Ο Αλέξανδρος Μαραγκός έκανε μια ταινία για την Αθήνα που σαρώνει στα social media (pics)

Να λοιπόν που επιτέλους γίνεται viral ένα βίντεο που δεν είναι προσβλητικό, απλά χιουμοριστικό, φτηνό ή αηδιαστικό, αλλά κάτι όμορφο και αμιγώς καλλιτεχνικό.   Το τελευταίο εικοσιτετράωρο, η ταινία μικρού μήκους του Αλέξανδρου Μαραγκού «City of Athens – A Portrait of a Changing Metropolis» σπάει όλα τα κοντέρ στα social media.

Το πανέμορφο πεντάλεπτο ομάζ στην Αθήνα λαμβάνει εξαιρετικά σχόλια, καθώς όλοι μιλούν για ένα οπτικό ποίημα που αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο το αστικό τοπίο, την ομορφιά και τις δυνατότητες μιας πόλης που δεν συνηθίζουμε να βλέπουμε με συμπάθεια.    Θελήσαμε να μάθουμε περισσότερα για το πρότζεκτ και τον (υψηλό) βαθμό δυσκολίας του, γι’ αυτό θέσαμε μερικές ερωτήσεις στον φωτογράφο και κινηματογραφιστή Αλέξανδρο.

— Η Αθήνα είναι μια μεγαλούπολη με μη συμβατικό skyline, χωρίς ουρανοξύστες, στην οποία δεσπόζει ο βράχος της Ακρόπολης. Εκτός από αυτό το μνημείο, ποια θεωρείς, από την έρευνά σου, ότι είναι τα βασικά στοιχεία που ορίζουν τον ορίζοντά της;

Η Αθήνα εξαιτίας του ισχύοντος οικοδομικού κανονισμού έχει ένα αρκετά flat skyline όπου φυσικά κυριαρχεί η εμβληματική εικόνα του βράχου της Ακρόπολης. Όλα όμως είναι θέμα προοπτικής και ανάλογα με το πού βρίσκεσαι αλλάζει και η εικόνα της πόλης.   Ανεβαίνοντας στον λόφο του Λυκαβηττού και κοιτώντας βορειοανατολικά προς το Χαλάνδρι, βλέπεις ένα διαφορετικό skyline που περιλαμβάνει το Hilton, τον Πύργο Αθηνών, το ξενοδοχείο President, το μέγαρο της ΓΑΔΑ, τον Πύργο Απόλλων και στο βάθος το Atrina Center και το μέγαρο του OTE στο Μαρούσι. Και η αντίθετη όμως προοπτική είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.   Ένα από τα σημεία που πήρα λήψεις για την ταινία ήταν η οροφή του Πύργου Απόλλων στην Πανόρμου και η θέα της πόλης κοιτώντας προς τον βορρά είναι εξαιρετική.

— Θα μας αποκαλύψεις μερικές τεχνικές λεπτομέρειες αυτού του δύσκολου εγχειρήματος; Από πόσα διαφορετικά σημεία έχουν γίνει οι λήψεις; Πόσα hyperlapses και timelapses έκανες συνολικά; Πόσες ώρες υλικού είχες στα χέρια σου πριν αρχίσεις να το μοντάρεις; Πόσο καιρό σου πήρε συνολικά να το ολοκληρώσεις;

Ποιος ήταν ο εξοπλισμός (κάμερες, drones) που χρησιμοποίησες; Η ιδέα ήταν να χρησιμοποιήσω την τεχνική hyperlapse με έναν λεπτό και διακριτικό τρόπο ώστε η κίνηση της κάμερας να προσομοιώνει με μεγάλα και αργά dolly shots, tracking shots, η ακόμα και με πλάνα από ελικόπτερο. Αυτό επιτρέπει στον θεατή να παρατηρήσει καλύτερα αυτό που του δείχνεις, να προσέξει λεπτομέρειες που δεν έχει ξαναδεί και στην προκειμένη περίπτωση να βυθιστεί στα πλάνα της πόλης.   Δεν θα σε κουράσω με λεπτομέρειες για το τι χρειάζεται για να συμβεί αυτό, θα σου πω μόνο ότι είναι μια εξαιρετικά χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία. Το αποτέλεσμα βέβαια σε αποζημιώνει.

Θέλοντας να δείξω το αστικό τοπίο της Αθήνας πήγα στα τέσσερα βουνά που περιβάλλουν την πρωτεύουσα. Τον Υμηττό στα ανατολικά, την Πάρνηθα στα βόρεια, την Πεντέλη στα βορειοανατολικά και το Αιγάλεω στα δυτικά. Επίσης ο λόφος του Λυκαβηττού στο κέντρο της πόλης δίνει πάντα πολύ ενδιαφέρον υλικό.

Εκτός από τα βουνά χρησιμοποίησα αρκετές στέγες σε διάφορα ψηλά κτίρια γύρω από την πόλη. Επέλεξα νύχτες με καθαρή ατμόσφαιρα, καλή ορατότητα και χαμηλά σύννεφα, καθώς το φως πόλης κάνει bounce στα σύννεφα και αυτά με την σειρά τους φωτίζουν την πόλη από κάτω.   Η φωτογράφιση κράτησε 90 ημέρες ενώ παράλληλα έκανα και το μοντάζ. Πήρα συνολικά 60.000 λήψεις που μεταφράζονται σε 200 πλάνα.

Στο τελικό μοντάζ, θέλοντας να σφίξω την ταινία, κατέληξα να χρησιμοποιήσω, αν δεν κάνω λάθος, τα 110 από αυτά.   Όσο για τον εξοπλισμό χρησιμοποίησα την Canon 5DmkIII με διάφορους φακούς της σειράς L κυρίως στα 200mm και 400mm ώστε να γίνει πιο αντιληπτή η κίνηση των backgrounds πίσω από τα foregrounds. Drone δεν χρησιμοποίησα καθόλου.

— Γιατί αποφάσισες να ενθέσεις και κάποια κοντινά σε συγκεκριμένα σημεία ιστορικής σημασίας της πόλης, κάπου στη μέση της ταινίας, σαν «διάλειμμα», και όχι να παραμείνεις μόνο στις πανοραμικές λήψεις;

Μια πόλη δεν ορίζεται μόνο από το παρόν της, ορίζεται και από την ιστορία και το παρελθόν της. Εξάλλου το πιο όμορφο σημείο του κέντρου είναι η Αθηναϊκή νεοκλασική τριλογία της Πανεπιστημίου: Ακαδημία Αθηνών – Πανεπιστήμιο – Εθνική Βιβλιοθήκη.   Σε ένα αφιερωματικό φιλμ για την Αθήνα δεν θα μπορούσαν να λείψουν αυτά τα σημεία. Θα ήταν προσβλητικό για την πόλη. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για την Ακρόπολη.   Πολλοί θεωρούν λανθασμένα τον Παρθενώνα ως κλισέ φωτογραφικό θέμα. Ένα μέρος που συγκεντρώνει τον θαυμασμό του πλανήτη και εκατομμύρια άνθρωποι ταξιδεύουν από την άλλη άκρη του κόσμου για να το δουν, απέχει πολύ από την λέξη κλισέ.

— Η μουσική έχει πρωτεύοντα ρόλο στην ταινία, αφού η εναλλαγή των πλάνων στο μοντάζ είναι σαν να ακολουθεί μια ιδιότυπη χορογραφία. Πώς κατέληξες σε αυτή;

Συνηθίζω να μοντάρω πάνω στη μουσική κι όταν πρόκειται για hyperlapse η timelapse, τη χρησιμοποιώ ως οδηγό για τον ρυθμό και το visual storytelling.   Για την ακρίβεια η μουσική είναι αυτή που δίνει το συναίσθημα και όχι η εικόνα. Αν για παράδειγμα κάνεις mute την ταινία θα δεις ότι τα πλάνα από μόνα τους δεν έχουν κανένα αντίκτυπο πάνω σου.   Προσπαθώ να δίνω ιδιαίτερη σημασία στον μουσική και στην προκειμένη περίπτωση ο ήχος του Tony Anderson ταίριαζε απόλυτα στην εικόνα. Πρώτα κατέληξα στη μουσική και μετά ξεκίνησα την φωτογράφιση.   Με βοηθάει ιδιαίτερα αυτό. Τη στιγμή που παίρνω τις λήψεις ακούω ταυτόχρονα το κομμάτι και ουσιαστικά γίνεται ένα προ-μοντάζ στο μυαλό μου.

— Ο υπότιτλος της ταινίας σου είναι «πορτρέτο μιας μητρόπολης που αλλάζει». Πώς συνοψίζεις τις αλλαγές που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην Αθήνα;

Η Αθήνα είναι μια μητρόπολη που παρά την οικονομική κρίση συνεχίζει να αναπτύσσεται και να επεκτείνεται διαρκώς. Οι ρυθμοί ανάπτυξης φυσικά έχουν πέσει αλλά η εικόνα της πρωτεύουσας σε αρκετά σημεία έχει βελτιωθεί αισθητά.   Το ενδιαφέρον είναι ότι τα πιο εντυπωσιακά και σύγχρονα κτίρια όπως για παράδειγμα το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και το κτίριο της Anangel Maritime Services ακριβώς δίπλα, κατασκευάστηκαν εν μέσω της κρίσης.   Η Αθήνα είναι σαν όλες τις μεγαλουπόλεις. Έχει την όμορφη και την άσχημη πλευρά της. Σημασία έχει με τι μάτια αποφασίζεις να την κοιτάς και τι μπορείς να κάνεις για να την καλυτερεύσεις.

MUST READ

«Ντου» Καρυπίδη σε Τσαγκαράκη

Πηγή: www.lifo.gr