαζί για κάμποσα χρόνια, δεν είναι ο έρωτας αυτός που τους κρατάει, αλλά η αγάπη και ο σεβασμός. Ο έρωτας έρχεται και παρέρχεται. Πρέπει να σέβεσαι τον άλλον, να τον εκτιμάς και να τον αγαπάς.

Πως γνωριστήκατε με το σύζυγό σας;

Γνωριστήκαμε στη σχολή και αρχικά γίναμε φίλοι. Μας ένωσε η τέχνη. Η αγάπη για τη μουσική και το θέατρο. Εκείνος έκανε το πρώτο βήμα για να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω η σχέση μας, καθώς εγώ από τη φύση μου δεν είμαι κυνηγός.

Υπάρχει κάτι που δεν θα του συγχωρούσατε;

Νομίζω ότι μπορώ να συγχωρήσω, σχεδόν τα πάντα με το μυαλό μου. Δεν ξέρω όμως η καρδιά αν συγχωρεί. Δεν ξέρω αν η καρδιά πληγωθεί, κατά πόσο μπορεί να ξεπεράσει ορισμένα πράγματα. Αυτό θέλει αρκετή δουλειά με το μέσα μας.

Σαν μαμά πώς είστε;

Είμαι υπερπροστατευτική, δυστυχώς. Αυτό είναι ένα πράγμα που το παλεύω πολύ και το δουλεύω, καθώς δεν ωφελεί κανέναν. Τα παιδιά μου σαφώς είναι η άμεση προτεραιότητά μου. Ακόμα κι όταν είμαι απομακρυσμένη από αυτά, συμβαίνει για κάποιο λόγο. Τα μάτια μου και η προσοχή μου είναι στραμμένη στα παιδιά μου.

Ο γιος σας ακολουθεί τα επαγγελματικά σας βήματα;

Ναι, σπουδάζει υποκριτική. Βρίσκεται στο τρίτο έτος της σχολής του Ωδείου Αθηνών. Είναι μία πάρα πολύ δύσκολη και καλή σχολή. Είμαι περήφανη γι’ αυτόν, γιατί πραγματικά παλεύει μόνος του και βλέπω πόσο αγαπάει αυτή τη δουλειά. Εγώ τον βοήθησα απλώς να το εκφράσει.

Έχετε δηλώσει πως έχετε δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση σε νεαρή ηλικία. Τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια, θα κάνατε κάτι διαφορετικά;

Ήμουν δεκαεννιά χρονών. Πάρα πολύ δύσκολο. Ακόμα και σήμερα όταν το ανακαλώ στην μνήμη μου, τρέμω. Μετά από τόσα χρόνια. Ακούω που λένε κάποιοι γιατί τώρα και γιατί δεν το είπαμε τότε. Δεν μπορεί κανείς να ξέρει πώς αισθάνεται ο άλλος κι αν έχει τη δύναμη να ανοίξει το στόμα του να μιλήσει. Εγώ τρέμω όταν μιλάω γι’ αυτό. Φαντάσου ότι εμένα δεν με βίασαν και νιώθω έτσι. Δεν ξέρω τι συμβαίνει και υπάρχει τόση βία. Είναι άντρες αυτοί; Είναι άντρες αυτοί που διαφωνούν με τις γυναίκες τους και τις σκοτώνουνε; Είναι υπάνθρωποι. Βρίσκεις την αδύναμη και την χτυπάς;

Σας δημιούργησε φοβίες αυτό το γεγονός;

Αναζητούσα πάντα την ασφάλεια, δεν υπήρξα τολμηρή. Ήμουν μαζεμένη. Φρόντισα με κάθε τρόπο να μην ξανά βρεθώ σε τέτοια κατάσταση. Είχα τα μάτια μου δεκατέσσερα. Ήμουν πολύ υποψιασμένη.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Πηγή: nassosblog.gr