Απόλαυση στην Ελλάδα, απόλαυση και στην Αγγλία. Ο Ολυμπιακός στην επιστροφή του εκεί που ανήκει, η Λίβερπουλ μετά από 30 ολόκληρα χρόνια πρωταθλήτρια. Και οι δύο με εμφατικό τρόπο σε μια πορεία με κοινά στοιχεία αναγκάζοντας τους αντιπάλους να υποκλιθούν
Στην Αγγλία σέβονται το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είναι πάνω από όλα, επενδύουν στο ποδόσφαιρο και όχι στους… βλαχοδήμαρχους της Αγγλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Στην Αγγλία οι πρωταθλητές είναι πρωταθλητές, δεν αμφισβητούνται από «μηχανές λάσπης» των αντιπάλων. Υποδέχονται με χειροκρότημα τον πρωταθλητή, του δίνουν συγχαρητήρια, τον αποθεώνουν.
Στην Ελλάδα βασιλεύει το παραποδόσφαιρο. Στην εποχή της… εξυγίανσης σε απόλυτο βαθμό. Ο Ολυμπιακός έπρεπε με κάποιο τρόπο να νικηθεί (έτσι νόμιζαν…) και επειδή στο γήπεδο ήταν αδύνατο η τρόικα επένδυσε στη λάσπη. Πέτυχε απλά για λίγο να τον σταματήσει, το ποδόσφαιρο όμως στο τέλος επικρατεί.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει παραδοχή πρωταθλητή, μας έλεγαν και έγραφαν για τα… κλεμμένα αυτοί που ήταν 20-30 βαθμούς πίσω στην βαθμολογία, αυτοί που είχαν δεκαετίες να δουν τίτλους, αυτοί που πλήρωσαν ένα νταμπλ 100 εκατομμύρια ευρώ και μετά διέλυσαν (και ακόμη διαλυμένοι είναι), αυτοί που πήραν πρωτάθλημα (το τρίτο της ιστορίας τους) με πολυιδιοκτησία και… Αλέξη Τσίπρα «στράικερ».
Ακόμη και αυτοί όμως φέτος σύρθηκαν στην παραδοχή της ανωτερότητας του Ολυμπιακού. Η σιωπή τους άλλωστε μετά από τις συνεχόμενες ήττες είναι η μεγαλύτερη παραδοχή. Όχι πως παίζει καμιά σημασία, όμως είναι ακόμη πιο ωραίο στο πιο γλυκό και αντρίκειο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού να βλέπεις τους απέναντι να λουφάζουν.
Η αντιμετώπιση είναι και η μεγάλη διαφορά Ολυμπιακού και Λίβερπουλ. Αλλά αυτό είναι θέμα κουλτούρας, ξέχωρα από τα «εξυγιαντικά» ήθη και έθιμα.
Το κοινό στοιχείο είναι ο εμφατικός τρόπος με τον οποίο επέστρεψαν στην θέση που τους αξίζει Ολυμπιακός και Λίβερπουλ.
Η Λίβερπουλ έβαλε τέλος σε μια κατάρα τριών δεκαετιών με την ομαδάρα του Γιούργκεν Κλοπ να σαρώνει τα πάντα στο δρόμο της. Μια πραγματικά σπουδαία ομάδα που απολαμβάνεις να την παρακολουθείς. Μια ομάδα έτοιμη για να κυριαρχήσει για χρόνια (και) στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Η Λίβερπουλ δεν πήρε απλά τον φετινό τίτλο, ξέφυγε πολύ συνολικά από όλες τις υπόλοιπες ομάδες, με πρώτη βεβαίως την Σίτι που θα αποτελέσει ξανά του χρόνου τον βασικό της αντίπαλο.
Με σπουδαίο προπονητή, ομάδα φτιαγμένη με υπομονή και επιμονή. Με αντοχή στο ξεκίνημα, τις δυσκολίες, τις αποτυχίες. Με πίστη στο πλάνο γύρω από τον εξαιρετικό προπονητή Γιούργκεν Κλοπ. Η επιβράβευση τεράστια. Θέαμα και επιτυχίες μαζί. Το ιδανικό δίδυμο στο ποδόσφαιρο.
Στην ίδια λογική και στον Ολυμπιακό. Επένδυσε στο ποδόσφαιρο κόντρα στην… εξυγιαντική λογική. Ως ευρωπαϊκή ομάδα που είναι πήγε κόντρα στα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τους άφησε όλους… γραμμένους και πήρε τον δρόμο του. Μοναχικός, δύσκολος αλλά με αποφασιστικότητα, επιμονή και πίστη στην επιτυχία. Άντεξε στους κραδασμούς, στα «μπλόκα» που του έστησαν, τις ατυχίες, τις δύσκολες βραδιές.
Πίστεψε σε ένα σπουδαίο προπονητή, τον Πέδρο Μαρτίνς και δικαιώθηκε απόλυτα. Ο Ολυμπιακός της φετινής σεζόν είναι απολαυστικός, όπως τον ονειρεύονταν αυτοί που τον αγαπούν. Το πρωτάθλημα έρχεται και μαθηματικά, στο κύπελλο απομένει η ΑΕΚ για να αποκτηθεί και υπάρχει και το μεγάλο όνειρο της Ευρώπης με την ρεβάνς της Γουλβς.
Απόλαυση στην Ελλάδα, απόλαυση στην Αγγλία. Όλα στο κόκκινο από δύο ομάδες που επένδυσαν στο ποδόσφαιρο, ακολούθησαν πιστά το πλάνο τους και δικαιώθηκαν. Και είναι ακόμη στην αρχή και οι δύο!