Ο Ιούνης επιβεβαιώνει τα αυτονόητα. Με τις νίκες να «αυγατίζουν» αλλά την ατζέντα να παραμένει διαφορετική.
Κανένα νέο. Όπως τα αφήσαμε το βράδυ της Κυριακής με Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 3-0. Έτσι και απόψε με Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 2-0. Όπως συμβαίνει γενικώς από τη στιγμή που η μπάλα επέστρεψε στο χορτάρι.
Μια ομάδα-εξαίρεση με διάθεση, ταλέντο, ποιότητα και έναν ικανότατο προπονητή στον πάγκο του που αντιδρά στις ασκήσεις του πίνακα λες και έχει το λυσάρι πλάι στη σάκα του.
Και ο… εγχώριος ανταγωνισμός-κανόνας που απλά δεν μπορεί να ακολουθήσει. Μετεξεταστέος.
Απόψε ο Αμπέλ τα έκανε όλα σωστά πριν από το ματς, τηρουμένων των συνθηκών. Και τρίτο χαφ πρόσθεσε στον άξονα και τον ταλαντούχο Τζόλη εμπιστεύτηκε για να βάλει δύσκολα στον Τσιμίκα. Απόλυτα εύστοχος για να κρατήσει τα γκέμια του ματς.
Η βραδιά όμως κρίθηκε στην απάντηση του Μαρτίνς. Με Φορτούνη και Ραντζέλοβιτς ως τα μισά του δρόμου. Πρώτα η μετατροπή σε 4-2-3-1, και μετά την ανάπαυλα στο περσινό 4-4-2 με το «7» πίσω από τον σέντερ φορ. Άλλαξε ο ρυθμός. Άλλαξε ο τρόπος με τον οποίο ο Ολυμπιακός άρχισε να διεκδικεί το εισιτήριο για τον τελικό.
Επιστροφή στο περσινό play book. Την κατάλληλη στιγμή.
O Αμπέλ λύγισε πρώτος, με τις τρεις αλλαγές που θα είχαν λογική αν το matrix έλεγε 82΄και όχι 62΄. Η άμυνα του κράτησε τρία λεπτά περισσότερα, ως το γκολ του Μασούρα. Από το 1-0 και πέρα δεν υπήρχαν απορίες. Ούτε για το νικητή, ούτε για τον ηττημένο.
Ο ΠΑΟΚ άντεξε μια διετία στο Φάληρο, πετυχαίνοντας γκολ πρώτος. Στο σενάριο «κυνηγάω στο σκορ» πιθανότατα δεν είχε απάντηση το 2018 ή και το ΄19. Πολλώ δε μάλλον στην παρακμή, Ιούνης του ΄20.
Η μοναδική απειλή ήρθε από μια «στημένη» μπάλα: Το έβγαλε ο Σα.
Οι απειλές για τον Πασχαλάκη σχημάτισαν έναν μικρό εφιάλτη για τον διεθνή πορτιέρο που με τη σειρά του τηρουμένων των συνθηκών τα πήγε καλά. Τι να κάνει όμως στο 85΄όταν ο Καμαρά έβαλε «πέμπτη» και παρέσυρε όποιον βρήκε στο διάβα του για το 2-0 κλειδώνοντας το παιχνίδι.
Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ μέχρι τον Φλεβάρη μονομάχησαν. Από τότε έπαιξαν τέσσερις φορές. Οι Ερυθρόλευκοι νίκησαν τις τρεις και έχασαν σε ένα ματς στη γεμάτη Τούμπα που θα το θυμόμαστε μόνο για το ντεμπούτο του 17άχρονου πορτιέρο Τζολάκη. Τρία από τα τέσσερα ματς έγιναν στη Θεσσαλονίκη. Η ζυγαριά όχι μόνο πλάγιασε, άλλα έσπασε από το «βάρος» της διαφοράς.
Η ομάδα του Μαρτίνς που πέρσι τα έχασε όλα στη λεπτομέρεια, φέτος είναι έτοιμη να τα κατακτήσει όλα σε μια ιστορία που μοιάζει μάλλον με απονομή δικαιοσύνης.
Πήρε το πρωτάθλημα. Είναι μια νίκη μακριά από το νταμπλ. Έχει πάντα τον ανοιχτό λογαριασμό της Ευρώπης.
Ο Ολυμπιακός στέκεται σε ύψωμα. Έτοιμος να τα πάρει όλα, κόντρα σε όλους. Οι άλλοι ψάχνουν τρόπο για να κάνουν εκλογές στην ΕΠΟ και την Παρασκευή να κουβεντιάσουν για αναδιάρθρωση της Σούπερ Λιγκ.