Απολαμβάνοντας ότι έφτιαξες…

Η αποψινή βραδιά «ξεκλειδώνει» στο time out. Ακριβώς στα μισά του πρώτου μέρους.

Εκεί που μάλλον… αγριεμένος ο Πέδρο Μαρτίνς υπενθυμίζει στον Μαντί Καμαρά και τον Γιώργο Μασούρα γιατί νύχτες σαν αυτή, κρατούν τη θέση τους στην εντεκάδα του Ολυμπιακός 2020.

Δεν περιμένει από εκείνους, ούτε δημιουργία, ούτε εκτέλεση και ας το παράκαναν εκ του αποτελέσματος και οι δύο. Την aggressive εκδοχή τους είναι που λατρεύει.

Την επιθετική τους άμυνα που δίνει άλλες δυνατότητες στο transition.

Στο 27΄ο Καμαρά κλέβει μπάλα και πορτοφόλι από τον Δεληζήση. Δευτερόλεπτα αργότερα κάνει το ίδιο ο Μασούρας ανοίγοντας την τέλεια αντεπίθεση. Ο Ελ Αραμπί που δέχεται τη πάσα, σηκώνει το κεφάλι και βλέπει τον Καμαρά ήδη σε θέση σέντερ φορ. Ο 23άχρονος box to box ίσως να διακτινίστηκε.

Γιατί; Γιατί μπορεί. Διότι το δικό του πακέτο ικανοτήτων είναι «μοναδικό» σε επίπεδο Σούπερ Λιγκ.

Ο Άρης είναι μια από τις ποιοτικότερες παρουσίες του φετινού πρωταθλήματος. Από τη μέση και μπροστά υπάρχουν δυνατότητες διεκδίκησης του δεύτερου εισιτηρίου που οδηγεί στο Τσάμπιονς Λιγκ. Όταν βρίσκουν την ευκαιρία και τους χώρους ο Φέτφα και οι άλλοι στήνουν πανηγύρι: Έβαλαν τέσσερα φέτος στον Παναθηναϊκό, άλλα τόσα στον ΠΑΟΚ μέσα στο Βικελίδης.

Την ίδια στιγμή όμως ο… γίγαντας έχει πήλινα πόδια. Όπως οι περισσότερες ομάδες του πρωταθλήματος. Η Ξάνθη που είναι τρίτη από το τέλος έχει δεχθεί τέσσερα γκολ λιγότερα από τους Θεσσαλονικείς. Αν πιέσεις τη βασική γραμμή της άμυνας του, τότε απλώς δημιουργείς τις προϋποθέσεις. Άσκηση για… μικρά παιδία. Πως το κάνεις όμως;

Ο Πέδρο Μαρτίνς από τότε που έχασε τον Ποντένσε, και έχοντας πια ενάμιση χρόνο «δουλειάς» στη πλάτη αποφάσισε να εμπιστευθεί την 4-3-3 διάταξη και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Την διάταξη και την φιλοσοφία που τον έχει ακόμη στο κόλπο της Ευρώπης. Με τον Καμαρά να γίνεται πια και επίσημα -έστω με έναν αδόκιμο τρόπο- ο αντικαταστάτης του Πορτογάλου στο αρχικό σχήμα. Σε ένα άλλο αγωνιστικό στιλ. Σε άλλα δεδομένα.

Μια θεαματική «αλλαγή» εσωτερικού που μπορεί να συμβεί μόνο σε ρόστερ που έχουν… γίνει ένα με το χορτάρι.

Μέχρι τον Γενάρη ο Ολυμπιακός ήταν 4-2-3-1 με μεγάλες κατοχές μπάλας, μικρές πάσες και επίθεση με επτά ποδοσφαιριστές σε ολόκληρο το πλάτος του γηπέδου.

Μετά τον Ποντένσε επίθεση κάνουν πάλι επτά. Το… σκάκι όμως στέλνει τον Μασούρα στην περιοχή και τον Βαλμπουενά να δημιουργεί υπεραριθμίες μπροστά από τον Καμαρά στον άξονα. Με τον Τσιμίκα και τον Ομάρ να έχουν την αποκλειστική ευθύνη στις πτέρυγες.

Στη νέα εκδοχή: Ο Αφρικανός είναι εκείνος που… πατά το κουμπί της «πίεσης». Box to box μόλις χαθεί η μπάλα. Ο ακούραστος Μασούρας, σαν Ρόμπιν του Μπάτμαν φροντίζει για το ντουμπλάρισμα του. Και τα άλλα τα κανονίζει η… υπηρεσία: Ο Ματιέ Βαλμπουενά που απόψε έφτασε τις 23 ασίστ και ο Ελ Αραμπί που τον ζήλεψε υπενθυμίζοντας πως αν χρειαστεί μπορεί και εκείνος να παίξει τον ρόλο του δημιουργού.

Ένα κλέψιμο έξω από την περιοχή του αντιπάλου, έκρινε και την αναμέτρηση της περασμένης Κυριακής στη Τούμπα. Η φάκα του Βαλμπουενά που έπιασε τον αδιάβαστο Βιεϊρίνια. Ο Ολυμπιακός χάνοντας τη κατοχή, μένει ψηλά. Στήνει παγίδες. Πιέζει τη μπάλα. Είναι ένα κομμάτι του νέου του «εαυτού». Και στην προκειμένη περίπτωση είναι 6 βαθμοί σε δύο αγωνιστικές πλει-οφ.

Είναι το αγωνιστικό +12 από τον παραδομένο στη μοίρα του ΠΑΟΚ. Και το αφοπλιστικό +17 από την δεύτερη της βαθμολογίας ΑΕΚ.

ΥΓ. Ο Πορτογάλος τεχνικός θέλησε απόψε μιας και βρήκε την ευκαιρία να βάλει και… άλλους στο κόλπο. Επιβάλλεται: Τρία μέτωπα ανοιχτά περιμένουν. Αποσύροντας μαζί στην ίδια στιγμή Μπουχαλάκη, Βαλμπουενά και Ελ Αραμπί ήταν σα να τράβηξε τη πρίζα. Λογικό και αυτό.

Δεν έχει όμως την πολυτέλεια του χρόνου για να δοκιμάσει αλλιώς, όταν σε μια εβδομάδα πατά στο… ναρκοπέδιο που λέει Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Όλοι μαζί, όλοι απέναντι σε επτά νύχτες. Στο τρίγωνο που εν πολλοίς θα αποφασίσει το νταμπλ.