Ράκος η Βάσω Γουλιελμάκη : «Προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου»

Η ηθοποιός έχασε την αγαπημένη της μητέρα και με μια μακροσκελή ανάρτησή της στο instagram γνωστοποίησε την απώλειά της, εκφράζοντας  λόγια από καρδιάς για τη γυναίκα που την έφερε στη ζωή.

«Η μέρα που φοβόμουν έφτασε. Πάντα έκλαιγα στη σκέψη ότι θα σε χάσω. Ο παππούς σου σήκωσε “μπαιϊράκι στους Τούρκους είχε καΐκια. O πατέρας σου είχε δυο μπακάλικα, καπετάνισσα σε φώναζαν. Σου άρεσε αυτή η ιστορία να τη λες, σου άρεσε να γελάς, να χορεύεις, να ράβεις, να πλέκεις, να κεντάς, να μαγειρεύεις, να γράφεις μαντινάδες! Απέκτησες 9 παιδιά . Όλος ο κόσμος σου τα παιδιά σου! Τα εγγόνια σου, τα δισέγγονα σου, τα τρισέγγοννα σου! Όλος ο κόσμος σου γεμάτος αγάπη, τιμιότητα, υπομονή, θυσία!

Όλη σου η ζωή να συμπάσχεις, να συμμερίζεσαι, να προσφέρεις, να συγχωρείς. Πάντα ατημέλητη αλλά πάντα πεντακάθαρη. Δούλευες και δεν είχες χρόνο να φροντίσεις τον εαυτό σου ή μάλλον δεν ήξερες τι είναι αυτό, όπως δεν ήξερες τι θα πει κακία, φθόνος, εκδίκηση, ζήλια, συμφέρον, το μόνο που ήξερες ήταν να φροντίζεις εμάς και όποιον είχε ανάγκη.

Έδειχνες πάντα μεγαλύτερη και σε περνούσαν για τη γιαγιά μου. Θυμάμαι τη χαρά σου έδινα όταν απαντούσα – δεν είναι γιαγιά μου καλέ, μαμά μου είναι! Ποτέ δεν σήκωσες το χέρι σου να μας χτυπήσεις, ποτέ δεν ύψωσες τη φωνή σου να μας φωνάξεις ακόμα κι όταν σε στεναχωρούσαμε δεν είδα τα μάτια σου να δακρύζουν μπροστά μας, περήφανη, αγέρωχη, Λεβέντισα, μας κατσάδιαζες γλυκά που δεν ποτίσαμε τα λουλουδάκια σου κι έπιανες το λάστιχο αργά το βράδυ αφού δούλευες από το πρωί να ρίξεις νερό και να μιλήσεις στα δεκάδες τενεκεδάκια σου που είχες μετατρέψει σε γλάστρες με πανσέδες και Βασιλικούς.

Μέχρι το τέλος νοιαζόσουν για τα παιδιά σου!. προίκισες εμάς, τα εγγόνια σου, τα δισέγγονα σου! Έκλαιγες κρυφά για τα παιδιά που αναγκάστηκες να αφήσεις πίσω σου και ζητούσες συγχώρεση αν άθελα σου είχες κάποιο στεναχωρήσει. Δεν ήθελες κανένα να αισθάνεται αδικημένο! όσες φορές σε ρώτησα ποιο αγαπάς περισσότερο μου απαντούσες-όλα σας αγαπώ το ίδιο ,όπως τα δάκτυλα των χεριών μου, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα.

-Δεν ποθαίνω έλεγες αν δεν σας τακτοποιήσω και το πίστεψα, νόμιζα θα νικούσες το θάνατο τόσο δυνατή ήσουν, τόσο Συρματένια ήσουν όπως το όνομα σου Συρμαλένια, που είχα ξεχάσει ότι ήσουν άνθρωπος. Όπως το είχες ξεχάσει και εσύ! Ζούσες μόνο για μας!

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

-Μόνο αγάπη να έχετε μας έλεγες μα τα πλούτη τα έχει ο θεός! Το πολύ φως της αγάπης σου θα μας συντροφεύει για πάντα! καλό ταξίδι μανούλα μας».