Άννα Καλαϊτζίδου, είναι μια πορνοστάρ ένα σύμβολο αθωότητας;

Είναι μια σουρεαλιστική ταινία φτιαγμένη για να γίνει cult. Είναι μια ταινία ενηλικίωσης για τα παιδιά που έπαιζαν Atari. Είναι ένα road film. Είναι ένα κλείσιμο ματιού στην χαμένη αθωότητά μας.

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπαβέλλας έπλασε ένα «χειροποίητο», αναλογικό κινηματογραφικό κοκτέιλ με αναρχικό χιούμορ κι αγνό σινεφίλ πνεύμα. Είναι ένα κυνήγι της χαμένης ανεμελιάς. Αυτό είναι «Η Αναζήτηση της Λώρα Ντουράντ».

Ο Μάκης Παπαδημητρίου και ο Μιχάλης Σαράντης ψάχνουν την απάντηση σε όλα τους τα αναπάντητα γιατί και πιστεύουν ότι θα την βρουν στο πρόσωπό της Αννας Καλαϊτζίδου. Σε ένα κουλό ταξίδι συναντούν τον Δάνη Κατρανίδη, την Υβόννη Μαλτέζου και τον Αλέξανδρο Λογοθέτη. Μέχρι τα μισά της ταινίας αναρωτιέσαι τι βλέπεις, και μέχρι να τελειώσει η ταινία δεν σε νοιάζει πια. Έχεις μπει στον κόσμο τους.

Υπόθεση

Ο Αντώνης Τιτσάνης και ο Χρήστος Φερτάκης είναι δύο φίλοι που συγκατοικούν σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα. Άνεργοι και πλήρως αποκομμένοι από τον κοινωνικό τους περίγυρο τα βγάζουν πέρα όπως μπορούν, με τα ελάχιστα έσοδα από τις μικροδουλειές που κάνουν ή με τα χρήματα από το ταμείο ανεργίας που εισπράττει ο Χρήστος.

​

Τους δυο ήρωες ενώνει ο κοινός, πλατωνικός έρωτας που μοιράζονται για την Λώρα Ντουράντ, μια μυθική πορνοστάρ της δεκαετίας του ’90, τα ίχνη της οποίας έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς.

Όταν τα πράγματα στη ζωή τους πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, οι φίλοι αποφασίζουν να πάνε κόντρα στην τύχη τους και παίρνουν τη μεγάλη απόφαση να ξεκινήσουν την αναζήτηση της χαμένης Λώρα.

Έτσι λοιπόν θα εισέλθουν σε μια ροκ εν ρολ Οδύσσεια όπου κυριαρχούν Λωτοφάγοι, Κύκλωπες και Πηνελόπες, όπου τα κινηματογραφικά στερεότυπα (από το προπολεμικό sci-fi και το Γουέστερν μέχρι το Φιλμ Νουάρ) και η άφθονη μουσική (από τη Ρέγκε και το Πανκ μέχρι το Ρεμπέτικο) θα ενσωματωθούν στην ίδια την ιστορία, και θα οδηγήσουν την πλοκή σε απρόσμενα… Ομηρικά μονοπάτια.

Εμείς βρήκαμε την Λώρα Ντουράντ και την ρωτήσαμε πολλά. Κυρίως, αν είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο. Η υπέροχη Άννα Καλαϊτζίδου μετά τα «Μήλα» μας μιλά για τη νέα της ταινία.

Η Λώρα Ντουράντ υπάρχει;

«Φαντάζομαι πως υπάρχει και πως είναι και τυχερή. Αν σκεφτούμε τι συμβαίνει σε πολλά κορίτσια που βρίσκονται μπλεγμένα σε καταστάσεις που δεν φαίνεται να έχουν την επιλογή να ξεφύγουν, η Λώρα μας θυμίζει ένα λίγο πιο ρομαντικό παρελθόν από έναν ελαφρώς πιο αθώο κόσμο».

Πώς σας προτάθηκε ο ρόλος αυτός;

«Έκανα ένα κάστινγκ για την ταινία «Μήλα» και ο Σταύρος Ράπτης, εξαίρετος συνεργάτης, μου ζήτησε να δώσει το τηλέφωνο μου στον Δημήτρη Μπαβέλα. Βρεθήκαμε στην πλατεία Βαρνάβα όπως καταλαβαίνετε όλα πήγαν καλά…»

Πόσο σουρεαλιστική έγινε η μετα-πανδημική ζωή μας που βλέποντας την ταινία μας φαίνονται όλα κάπως φυσιολογικά;

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΜΑΣ ΣΤΟ ΦΟΥ.ΜΠΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως η ζωή μας τα τελευταία δύο χρόνια έχει αλλάξει τραγικά. Βλέποντας την ταινία αισθάνομαι νοσταλγία και αισθάνομαι σαν έχουνε περάσει πολύ περισσότερα χρόνια από τότε που μπορούσαμε να θεωρούμε προβλήματα κάποια πολύ απλούστερα πράγματα».

Είναι μια πορνοστάρ ένα σύμβολο αθωότητας για τους δύο πρωταγωνιστές;

«Ναι, είναι ένα σύμβολο αθωότητας κυρίως γιατί συνδέεται με την δική τους αθωότητα. Συνδέεται με την εποχή που εκείνη ανακάλυπταν την σεξουαλικότητά τους ως νέοι οπότε στο πρόσωπο της προφανώς έβλεπαν ένα πραγματικό έρωτα και όχι την πραγματικότητα».

Το φετινό καλοκαίρι γέμισαν τα θερινά με κόσμο που παρακολουθεί ελληνικό κινηματογράφο. Γνωρίζει- ξανά- μια άνθιση το σινεμά των Ελλήνων δημιουργών;

«Νομίζω πως ο κόσμος είχε λαχταρήσει πάρα πολύ να βρεθεί ξανά σε μία αίθουσα κινηματογράφου πόσο μάλλον θερινή και θεωρώ πολύ φυσιολογικό το ότι έχει τρέξει να δει μία ταινία φέτος το καλοκαίρι. Τώρα, αν αυτό σηματοδοτεί και την άνθηση του ελληνικού σινεμά, δυστυχώς, δεν μπορώ να το ξέρω. Ελπίζω πάντως το ενδιαφέρον του κόσμου να παραμείνει για τις ελληνικές παραγωγές, όπως ελπίζω και οι ελληνικές παραγωγές να καταφέρνουν να κινούν με μεγαλύτερο ενδιαφέρον το ενδιαφέρον του κοινού».

Σας έλειψε το θέατρο κατά τη διάρκεια της καραντίνας;

«Συνειδητοποίησα τώρα ότι μου έλειψε πολύ το να βλέπω θέατρο κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Αποπειράθηκα μια δυο φορές να δω live streaming αλλά μπορώ να πω ότι δεν ευχαριστήθηκα καθόλου. Δεν μπορώ να το συγκρίνω με την κανονική εμπειρία του θεάτρου».

Έχετε ένα κοινό που σας ακολουθεί από το Αμόρε στο Πόρτα, όταν με το Έτερος Εγώ σας γνώρισε ένα πιο μαζικό κοινό σας σταμάτησαν στο δρόμο ποτέ;

«Αυτό που φαίνεται πάντα περίεργο με τις ταινίες είναι ότι η δική μας η συμμετοχή των ηθοποιών, με την στιγμή που θα την δει το κοινό απέχει τουλάχιστον ένα χρόνο. Σε αυτό το διάστημα συνήθως εγώ έχω προλάβει να αλλάξω τα μαλλιά μου ή κάποιο χαρακτηριστικό μου οπότε σχεδόν ποτέ δε βρίσκομαι στην ίδια φάση με αυτή που ήμουνα στην ταινία. Για να απαντήσω στην ερώτηση όχι δεν  με  έχει σταματήσει κανένας στο δρόμο μετά το εταίρος εγώ ίσως γιατί δεν  με αναγνώρισε».

Έχετε δει b-movies;

«Δυστυχώς, δεν έχω δει πολλά bmovies. Θυμάμαι σαν παιδάκι σε φιλικά σπίτια των γονιών μου να βλέπουμε βιντεοκασέτες του 80 και κάποιες αμερικανικές αλλά δεν έχω καθαρές αναμνήσεις. Είναι -δυστυχώς- ένα είδος στο οποίο δεν έχω εντρυφήσει».

Ποιο είναι το πιο αστείο περιστατικό που θυμάστε από τη διάρκεια των γυρισμάτων;

«Το πιο διασκεδαστικό κομμάτι για μένα κατά την δημιουργία της ταινίας ήταν το κομμάτι των μεταμορφώσεων. το ότι μπόρεσα να δω τον εαυτό μου σε πάρα πολλές version και σε αρκετές εποχές. Σαν περιστατικό τώρα αυτό που θυμάμαι αρκετά αστείο ήταν ο χορός που κάναμε με το Μάκη Παπαδημητρίου σε τρία τετραγωνικά ένα ιδιότυπο ανορθόδοξο τάνγκο».

Πηγή:Provocateur