Δεν αισθάνθηκα άνετα με το αντεθνικό περιεχόμενο του πανό που σήκωσαν οι γαύροι για τον Ζουράρι, όταν όμως μετατρέπεις το στούντιο σε κερκίδα, τα θέλει ο πισινός σου.
Ο εκλιπών πλέον Τζίμης Πανούσης ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, ολόκληρη η καλλιτεχνική του διάσταση ήταν μοναδική, από τη ροκ πλευρά του μέχρι τη σάτιρα που έκανε. Ήταν αυθεντικά ανατρεπτικός και αγνός, τη μεγαλύτερη χοντράδα να έλεγε δεν επρόκειτο να τον παρεξηγήσει κανείς, γιατί απλά ήταν ο Τζίμης Πανούσης.
Στην αντιπέρα όχθη ο Γιώργος Νταλάρας, εξαιρετικός ερμηνευτής μεν, έχω την εντύπωση όμως πως όλοι διακρίνουμε στη συμπεριφορά του υποκρισία, δηθενιά κι εγωπάθεια. Κάθε άνθρωπος λοιπόν είναι ένας μοναδικός χαρακτήρας όπως και το δακτυλικό του αποτύπωμα, ένας αποκλειστικός πομπός συμπεριφορών, άρα και δέκτης. Αντίστοιχες λοιπόν θα ήταν και οι αντιδράσεις τους σε περίπτωση που βρίσκονταν στην θέση του «θύματος», αν αποκαλούσες τον Τζίμη «γελοίο» όχι μόνο δε θα σε παρεξηγούσε αλλά το πιθανότερο είναι πως θα σε σιγοντάριζε, αυτοσαρκαζόμενος.
Αν πεις του Νταλάρα «δεν τραγούδησες καλά», θα πάρει επιτόπου το 100 για να σε συλλάβει και θα απευθυνθεί στο Θωμαιδη για να σου στείλει εξώδικο, υποβάλλοντας μήνυση, αγωγή, με μάρτυρα τον Μικ Τζάκερ που θα εξυμνεί την προσφορά του στο πεντάγραμμο.
Ο Αντώνης Νικοπολίδης και ο Μπρους Γκρόμπελαρ ήταν αμφότεροι τερματοφύλακες, ο πρώτος είχε την εικόνα ενός νορμάλ ανθρώπου ο δεύτερος ήταν κάτι μεταξύ καφενείου και τρελοκομείου. Τον Νικοπολίδη μπορείς εύκολα να τον φανταστείς να φοράει πυτζάμα, σκούφο και να κάνει την προσευχή του πριν πέσει για ύπνο, ακόμα πιο εύκολα τον Γκρόμπελαρ να πουλάει προστασία σε μπαρ, να μπεκρουλιάζει ή να συμμετέχει σε τηλεπαιγνίδι.
ΟΚ συμφωνώ πως η ζωή είναι απρόβλεπτη και ουδείς είναι σε θέση να προγνωρίζει τις συνέπειες έτσι και σου στρίψει η βίδα, ποιος μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να γίνει ο Τσάρτας μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης ή ο Καραγκούνης με το Σαραβάκο να φτιάξουν heavy metal συγκρότημα; Μιλάμε όμως για αυτό που βγάζουν προς προς τα έξω ως προσωπικότητες, το οποίο σε όσους εκτίθενται δημοσίως δε γίνεται να κρυφτεί πίσω από μακιγιάζ…
Είναι αυτό ακριβώς που θα σε σοκάρει αν ακούσεις κάποια από τις παραπάνω ειδήσεις, για τον ίδιο λόγο που δε θα σε εντυπωσιάσει ιδιαίτερα αν δεις στις ειδήσεις πως ο Χιγκίτα συνελήφθη την ώρα που σνιφάριζε… Υπ’ αυτήν την έννοια λοιπόν, απορώ πως γίνεται κάποιος να παίρνει τοις μετρητοίς τα κατά καιρούς λεγόμενα του Ζουράρι και να τα σχολιάζει στα σοβαρά. Είναι ξεκάθαρο πως ο άνθρωπος το κάνει επί τούτου, θέλει να προκαλέσει ντόρο γύρω από τον εαυτό του, ίσως πίνει και κανά ποτηράκι πέραν του ορίου, με συνέπεια να αμολάει ότι του κατέβει στο κεφάλι, σε μια μορφή αποτυχημένου Αρχαιοελληνικού τρολ.
Το ποιοι γίνεται να παίρνουν σοβαρά του Ζουράρι, εννοείται πως δεν αφορά τα ΜΜΕ που ο σχολιασμός της επικαιρότητας είναι κομμάτι της δουλειάς τους, ούτε τους φιλάθλους-οπαδούς που όντας πιο θερμόαιμοι εκ των πραγμάτων είναι περισσότερο αντιδραστικοί. Δεν αισθάνθηκα και πολύ άνετα είναι η αλήθεια με το αντεθνικό περιεχόμενο του πανό που σήκωσαν οι γαύροι για πάρτη του, όταν όμως τους αφιερώνεις συνθήματα σε τηλεοπτική εκπομπή τα θέλει ο πισινός σου, σα να προκαλείς να σε μπινελικιάσουν.
Εσύ ξεκίνησες τη φάση μετατρέποντας το στούντιο σε κερκίδα, οι άλλοι απλώς το συνέχισαν στο ρυθμό που εσύ έδωσες, το ίδιο θα κάναμε όλοι… Εκείνο που δε μπορώ να καταλάβω είναι ο λόγος που απάντησε ο Καρυπίδης, να άφηνε κάποιος πολιτικός ή παράγοντας αιχμές για την πορεία της ομάδας του, να έλεγε κάτι που αφορούσε την εταιρία κάποιο υπονοούμενο για ένα αποτέλεσμα τέλος πάντων, ν΄αποδεχτώ πλήρως πως πρέπει να λάβει επίσημη απάντηση, Το να αναπαράγεις ένα σύνθημα ή να ξεστομίσεις κάτι 100% γηπεδικού περιεχομένου, από που κι ως που να αφορά τον πρόεδρο της ομάδας;
Μήπως απάντησε ο Μαρινάκης στα βουντού-βουντού; Όχι βέβαια, στο επίπεδο του Ζουράρι θα έπεφτε κι ακόμα παρακάτω… Σα να λέμε ότι γράφω κάτι στη στήλη μου για τον Παναθηναικό, να απαντά σχετικά ο υπεύθυνος του γραφείου τύπου της πράσινης ΠΑΕ «ποιος τον γ@μ@ει τον Δούκα» και καπάκι να βγάζει to.10 ανακοίνωση! Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
Το λογικό θα ήταν να ανεβάσω ένα κείμενο με τη δική ανταπάντηση, άντε να έκανα και χαβαλέ με τους φίλους μου, το ζήτημα όμως θα παρέμενε σε αυτό το πλαίσιο, δε μπορούσε να πάει παραπάνω. Στο κάτω κάτω της γραφής, η μοναδική απάντηση που αρμόζει στο ρητορικό ερώτημα «ποιος γ@μ@ει τον Άρη;» είναι το όνομα του εραστή ή κάποια ιατρική γνωμάτευση πως παραμένει παρθένος.
ΥΓ. Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι με την ευκαιρία, ο Ζουραρις δεν είναι ΠΑΟΚ, δηλώνει ΠΑΟΚ, έχει διαφορά. ΠΑΟΚ είναι αυτός που πηγαίνει στο γήπεδο, βλέπει τους αγώνες στην τηλεόραση αν δε μπορεί, συμμετέχει στις χαρές και στις λύπες, επηρεάζεται έστω και κατά ένα βαθμό η καθημερινότητά του.
Αμφιβάλλω αν ο Ζουράρις ήξερε που πέφτει η Τούμπα μέχρι να ασχοληθεί με την πολιτική ίσως, ο ΠΑΟΚ για εκείνον αποτελεί αφορμή για να κάνει αισθητή την παρουσία του και μόνο, όπως ακριβώς επικαλείται κάπου κάπου τον Θουκυδίδη. Κατά καιρούς δηλώσεις του του τύπου «η ομάδα πρέπει να πέσει στη Δ εθνική» δε θα έβγαιναν από το στόμα κανονικού ΠΑΟΚτσή.