Η Ενωση με ευθύνη κυρίως του προπονητή της έχασε την ευκαιρία να περάσει τον ΠΑΟΚ και να πάει από θέση οδηγού στην διεκδίκηση της δεύτερης θέσης.
Δεν είναι τόσο το αποτέλεσμα. Αλλωστε η αγωνιστική διαφορά της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό δεν είναι δα και τόσο μεγάλη. Είναι η εμφάνιση ως απότοκο και των επιλογών του Μάσιμο Καρέρα. Για να μην το ψιλοκοσκινίζουμε υπάρχει ένα ερώτημα και για τον Καρέρα και για όλους τους προπονητές. Εχεις έναν παίκτη που ξέρεις ότι δεν μπορεί να βγάλει πάνω από τριάντα λεπτά στο παιχνίδι. Γιατί αυτόν τον παίκτη προτιμάς να τον βάλεις στο τέλος του παιχνιδιού κι όχι από την αρχή. Γιατί προτιμάς να καταβάσεις την ομάδας σου με σχήμα το οποίο δεν έχεις ξαναδοκιμάσει σε ματς αντί να βάλεις τον παίκτη από την αρχή και να τον αποσύρεις στη συνέχεια εφόσον δεν έχει δυνάμεις να συνεχίσει.
Να το γράψω διαφορετικά: Αν ο Ολιβέιρα ήταν τελευταία αλλαγή και δεν μπορούσε να συνεχίσει τι θα γινόταν; Θα έπαιζε η ΑΕΚ με δέκα. Αν τον βάλεις από την αρχή και δεν μπορέσει τότε τον αντικαθιστάς χωρίς να κινδυνεύσεις να παίξεις με δέκα. Τέλος πάντων.
Η ουσία είναι πως η ΑΕΚ κατέβηκε στο ντέρμπι ξέροντας ότι αν το πάρει θα περάσει τον ΠΑΟΚ και θα είναι απολύτως στο χέρι της η κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Κι αντί να δούμε την ομάδα να μπαίνει με επιθετικό πνεύμα την είδαμε να πελαγοδρομεί να και να εμφανίζεται ασύνδετη. Είχε σέντερ φορ τον Μάνταλο και τρεις κανονικούς σέντερ φορ να ξεσκονίζουν τον πάγκο της (Ολιβέιρα, Αραούχο, Γιακουμάκης.)
Ο Καρέρα κατέβασε την ομάδα του με τρεις χαφ που έχουν κυρίως ανασταλτικά καθήκοντα και τον κανονικό επιθετικό χαφ και οργανωτή που διαθέτει να παριστάνει ανεπιτυχώς τον σέντερ φορ. Αν αυτό δεν είναι λάθος του προπονητή της τότε τι μπορεί να θεωρηθεί λάθος του προπονητή σε κάποιο παιχνίδι;
Ο Σιμόες, ο Σιμάνσκι και ο Κρίστισιτς είναι καλοί ποδοσφαιριστές αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να κουβαλήσουν την μπάλα κάθετα και να δημιουργήσουν καταστάσεις στην αντίπαλη άμυνα από τον άξονα. Εδώ δεν πρόκειται για πυρηνική φυσική. Τρεις τρεχαλατζήδες χαφ για να σταματήσουν τον Ζαχίντ και τον Δώνη.
Το αποτέλεσμα είναι ο Παναθηναϊκός που έβγαλε δυναμισμό και πάθος να κυριαρχεί στο γήπεδο και η ΑΕΚ να περιορίζεται άνευρη και ασύνδετη σε παθητικό ρόλο. Οτι είναι έτσι τα πράγματα αποδείχτηκε με την είσοδο του Ολιβέιρα που ζωντάνεψε του κιτρινόμαυρους και τους έβγαλε από τον αγωνιστικό λήθαργο. Κοντολογίς η Ενωση και με ευθύνη του προπονητή της έχασε την ευκαιρία να περάσει τον ΠΑΟΚ και να πάει από θέση οδηγού στην διεκδίκηση της δεύτερης θέσης. Μαζί έχασε και τις εντυπώσεις που είχε δημιουργήσει στα τελευταία παιχνίδια πριν από την διακοπή.