Tο πιστεύει. Όπως το πίστευε το 2010…

«Θα τα πούμε όταν προκριθούμε στο Europa League». Η ατάκα «ανήκει» στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Ειπώθηκε λίγο μετά την πρόκριση του Ολυμπιακού επί του ΠΑΟΚ στον τελικό του Κυπέλλου. Με αυτόν τον τρόπο ο διοικητικός ηγέτης των Πειραιωτών επέλεξε ευγενικά και με χαμόγελο να αρνηθεί να κάνει δηλώσεις για τη μεγάλη νίκη της ομάδας του και τη συνέχιση του δρόμου προς την κατάκτηση του νταμπλ.

Ο Ολυμπιακός νίκησε τον ΠΑΟΚ όπως αναμενόταν σε έναν κλειστό ημιτελικό. Δύσκολα, αγχωτικά. Αλλά και με επίδειξη ανωτερότητας και ποιότητας. Την ποιότητα του Φορτούνη, που άλλαξε τη ροή και την εικόνα του αγώνα. Την ποιότητα του σαρωτικού Καμαρά. Του Γκιγιέρμε, του Σεμέδο, του Μπα και φυσικά του Ζοσέ Σα. Που επανήλθε στα γνωστά στάνταρ απόδοσης. Δίνοντας… μισή πρόκριση με τη μεγάλη απόκρουση στην κεφαλιά του Βαρέλα στο 83′.

Ο Ολυμπιακός συνεχίζει. Και στο Κύπελλο. Και στο Πρωτάθλημα. Και στο Europa League. Συνεχίζει να γράφει ιστορία. Συνεχίζει να αποδεικνύει ότι το «κόντρα σε όλους και όλα», δεν σε βγάζει ηττημένο, όταν έχεις δουλέψει σωστά. Όταν έχεις φτιάξει αξιοζήλευτη ομάδα, που έμαθε να νικάει ακόμη και εκείνους που ήθελαν με το ζόρι να την υποτάξουν. Ποτέ ξανά, καμία ομάδα, δεν ισοπέδωσε το σύστημα όπως το έκανε ο Ολυμπιακός. Το ποδόσφαιρο νίκησε το παρασκήνιο, τις μεθοδεύσεις, τους διαιτητές-κομάντο, ακόμη και τις βρομιές στον καταρτισμό του προγράμματος!

Λίγες ημέρες μετά την επέτειο των 10 χρόνων από την ημέρα που ο Βαγγέλης Μαρινάκης πήρε στα χέρια του τον Ολυμπιακό, οι Ερυθρόλευκοι βιώνουν τις σημαντικότερες στιγμές της 10ετίας. Με την αναδρομή στο τι πραγματικά συνέβαινε στον Ολυμπιακό του 2010, να προκαλεί αίσθηση. Και απορίες, αναφορικά με το τι θα είχε συμβεί εάν ο νυν μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού δεν είχε κάνει το μεγάλο βήμα.

Ο Ολυμπιακός του 2010 δεν ήταν ο Ολυμπιακός του 2020. Δεν πλησίαζε καν. Το πλάνο της διοίκησης ήταν σαφές: Μείωση του μπάτζετ μεγαλύτερη του 50%, Αλέκος Αλεξανδρής προπονητής (σ.σ. οι αντιδράσεις έφεραν στην Πλατεία Αλεξάνδρας τον Εβαλντ Λίνεν), 4-5 μεταγραφές ξένων και προώθηση των παιδιών της ακαδημίας (Νικλητσιώτης, Σοϊλέδης, Βασιλόγιαννης, Κατσικογιάννης κλπ).

Ο Ολυμπιακός του 2010 πλησίαζε περισσότερο σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις ομάδων σε ελεύθερη πτώση. Ηταν η ΑΕΚ του υποβιβασμού στη Γ’ Εθνική. Ηταν ο Παναθηναϊκός της «παύσης πληρωμών». Τα χρέη ξεπερνούσαν τα 50 εκατομμύρια. Η ομάδα δεν είχε την παραμικρή αγωνιστική περιουσία. Το ρόστερ δεν είχε την ποιότητα και το βάθος να κοντράρει τον Παναθηναϊκό της «πολυμετοχικότητας» και το βρόμικο ποδοσφαιρικό παρασκήνιο που την ακολουθούσε.

Δεν είναι υπερβολή. Είναι η πραγματικότητα. Ο Ολυμπιακός του 2010 θα μπορούσε να έχει τη μοίρα του Παναθηναϊκού ή της ΑΕΚ. Είτε να έχει καταστραφεί οικονομικά και να έχει διαλυθεί αγωνιστικά, είτε να ζούσε καταστάσεις πρωτοφανείς. Ανήκουστες για τον σύλλογο.

Ο Μαρινάκης άλλαξε επίπεδο τον Ολυμπιακό, όχι μόνο επειδή έφερε καλούς ποδοσφαιριστές και προπονητές. Ούτε επειδή έβαλε πάνω από 100.000.000 ευρώ από την τσέπη του στον σύλλογο, για να καλυφθούν τα χρέη και να δημιουργηθεί ομάδα πρωταθλητισμού.

Ο λόγος που ο Ολυμπιακός της εποχής Μαρινάκη πέτυχε, είναι γιατί ο πληρώνων και αποφασίζων, είχε όραμα, πλάνο, υπομονή, αλλά και διάθεση να κοιτάξει μακριά. Πέρα από τα ελληνικά σύνορα.

Η διοίκηση Μαρινάκη βρήκε ένα πολύ καλό προπονητικό κέντρο στο Ρέντη. Επένδυσε πάνω από 40.000.000 ευρώ και το έκανε προπονητικό κέντρο παγκοσμίου επιπέδου, πρότυπο σε διεθνές επίπεδο. Βρήκε ένα άκρως ποδοσφαιρικό γήπεδο. Ξόδεψε πάνω από 15.000.000 €, με αποτέλεσμα 16 χρόνια μετά την ανέγερσή του, το Γεώργιος Καραϊσκάκης» να είναι πιο… καινούργιο, πιο λειτουργικό, πιο σύγχρονο από την ημέρα της ανέγερσής του!

Σε αυτά τα 10 χρόνια οι Ερυθρόλευκοι κυριάρχησαν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κατέκτησαν 7 πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα, δημιούργησαν μοναδικά ρεκόρ και βρίσκονται μία ανάσα από την κατάκτηση του 45ου τίτλου στην ιστορία τους. Κόντρα σε ένα σύστημα με γερές δομές, που είχε και έχει σκοπό να τον εμποδίζει. Με κάθε τρόπο.

Ο Ολυμπιακός εξελίχθηκε σε μόνιμο μέλος της Ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, πέτυχε σπουδαίες νίκες και προκρίσεις σε Champions League και Europa League και έχει μπροστά του τη μεγάλη πρόκληση του επαναληπτικού με τη Γουλβς.

Η δεκαετία του Βαγγέλη Μαρινάκη, σημαδεύτηκε από σπουδαία έργα, που αποτελούν περιουσία του Ολυμπιακού, από στορικές συνεργασίες, από «αλληλεγγύη» και αδιάκοπη προσφορά στην Κοινωνία και τον συνάνθρωπο. Κυρίως, όμως, σημαδεύτηκε από τρέλα. Ατελείωτη, παράλογη, εκτός πραγματικότητας. Διότι μόνος ένας τρελός θα «έμπλεκε» με τον Ολυμπιακό του 2010. Ενας ρομαντικός θα πήγαινε κόντρα στη χειρότερη κρίση. Ενας «άρρωστος» οπαδός. Ενας ονειροπόλος, που το είχε όνειρο ζωής. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι σαφές ότι ποτέ δεν επεδίωξε ποτέ να γίνει αρεστός. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ότι στις φλέβες του, ρέει Ολυμπιακός…

Οπως, λοιπόν, το καλοκαίρι του 2010 πίστευε ότι θα αλλάξει επίπεδο τον Ολυμπιακό, 10 χρόνια μετά, πιστεύει (και το δείχνει) ότι η ομάδα του, είναι ικανή για κάτι μεγάλο. Πολύ μεγάλο.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

ΥΓ. Είναι εντυπωσιακό πώς κάποιοι προσπαθούν να αλλοιώσουν την πραγματικότητα. Ο Κάιπερς κάνει νόημα σε Φορτούνη, Ελ Καντουρί να μπουν στο γήπεδο. Και οι δύο μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο. Ο παίκτης του ΠΑΟΚ… χαλαρά. Ο «Φόρτου» περιμένει λίγο και μετά τρέχει. Κλέβει την μπάλα απολύτως νομότυπα και από εκεί προκύπτει το 2-0.