Το ποδοσφαιρικό πρότζεκτ του Ολυμπιακού και η εγχώρια αντι-ποδοσφαιρική μιζέρια

Ο Ολυμπιακός 45. Ολοι οι άλλοι μαζί, 39. Μια απλή αριθμητική πράξη, καταδεικνύει το επίτευγμα. Διότι οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Τα πρωταθλήματα είναι πολλά. Είναι η δεύτερη φύση του συλλόγου. Αυτή που τον οδηγεί να είναι πάντα ανταγωνιστικός, απαιτητικός, κυριαρχικός. Και να αναδύεται ακόμη και μετά από κακές στιγμές/εποχές. Στα 95 χρόνια της ιστορίας του ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει σχεδόν το 50% των τιτλων που διεκδίκηση. Στη 10ετία Μαρινάκη, έχει κερδίσει το 80% (8/10). Αλλά, ακριβώς λόγω αυτής της ακραία απαιτητικής φύσης, ήδη το μυαλό είναι στα επόμενα. Στους επόμενους μεγάλους στόχους. Σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Σε μια σεζόν που διαρκεί περισσότερο από έναν χρόνο, και τραυματισμοί υπήρξαν πολλοί και απώλειες προήλθαν από το μεταγραφικό πάρε-δώσε. Ο Φορτούνης, ο Σισέ, ο Σουντανί έχασαν από «μισή» σεζόν. Ο Χριστοδουλόπουλος σχεδόν δεν αγωνίστηκε καθόλου. Ο Ποντένσε τέλη Γενάρη ζήτησε να μετακομίσει στην Premier League. Ο Πέδρο Μαρτίνς όμως και το ρόστερ, απέδειξαν πως ο Ολυμπιακός είχε όλες τις απαντήσεις. Με αποκορύφωμα αυτό που συμβαίνει από τον Φλεβάρη και μετά. Μια βελτιωμένη έκδοση, σε κάθε εκδοχή της. Μια 2ετία που φαίνεται σε κάθε παιχνίδι η σημασία της. Μια διετία που αποδεικνύει ότι ο Ολυμπιακός επένδυσε στο ποδόσφαιρο και εξελίχθηκε σε ποδοσφαιρικός «χαμαιλέοντας», για να βρει το μονοπάτι της επιτυχίας. Ένα μονοπάτι γεμάτο εμπόδια. Αλλά και πραγματικό ποδόσφαιρο, από την πλευρά του.

Το ποδοσφαιρικό πρότζεκτ του Ολυμπιακού, δεν έχει ταίρι στη σύγχρονη ιστορία συνολικά του σπορ στη χώρα μας. Τα αποτελέσματα φαίνονται και στις νίκες και στους τίτλους, αλλά κυρίως στα πρόσωπα. Και τη βελτίωση. Τσιμίκας, Καμαρά, Μπουχαλάκης, Μασούρας κάνουν φέτος τη σεζόν της καριέρας τους. Ο Γκιγιέρμε και ο Σα μεγάλωσαν ακόμη περισσότερο την επιρροή τους στο σύνολο. Και ο «ισχυρός κορμός» που ήδη υπήρχε, έγινε αδιαμφισβήτητα η βάση της επιτυχίας.

Ο Μαρτίνς, από την πρώτη στιγμή θέλησε ο δικός του Ολυμπιακός να έχει ένα αγωνιστικό στιλ. Να ακολουθεί μια συγκεκριμένη φιλοσοφία. Ο φετινός Ολυμπιακός, που προσφέρει ποδόσφαιρο ακραίες ποιότητας, την ίδια ώρα διαθέτει μια από τις καλύτερες άμυνες στην Ευρώπη. Με 64-12 γκολ ενεργητικό/παθητικό στην αήττητη πορεία του στη Super League. Και ως γνωστόν οι επιθέσεις… κόβουν εισιτήρια στα σπορ. Οι άμυνες όμως είναι εκείνες που κατακτούν τίτλους. Με «γερόλυκους» του ποδοσφαίρου, που κατάλαβαν το πρότζεκτ, και αποφάσισαν ότι είναι η ευκαιρία της… δεύτερης καριέρας του. Ο Ματιέ Βαλμπουενά είναι δεύτερος σε ολόκληρη την Ευρώπη με 24 ασίστ. Ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί δεύτερος –μετά τον Λάγιος Ντέταρι- στη λίστα «ξένων» του Ολυμπιακού με ζητούμενο την μεγαλύτερη συγκομιδή γκολ (27) σε μια σεζόν.

Ο Ολυμπιακός είναι στην καλύτερη κατάσταση από όλους. Δείγμα της ποιότητας δουλειάς που γίνεται στο Ρέντη. Ήδη μετρά πέντε νίκες στα πλέι οφ, πήρε το πρωτάθλημα, προκρίθηκε στον τελικό του Κυπέλλου και οι νίκες του άνοιξαν τον δρόμο για το νταμπλ, αλλά και την Ευρώπη.

Λεπτομέρεια με τεράστια σημασία για τη συγκέντρωση, την προσπάθεια και το κλίμα στα αποδυτήρια. Ο Ολυμπιακός και φέτος βρίσκεται κόντρα σε όλους. Επιχειρεί εντός των συνόρων σε ένα περιβάλλον τοξικό, με διαιτητές-καμικάζι, την ΕΠΟ σε ρόλο εχθρού και με τη Super League βυθισμένοι σε σκάνδαλα, όπως αυτό της πολυιδιοκτησίας. Όλα αυτά έγιναν κόλλα για τον Ολυμπιακό. Ολοι συσπειρώθηκαν γύρω από την ιδέα, «κόντρα σε όλους και όλα». Και βάζοντας στην αιχμή του δόρατος το πραγματικό ποδόσφαιρο, τα αποτελέσματα σόκαραν τους αντιπάλους του. Και τώρα, στόχος είναι να σοκάρουν και την Ευρώπη. Κάνοντας κάτι… ιστορικό στο Europa League. Και αφήνοντας την εγχώρια μιζέρια μακριά από την κουβέντα…

Μιζέρια που επιβεβαιώθηκε και από την επιλογή της Ριζούπολης ως έδρα του τελικού του Κυπέλλου. Μια επιλογή που γίνεται από ανθρώπους που δεν έχουν καμία διάθεση να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Μια επιλογή που δεν νοιάζεται για την υγεία των ποδοσφαιριστών, που θα κληθούν να παίξουν σε ένα γήπεδο ακατάλληλο για τέτοιου είδους ποδοσφαιρικά event. Αλλά στο ποδόσφαιρο της ΕΠΟ και των εξαρτήσεων, σημασία δεν έχει η υγεία των ποδοσφαιριστών. Σημασία έχει να γίνει το χατίρι των αφεντάδων.

Προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον η τοποθέτηση διαφόρων από πλευράς ΑΕΚ, αναφορικά με την επιλογή της Ριζούπολης. Για ποιον λόγο η ΑΕΚ θέλει να παίξει στο συγκεκριμένο γήπεδο; Πώς είναι δυνατόν να μην συμφωνεί να μην διεξαχθεί ο τελικός σε ένα γήπεδο που μπορεί να προκαλέσει κίνδυνο για τους ποδοσφαιριστές της; Για την υγεία τους. Ποια θα ήταν η διαφορά να γίνει ένα ματς στο Περιστέρι, στη Νέα Σμύρνη ή όπου αλλού, όπου ο αγωνιστικός χώρος δεν θα αποτελούσε παγίδα για τους ποδοσφαιριστές; Ας εξηγήσει η ΑΕΚ γιατί θέλει να γίνει το ματς στη Ριζούπολη και αποφάσισε επ’ αυτού. Ο Ολυμπιακός πήρε θέση για το θέμα. Η ΑΕΚ απλώς επιβεβαιώνει τις πραγματικές προθέσεις της.

ΥΓ. Είναι πάγια άποψη του υπογράφοντος ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να ασχολείται με το Κύπελλο με συγκεκριμένο τρόπο. Από την αρχή της χρονιάς πρέπει να παίζουν οι ποδοσφαιριστές που βρίσκονται από τη «θέση» 15 και πίσω στην άτυπη επετηρίδα του ρόστερ. Να παίζουν όσοι πρέπει να πάρουν παιχνίδια. Πόσο μάλλον σε μια διοργάνωση που είναι υπό την εποπτεία της συγκεκριμένης Ομοσπονδίας. Νομίζω ότι μετά την ακατανόητη και επικίνδυνη απόφαση της ΕΠΟ για τον φετινό τελικό, όποιος είχε κάποια αμφιβολία περί των προθέσεων, κατάλαβε…