Εκτός εαυτού η Παναγιώτα Βλαντή – «Νευριάζω και νιώθω απαίσια όταν…»

Σε πρόσφατη συνέντευξη της η Παναγιώτα Βλαντή στο Enjoy και τη δημοσιογράφο Μαρία Ανδρέου και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε με λόγο αιχμηρό στις καταγγελίες που αφορούν τον θεατρικό χώρο, τον χρόνο που αυτές ήρθαν στο φως και το πλήθος των γυναικοκτονιών.

Μέσα στο 2021 ήρθε και η κάθαρση στο θέατρο μέσα από το κίνημα #MeToo… Αν και όσα ακολούθησαν με τις δολοφονίες γυναικών μέσα στο καλοκαίρι, που ήρθαν μαζεμένες στην επικαιρότητα, μας έκαναν να προβληματιστούμε διπλά και τριπλά.
Δεν ξέρω αν πρόκειται για συμπτώσεις και τυχαία περιστατικά. Σίγουρα οι κοινωνιολόγοι και οι ψυχολόγοι θα ερευνήσουν σε βάθος πόσο επηρέασε ο εγκλεισμός μας την έξαρση της βίας και του θυμού. Πόσο επηρέασε η καραντίνα την εδραίωση των κακών συμπεριφορών μέσα στο σπίτι, αφού δεν υπήρχε η διαφυγή. Από την άλλη μεριά ήρθαν στην επιφάνεια όλα τα κακώς κείμενα της ελληνικής πατριαρχικής κοινωνίας. Οι γιαγάδες μας, ακόμη και οι μανάδες μας, έκαναν τεράστια υπομονή απέναντι στους άνδρες τους. Αλλά από τον δύστροπο άνδρα και τον αυταρχικό μέχρι αυτόν που χειροδικεί και κακοποιεί υπάρχει μια απόσταση. Ωστόσο, και πάλι υπάρχει χειραγώγηση. Τα θύματα πιστεύουν πάντα ότι φταίνε εκείνα που ο σύντροφος τους τα χτύπησε και προκάλεσαν την οργή του. Αυτό προέρχεται από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Οι σίτες πρέπει να καταρρεύσουν.

Να απογυμνωθεί το φίδι. Ο φόβος κάνει τις γυναίκες να μη μιλούν. Προσκαλώ την κάθε γυναίκα που έχει πέσει θύμα βίας από έκαναν βαθιά νοσηρό, κακό, άρρωστο, κομπλεξικό σύντροφο να έρθει να με βρει στο καμαρίνι του θεάτρου μου και εγώ θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να τη βοηθήσω. Ακόμη και ένας ξένος και ένας άγνωστος άνθρωπος μπορεί να τους σταθεί, αρκεί να μιλήσουν. Για μένα η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση πρέπει να ήταν μάθημα στο σχολείο. Αν ήταν μάθημα στο σχολείο δεν θα υπήρχε ούτε ενοχή ούτε ντροπή. Χαίρομαι που έσπασε το απόστημα στο θέατρο, για τις νέες γενιές κυρίως, που θα αντικρίσουν ένα πιο φωτεινό θέατρο.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Πολλοί λένε «μα γιατί μίλησαν αυτές οι γυναίκες τώρα; Γιατί δεν το έκαναν τότε που δέχθηκαν την παρενόχληση, τη βία, τη λεκτική ή τη σωματική»;
Νευριάζω και νιώθω απαίσια όταν ακούω αυτή την ερώτηση. Κατά βάση ντρέπομαι. Γιατί τώρα; Γιατί τώρα μπόρεσαν να εκφραστούν. Ξέρετε κάποιες κοπέλες δεν θα μπορέσουν και ποτέ να πουν «α, αυτός ξέρετε με βίασε και είναι ο τάδε». Έχουν μέσα τους και φόβο και ντροπή και νιώθουν ότι δεν γίνεται, κάτι θα έκαναν και αυτές και θα τους προκάλεσαν. Μήπως έφτιαξαν σε κάτι… Αυτό τους κατρατρώει. Όποια γυναίκα αισθανθεί ότι θέλει να μιλήσει να έρθει να με βρει. Θα είναι ασφαλής. Αυτό μόνο μπορώ να πω.